seryoja baboyan

Տեսնել այն, ինչ ուրիշները չեն նկատում

Վաղուց եմ տարված նկարչությամբ. մատիտ, թուղթ, և հիմա էլ նկարում եմ, բայց դե ինքս ինձ համար, երբ պատահի և որտեղ պատահի։ Նկարել եմ մանկուց, սակայն տարիների ընթացքում ես սկսեցի ավելի քիչ նկարել, փոխարենը իմ մեջ սեր առաջացավ դեպի լուսանկարչությունը, և ես մտածեցի․ «Ինչո՞ւ չզբաղվել լուսանկարչությամբ։ Սկսեցի ուսումնասիրել լուսանկարչությունը և լիովին խորասուզվեցի դրա մեջ։ Սակայն համար առաջին խնդիրը ֆոտոխցիկի բացակայությունն էր։ Ինչ արած, ուրիշ ելք չկար, սկսեցի նկարել հեռախոսով։ Ծիծաղելի է հնչում, բայց դե ի՞նչ արած։ Նկարում էի այն ամենը, ինչի մեջ ես տեսնում էի այն, ինչը ուրիշները չէին տեսնում։

Բայց ես չէի կարող բավարարվել դրանով: Սկսեցի YouTube կայքի միջոցով նայել վիդեո խորհուրդներ և վարպետաց դասեր, կամ ինչպես ասում են` «մաստեր կլասներ»։ Հիմա ֆոտոխցիկի և լուսանկարչության մասին գիտեմ համարյա ամեն ինչ։

Երբեմն այդ թեմայով խոսելիս օգտագործում եմ լուսանկարչական այնպիսի տերմիններ, որ ինձ շրջապատող մարդկանց մեջ կարծիք է ձևավորվել, թե ես ունեմ պրոֆեսիոնալ ֆոտոխցիկ և այդ պատճառով գիտեմ այդ տերմինները։

Ես չէի էլ պատկերացնի, որ իմ բախտը այդ հարցում կբերի։ Օրերից մի օր ես հանդիպեցի «Մանանա» թիմի հետ և դարձա պատանի թղթակից։

Մեկ-երկու ամիս անց ինձ զանգահարեցին «Մանանա» թիմից և ասացին, որ գալու են մեր մարզ` մեզ հետ ավելի խորացված աշխատելու համար։ Ուրախությանս սահման չկար, երբ լսեցի այդ խոսքերը, և մանավանդ, երբ իմացա, որ լուսանկարչությունն էլ է մտնում դրա մեջ։ Այդ երեք օրերը դասվեցին իմ կյանքի լավագույն օրերի ցանկում։

Այդ ամենը ինձ ավելի ոգևորվեցին, և ես որոշեցի լիովին ուսումնասիրել լուսանկարչությունը։

Սովորում եմ, սովորում, բայց զգում եմ, որ ինչ որ բան պակասում է։ Դե, իհարկե, դա ֆոտոխցիկն է։ Ես արդեն ունեմ իմ ընտրած երազանքներիս ֆոտոխցիկը։ Բոլորը ասում են` հույսը վերջինն է մեռնում, իսկ ես ինձ հույս եմ տալիս։

Դեռ չեմ որոշել ապագա մասնագիտությունս, մեր երկրում էլ վստահ չեմ, կարո՞ղ եմ ապրել դրանով, թե ոչ։ Ամեն դեպքում, ինչ մասնագիտություն էլ ընտրեմ, լուսանկարչությունը կա ու կա։ Իսկ ես սպասում եմ, թե երբ եմ իմ ձեռքերի մեջ պահելու սեփական ֆոտոխցիկս։

Հ․Գ․ Ի դեպ, իմ սիրած լուսանկարիչը դա Սթիվ ՄաքՔարին է։ Իսկ այն ֆոտոխցիկը, որին ես այդքան ձգտում եմ` Nikon D5100-ն է։