seroj araqelyan1

Վեր կաց, հերիք քնես

-Վեր կաց, շուտ արա, օրը ճաշ դառավ, դու դեռ քնած ես: Սաղ աշխարհը ընտրեց, դու մնացիր: Շուտ արի դպրոց:
- Ալո:
-Մի ժամ ա` խոսում եմ, ասում ես` ալո՞:
Ահա այսպիսին էր իմ առավոտը ընտրության օրը, երբ ընկերս զանգում ու մուննաթով պարտադրում է, որ գնամ ընտրության: Չնայած, ի՞նչ առավոտ: Քանի որ չեմ կարողանում խաբել, պետք է անկեղծ գրեմ՝ ժամը 13:30 էր, իսկ ես դեռ քնած էի: Բայց հաշվենք Երևան-Բաղանիս ավտոճանապարհի երկարությունը ու իմ գիշերվա տասնմեկին տուն մտնելը: Բայց դե հանուն իմ բարեկեցիկ ապագայի ամեն ինչ մի կողմ դրեցի և կտրվեցի իմ տաք անկողնուց, համարձակորեն կանգնելով սառը հատակին: Հիշեցի, որ արդեն չափահաս եմ: Իմ ընտանիքի անդամները միշտ քվեարկում էին բացի ինձնից: Իսկ էս քվեարկության ժամանակ, երբ պետք է քվեարկեի, չկա պապիկս՝ Սերյոժա Առաքելյանը, մեր տան մեծը: Հիմա արդեն ես եմ քվեարկում ու կարծես թե իր փոխարեն ու էլի նույն անուն-ազգանունով՝ Սերյոժա Առաքելյան: Դե ինչ շարժվեցինք դեպի դպրոց: Նայելով հեռուստացույցով և տեսնելով գոյացած հերթերը, չես ուզում գնալ, բայց էլի լավ ապագայի և արդար ընտրության համար գնում և կատարում ես քո քայլը:
- Պապ, ավտոն կտա՞ս, ավտոյով գնամ, եղանակը վատն ա:
-Չէ ընտրության օր ա, ու ոստիկաններ կան: Դու էլ պռավա չունես:
- Լավ,- ասացի ես ու, ցեխերի տակից դուրս եկած քարերի վրայով ցատկոտելով գնացի դեպի դպրոց:

Մտա դպրոց, էլի ինձ վաղուց չտեսած դեմքեր, նույն հարցերը, և և այս անգամ ավելացած «Ում ես ընտրելու» հարցը:
Շուտով մտնում եմ քվեասենյակ: Այստեղ արդեն ուրիշ մթնոլորտ է:

-Բարև, Սերյոժա ջան, ո՞նց ես, դասերդ լավ ե՞ն,- հարցնում են հանձնաժողովի անդամներից,- ձևը գիտես, չէ՞:
- Հա, իհարկե:
-Դե, շնորհավորում ենք առաջին անգամ ընտրության մասնակցելու համար, էս շքանշանը վերցրու ու գնա վերցրու թղթերը:
Հա~, փաստորեն սա են ծանոթներս նկարում ու գցում ֆեյսբուք, որ այսպիսի բան են ստացել որպես առաջին անգամ մասնակցող:

Մինչ ընտրությունները ես որոշել էի, թե ում պետք է ընտրեմ, ավելի ճիշտ որ կուսակցությանը, բայց մինչ ընտրությունները, բացահայտելով մի շարք վատ արարքներ տվյալ կուսակցության հետ կապված, հիասթափվել էի: Ու շատը հիասթափվեցի, երբ արդեն մաքուր արդար մեր Հայաստանում էլի փորձում էին անարդարություններ անել, ու հենց այդ կուսակցությունը:

Բայց դե, ինչպես նշեցի, մեր նոր Հայաստանում, որտեղ էլ աչք չեն փակվի վատ արարքների վրա, և այո, հենց այդպես էլ եղավ: Էն հիասթափությունը, որը ապրեցի, արդեն ջրի երես է ելել և բացահայտվում է: Այդ իսկ պատճառով գնում ենք արդարության հետևից, անում ենք մեր արդար քայլը:

Ես ընտրել եմ, արել եմ իմ քայլը հանուն լավ ապագայի, ու ամենակարևորը, արդար և ոչ թե մեկի պարտադրանքով, կամ կաշառքով: Կատարեցի իմ ընտրությունը ու հերթս տվեցի իմ հետևում կանգնած տարեց կնոջը:

Հ. Գ. Ճիշտ է ընտրությունները ավարտվել են, բայց արդար քայլ անելու համար պարտադիր չի ընտրություն լինի: