1. Գրելուց առաջ նախ պետք է տեսնել, «հոտն առնել»: Մի խոսքով, լրագրողին հնարամտություն է պետք: Եթե չունեք, խուզարկու վարձեք:

2. Գրեք շատ և առանց հոգնելու: Ճիշտ է, շատ գրելով Շեքսպիր չեն դառնում, բայց թերթում մի օր ձեր անունը կերևա:

 

3. Գրեք պարզ և հասկանալի: Եթե ուզում եք ասել, որ դուք տխուր եք կամ այսինչը տուն է գնում, այդպես էլ գրեք, էլ ի՞նչ եք գլուխներս տանում:

4. Գրեք առանց սխալների, կետադրական նշանները մի մոռացեք: Եթե չի ստացվում, կարող եք հեռուստալրագրող դառնալ:

 

5. Սկսեք մասնակցել մամուլի ասուլիսներին: Եթե ոչինչ էլ չգրեք, ձեզ դեմքով բոլորը կճանաչեն:

6. Ամեն տեղ շրջեք ձեր ձայնագրիչով: Եթե նույնիսկ պետք էլ չէ, հանեք պայուսակից, սեղմեք կոճակը: Թող տեսնե՜ն, թող իմանա՜ն, որ դուք լրագրող եք:

 

7. Ամեն տեղ թերություն փնտրեք (յա՜խք, ինչ էլ կեղտոտ «պադյեզդ» ա): Ինչքան շատ քննադատեք, այնքան շատ ձեզնից կվախենան:

8. Ինչքան անկապ գրեք, այնքան լավ: Օրինակ՝ ձեր հոդվածի հերոսին հարցրեք. «Ի՞նչ տարբերություն եք տեսնում կոկորդիլոսի և մածունի միջև»: Մինչ նա զարմացած լայն բաց կանի բերանը ու կճպճպացնի աչքերը, վրա տվեք՝ «Մածունը ոսկորներ չունի»:

 

9. Եթե նման խորիմաստությունն էլ չի օգնում, և հոդվածի ամենակարևոր մասում կտրվում է մտքի թելը, հանգիստ բազմակետ դրեք: Այդպես ավելի խորհրդավոր է:

 

10. Եթե այսքանից հետո էլ ոչ մի բան չկարողանաք գրել… Էլ ձեզ ի՞նչ ասեմ:

 

1998 թ. Պատանի լրագրողների «Հեյ» ակումբ

Նկարները՝ Ագնեսա Ավագյանի