Մի անգամ արդեն ֆոտոշարքով անդրադարձել եմ աշնանային Վանաձորին, բայց մեր քաղաքում չկա լուսանկարելու ավելի հարմար ու գեղեցիկ բան, քան հենց ինքը՝ քաղաքը, դրա համար էլ, ուզած-չուզած, այս մի շարքիս հերոսուհին էլ դարձավ Վանաձորը տարվա տարբեր եղանակներին, օրվա տարբեր ժամերին։ Սիրում եմ քաղաքիս պարզ ու մռթնած, արևային ու ամպամած երկինքները, որ, երևի, նրա տրամադրությունն արտացոլող աչքերն են։
Նկատե՞լ եք, քաղաքիս միշտ «-ուհի»-ով եմ դիմում։ Գուցե նրանի՞ց է, որ այստեղի բնությունը, իրոք որ, շատ գեղեցիկ է, իսկ դարերով արմատացած է կանանց գեղեցիկ սեռ կոչելու սովորությունը։ Չգիտեմ, ինքնաբերաբար է ստացվում, ես էլ նոր նկատեցի…