Մարդիկ կան, է, որ համակարգչի առաջ նստած, առյուծի կաթով լիքը բաժակը կողքներին դրած, բան ու գործ չունեն՝ առանց էդ էլ արդեն հալից ընկած ստեղնաշարն են մաշացնում՝ մյուսների ուղեղներն էլ հետը։

Էն, որ ֆեյսբուք մտնելուց «սառոչկի» օձիքը դզում, ինտելիգենտի ակնոցները դնում, նոր են մտնում: Գալիս են, ստեղից-ընդեղից լսած վերերկրային թեմաներից են խոսք բացում, մի երկու անգլերեն բառ հայերեն տառադարձությամբ գրում, իրանց տենց խելացի են զգում:

Էն, որ գրածներում անգրագիտությունը դրոշակ ա թափահարում, բայց որ ուրիշի գրածները կարդում են, ինչը իրենց ուղեղի պատերից ներս չի գալիս, ասում են՝ ախմախություն ա, ու իրանց թույն քննադատի տեղ են դնում:

Էն, որ օնլայն իրավատեղյակ քաղաքացու, իրենց իրավունքի կողքով անցնողին հոշոտողի ու «փիս դուխովի» կերպար են ստեղծում, բայց դե, դու էլ հո՞ իրենց իրականում ճանաչում ես, ստատուսներով ու քոմեթներով արած «բազարներն» ես կարդում, մտածում ես. «Ափսոս, քեզ ճանաչում եմ»:

Էն, որ չիմանան, որ քո վերաբերյալ են խոսում, անծանոթի տեղ դրած՝ մի քանի տարվա կարդացած ստատուսները ի մի կբերեն, իրավիճակին հարմար տողերը կառանձնացնեն, արանքում մի երկու հատ շատ կրթված «շնորհակալություն», «այո-ոչ» ու «խնդրեմ» կխցկեն, իրենց կթվա, թե ում պետք էր՝ իրենց հուժկու տեքստերով տեղը դրին: Բայց որ դեմ առ դեմ են հետդ խոսում, «քո կարծիքն իրենց համար շատ կարևոր է»: Որ մի բան ես ասում, որ էդքան էլ իրենց սրտով չի, հո՞ էդ նույն դուխով չեն ասում. «Անգրագետ ես, սխալ բաներ ես խոսում, քերականությունից էլ լավ չես, գնա սովորի», չէէ՜, լռում են, շրթունքը կծում, ուզում են ուղեղում ամրագրեն, որ հետագայում քեզ հետ էլ էդ թեմայից չխոսեն. դու իրենց մտքերը չես կիսում:
Էն, որ ուսանող ժամանակ չեն կարողանում նույնիսկ ինքնուրույն նախադասություն կազմել, որ իրենց ուզածը կարգին ներկայացնեն, դեկանատից մի բան ճշտեն, բայց մինչև մի մասնաշենքից մյուսն են հասնում, արդեն էնպես ա ստացվում, որ դեկանատում աշխատել չգիտեն, իրենց հարցերին զլանում են պատասխանել: Իսկ էդպիսիները պարտադիր ուսանող լինում են, պատվախնդիր ուսանող, որ շատ լավ գիտեն՝ ում դեմ բողոքելու համար՝ ում ու ոնց են դիմում գրում:

Մի խոսքով, իրենց նմանը չկա մեկի մեջքի հետևում թաքուն գործ բռնելուց, հետևից խոսելուց, ուրիշի աշխատանքից բողոքելուց, բայց մտքներով չի անցնում, որ իրենք միի՜ քիչ խնդիրներ ունեն ընկալելու հետ, մաա՜րդ ես, մեկ էլ տեսար՝ իրենք ինչ-որ բաներ ճիշտ չեն հասկանում: Մտքներով չի էլ անցնում, այ: Որ ասես՝ խիստ կվիրավորվեն: Չես էլ ուզում ասես. շատ ծանր կտանեն: