anna vardanyan

17-ից առաջ և հետո

Երկար էի մտածում, թե ինչի մասին գրել, ու հանկարծ կողքիցս ձայն լսեցի.

-Ինձ մոտ ոչինչ չի ստացվում, ես ոչ մի բան չեմ կարողանում անել…

Այս ամենը լսելուց հետո  որոշեցի գրել ինքնագնահատականի մասին: Ինքնագնահատական ասելով ես հասկանում եմ կարծիքը քո մասին: Ես կարծում եմ, որ եթե մարդ իրեն չգնահատի, ոչ ոք իրեն չի գնահատի: Առաջ ես էլ էի իմ մասին այդպիսի կարծիքի, որ ինձ մոտ ոչինչ չի ստացվում:

Օրինակ, ես 17.am-ի մասին գիտեի տարիներ առաջ ու միշտ ուզում էի թղթակցել, բայց մտածում էի, որ իչեմ կարող… Հետո պատահաբար տեսա, որ դասընթաց է սկսվում` «Նոր դասընթաց նոր թղթակիցների համար», որոշեցի մասնակցել, ու ամառվանից հետո իմ կյանքը կարելի է ասել, բաժանվեց երկու փուլի` 17-ից առաջ և հետո: Անկեղծ, ինձ 17-ը շատ օգնեց: Օգնեց նրանով, որ հիմա կարողանում եմ իմ կարծիքը գրել ինձ հետաքրքրող իրադարձությունների, երևույթների և այլնի մասին:

Ուզում եմ ասել, որ մի թերագնահատեք ձեզ: Չեմ ասում ինքնասիրահարված ամբողջ օրը ման գալ,  բայց ամեն դեպքում կարելի է հավատալ սեփական ուժերին, փորձել, կրկին փորձել, ոչ թե բավարարվել եղածով կամ համոզված լինել, որ ամենալավն եք, ամեն ինչ ճիշտ եք անում, սովորելու կարիք չունեք:

Նաև չեմ հասկանում, երբ հրապարակային պաշտում են իրենց եսը: Ինձ թվում է այդ մարդիկ կարծում են, թե կողքինների աչքերը միշտ փակ են, և չեն նկատում լավ կամ վատ արարքը:

Պարզապես հարգենք ինքներս մեզ, դա եսասիրություն չի համարվի: