sona mkhitaryan

Քաղաքականացված 30 րոպե

Սովորույթի համաձայն, ներկայացնում եմ երկխոսություն, որն ընթանում էր տաքսու վարորդի և ուղևորի միջև։
Էջմիածնից գնում էինք Ակնալիճ՝ անցնելով Արշալույս գյուղով։ Արշալույս գյուղում էինք արդեն, որտեղ բողոքի ցույցեր էին իրականացնում գյուղացիները. փակել էին գյուղապետարանը և գոռում էին «Զնդո՛ (Արշալույսի գյուղապետը), հեռացիր»։
-Է՜, այ ժողովուրդ, Նիկոլը որ չհանի, դուք մենակ կարա՞ք,- սկսեց խոսել վարորդը։
-Է, Նիկոլն էլ ասում ա՝ ես իրավասու չեմ,- պատասխանեց Արշալույս գյուղի բնակչուհին։
-Բա Նիկոլն ա ,է, Նիկոլը։ Ժողովրդին խաբեց, նստեց, հիմա էլ թանկություն ա, որ գնում ա։ Էն Սերժի քրոջ փեսուն, թե ում, բերել, սարքել ա նախարար։ Բա էլ ի՞նչ մտածես:
-Երեխեքի ուսման վարձերն էլ ա թանկացել,- շարունակեց ուղևորը։
-Տո բա ի՞նչ պիտի անեին։ Սկզբում ասեցին` ոչ մի ուսանող վարձը չմուծելու համար դուրս չի մնալու համալսարանից: Մեկ ամիս հետո էլ ֆեյսբուք գցեցին, թե ԿԳ նախարարի հրամանի համաձայն վարձերը պիտի մուծել նշված ժամկետում։ Ի՞նչ արեց, կամ էսքան ժամանակ ով նստել ա էդ աթոռին, ո՞ր մեկն ա էս խեղճ գյուղացիների մասին մտածել։ Էդ որ տանում, աշխատացնում են օրը 5000 դրամով, էդ էլ քթերից են բերում խեղճերի։
-Հա, ես էլ էի գնում դաշտերը գործի, բայց էլ չեմ կարողանում,- հաստատեց ուղևորուհին, վճարեց ու իջավ։ Ճանապարհը շարունակեցինք ես, մայրս ու վարորդը։
-Ահավոր ա մեր վիճակը, քուր ջան։ Կարմիր գծերը ավելի թունդացրին, գազի սպասարկումը չկարգավորեցին, էղածը գնալով թանկանում ա։ Մի հատ թաք տղա ունեմ, սովորեց, դիպլոմը վեկալեց, գործ չճարեց։ Հետո բիստրո դրեց, տեսավ՝ փող չի առնում, թողեց գնաց Ռուսաստան։ Ինչի՞ համար։ Որ գործ չճարեց։
-Հիմա աշխատանք գտնելը, էն էլ քո մասնագիտությամբ շատ դժվար ա,- խոսակցությունը շարունակեց մայրս։
-Է՜, ես որ լավ բան չեմ տեսնում, չեմ էլ սպասում,- հոգոց հանեց վարորդը։
- Էստեղից ձախ։ Այ էստեղ կանգնեք։ Ինչքա՞ն եմ տալիս,- հասնելով տան մոտ՝ մայրս կարծես խոսակցությունը ավարտեց։
-1000 տուր, լավ ա, քուր ջան: