Հարցազրույց ֆուտբոլիստ Վահե Մանուկյանի հետ, որը ոչինչ չխնայելով՝ օր ու գիշեր մարզվում է իր երազանքին հասնելու համար։ Երազում է դառնալ այնպիսի ֆուտբոլիստ, որով կհիանա ամբողջ աշխարհը։ Նա իր աշխատասիրության շնորհիվ հասավ բաղձալիին։ 16-ամյա ֆուտբոլիստը հիմա խաղում է Իտալիայի Gassino թիմում։
-Մի փոքր պատմիր քո մասին։
-Ես Վահեն եմ, Երևանից։ Սկզբում միտք չկար ֆուտբոլի գծով առաջ գնալու, հաճախում էի կարատեի, բայց հասկացա, որ այս մարզաձևն իմը չէ և հիասթափվեցի։ Իմ ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչը ֆուտբոլի մարզիչ էր, նա ինձ կանչեց իր թիմ մարզվելու։ Այդպես սկսեցի ֆուտբոլի հաճախելը։ Երևանում չորս տարի հաճախել եմ ֆուտբոլի։
-Ո՞ր դիրքում ես խաղում։
-Հարձակվող եմ։
-Իսկ ո՞րն է քո սիրած խաղային դիրքը։
-Հենց հարձակվողի դիրքն եմ շատ սիրում, որովհետև սիրում եմ շատ գոլեր խփել։
-Ինչպե՞ս սկսվեց քո հաջողակ կարիերան, ինչպե՞ս հայտնվեցիր Իտալիայում։
-Ես սկզբից իմ թիմում՝ Ալաշկերտում էի խաղում, իմ տարիքայինների հետ։ Հետագայում մարզիչս նկատեց իմ առաջընթացը և ինձ տեղափոխեց մեկ տարով մեծերի թիմ, որոնք մասնակցում էին Հայաստանի առաջնությանը։ Սկսեցի շատ գոլեր խփել։ Երեք առաջնության մասնակցեցի այդ թիմի հետ։ Դրանից հետո որոշեցի, որ կարիերաս պետք է շարունակեմ Եվրոպայում։
-Ինչպե՞ս ստացվեց, որ մեկնեցիր Իտալիա և խաղացիր Gassino թիմում։
-Մենք նկարահանել էինք իմ բոլոր խաղերը և ուղարկել էինք Իտալիա։ Ծանոթ մարդ ունեինք այնտեղ։ Նա էլ ֆուտբոլի ասպարեզում ծանոթ ուներ, այդպես տեսանյութն իրեն ուղարկեցինք, նա էլ փոխանցեց այդ մարդուն։ Նրանք հավանեցին իմ խաղը և ինձ կանչեցին Իտալիա։
-Իտալիայում մարզվելուն զուգահեռ սովորո՞ւմ ես։
-Այո, սովորում եմ ամենալավ քոլեջներից մեկում։
-Ինչ-որ կոնկրետ մասնագիտությո՞ւն, թե՞…
-Չէ, կոնկրետ մասնագիտություն չէ, մաթեմատիկայի գծով է։
-Արդյոք վերադառնալո՞ւ ես Հայաստան, ի՞նչ ապագա պլաններ ունես։
-Շատ կուզեմ վերադառնալ Հայաստան, իմ ընկերներին ու հարազատներին տեսնելու նպատակով, բայց դեռ հնարավոր չէ։
-Ինչպե՞ս ես տեսնում ֆուտբոլիստի քո ապագան, որտե՞ղ ես այն տեսնում։
-Իմ երազանքը «Յուվենտուսում» խաղալն է, բայց դրա համար շատ աշխատանք ունեմ դեռ անելու։
-Որտե՞ղ էր ավելի դժվար մարզվելը։
-Իտալիայում, որովհետև այստեղ պարապմունքները ավելի դժվար են և ծանրաբեռնված։
-Ի՞նչ մշակութային դժվարություններ ես ունեցել իտալացիների հետ շփման մեջ։
-Միակ դժվարությունը լեզվի իմացությունն է եղել, բայց հիմա տիրապետում եմ իտալերենին 80 տոկոսով։
-Ըստ քեզ՝ որո՞նք են քո ուժեղ կողմերը։
-Մինչև վերջ պայքարելու ունակությունը։
-Արդյո՞ք ունես որևէ մականուն, իհարկե, ֆուտբոլի հետ կապված։
-Այո, Բոմբեր։
-Ի՞նչ կմաղթես սկսնակ ֆուտբոլիստներին։
-Խորհուրդ կտամ, որ երբեք չհանձնվեն և պայքարեն իրենց երազանքի համար։