angelina

Փոփոխություններ

Այս տարի ամառային արձակուրդներին տեղի ունեցավ «Մանանա» կենտրոնի կազմակերպած երկու մեդիա ճամբար` Աղվերանում և Դիլիջանում: Ես դարձա ճամբարի մասնակցելու թեկնածու, սակայն ինձ չհաջողվեց մասնակցել: Դեռ չեմ հուսահատվում, որովհետև աշնանային ճամբարն էլ կա, որին եթե ակտիվ լինեմ, կարող եմ մասնակցել:

Ամեն անգամ համացանց մտնելիս իմ առաջին քայլը 17.am մտնելն է: Մտա էջ, թերթում էի նոր նյութերը կարդալու, ու տեսա. «Աղվերան, մեդիա ճամբար, օր առաջին, օրագիր»: Անհամբերությամբ կարդում էի ու ամեն տողի հետ մտքումս պատկերացնում կատարվածը, չնայած որ երեխեքից երկուսին էի ծանոթ: Պարբերաբար հետևելով երկու ճամբարների և´ օրագրերին, և´ երեխեքի գրած նյութերին, ինձ թվում էր, թե ես երկար տարիներ ճանաչել եմ նրանց, այսպես ասած, ինձ համար բոլորը դարձել են «անծանոթ հարազատ» մարդիկ:

«Մանանայի» անձնակազմին ճանաչում եմ Արարատի դասընթացներից: Հիշում եմ տիկին Ռուզանի համբերատար բնավորությունը, որ հանդուրժում էր մեր կամակորությունները:

Լիլիթի, Դիանայի ու Լուսինեի սիրուն ժպիտները, բա Շուշանի խոշոր աչքերը, որ փայլելով շտկում էր մեր թերությունները:

Սիսակի խորհուրդները, ում ներկայությամբ մեր ֆոտոարշավներն ավելի ուրախ ու հագեցած էին դառնում: Իսկ Հովնանի ու պարոն Արայի հանդարտ պահվածքն ու խոսքը ապահովում էին միջավայրի խորհրդավորությունը, որ մոռանալն ուղղակի անհնար է: Կարճ ժամանակում բոլորիդ հասցրել ենք սիրել մանկական պարզ ու նուրբ սիրով:

Եթե անկեղծ, շատ էի խուսափում նոր ծանոթություններից, կողմանակի դասընթացներից, նոր միջավայրից, սակայն 17.am-ը իմ կյանքում փոխեց գրեթե ամեն-ինչ` դարձրեց ավելի մտածկոտ, պատասխանատու, սեր առաջացրեց գրելու հանդեպ, փոխեց մասնագիտական կողմնորոշումս:

Մի փոքր պատմեմ, թե ինչպես պատահեց, որ մասնակցեցի դասընթացին:

Իմ ամենաչսիրելի դասաժամն էր `ֆիզիկա, երբ փոխտնօրենը մտավ դասարան.

-Երեխեք, ուրեմն լրագրողներ են եկել ու ձեզ հետ ուզում են զրուցել ու պատմել իրենց աշխատանքից: Մասնակցել ցանկացողներ կա՞ն:

Դե, բնականաբար, ամբողջ դասարանով էլ չէինք ցանկանում նստել ֆիզիկայի ժամին, ու բոլորս էլ ասացինք, որ ուզում ենք, սակայն ոչ բոլորը եկան:

-Վա~յ, ինչ լավ ա, ես էդ ուղղությամբ եմ գնալու, կլինի՞ ես գամ:

Ստանալով ընկեր Վարդանյանի համաձայնությունը, ես նույնպես գնացի: Բայց դե, մեղքս ի՞նչ թաքցնեմ, ասացի` միայն թե, չնստեի դասին:

Բայց իմ ասած խոսքերը իրոք որ դարձան իրականություն: «Մանանայի» թիմի ամեն մի խոսքի հետ իմ մեջ հետաքրքրություն էր առաջանում մեդիա ոլորտի հանդեպ: Անմիջապես գնացի ու գրեցի, որ ցանկանում եմ մասնակցել դասընթացին, ստանալով նյութի թեմաները, գրեցի և ուղարկեցի: Չնայած գիտեմ, որ շատ թերություններ կային գրածներիս մեջ, բայց ինձ ընդգրկեցին: Եվ հենց այդտեղից էլ գլխիվայր շրջվեց կյանքս նոր գիտելիքներով:

Այս ամառը միակն էր բոլոր այն ամառներից, որ կայացած էր և լի նոր ձեռքբերումներով: Միակ ամռան էր, որ թեև արձակուրդներ չէին, սակայն ես ամեն օր կարդում էի իմ հասակակիցների նյութերը, մտածում, թե ես ինչի մասին կարող եմ գրել, գրում էի, մեկ-մեկ հրապարակվում, մեկ-մեկ` չէ: Բայց ես համառ եմ, շատ եմ աշխատելու, որովհետև ընտրել եմ իմ մասնագիտությունը, և որովհետև այլևս նախկին ձևով չեմ ուզում ապրել:

Հ.Գ. Ժողովուրդ, էնքան շատ եմ կարոտել ձեզ: