Ես բրյուսովական եմ։
Ցանկալի է, որ հարազատիդ հետ զրուցելիս անկեղծ լինես։ Ուզում եմ անկեղծ զրուցել քեզ հետ ու ասել, թե ինչպես ես հասցրել այս ընթացքում այդքան թանկ ու սիրելի դառնալ ինձ համար։ Ընդամենը մի քանի տարի առաջ ես քո մասին լսել էի, կարդացել, տեսանյութեր դիտել։ Մի քանի տարի առաջ ես երազում էի հենց քո պատերի ներսում կրթվել։ Այսօր արդեն ես քո մասնիկն եմ ինձ զգում։ Դու այնքան ջերմ ու գրկաբաց ընդունեցիր ինձ, որ շատ կարճ ժամանակահատվածում հասկացա, որ ճիշտ ընտրություն եմ կատարել։ Դու ինձ տվել ես գիտելիք, անմոռանալի հիշողություններ։ Դու ինձ բազմաթիվ երջանիկ ակնթարթներ ես պարգևել, ինձ հնարավորություն ես տվել ընկերներ ձեռք բերելու, շփվելու այնպիսի մարդկանց հետ, որոնք ոչ միայն դասախոս են, այլև բարեկամ, ընկեր, խորհրդատու և ուղղակի լավ մարդ։
Բրյուսովս, համալսարանս․․․․․․․ Դու արդեն 85 տարեկան ես։ Այս տարիների ընթացքում դու ինձ նման բազում ուսանողների համար եղել ես գիտելիքի անփոխարինելի աղբյուր, վստահելի ու հոգատար ընկեր, ամուր հենարան:
Շնորհավորում եմ տարեդարձդ, իմ միակ ու անկրկնելի համալսարան։ Համոզված եմ, որ դու դեռ շատ ես ծաղկելու, բարգավաճելու, զարգանալու, կրթելու։ Դու շատ երկար ես ապրելու, որովհետև ամուր արմատներ ունես։ Իդեալական ոչինչ չկա։ Բոլորն էլ ունեն թերություններ, բայց մենք բոլորս աշխատելու ենք թերություններդ շտկել, քեզ լավագույնը դարձնել։ Չէ՞ որ դու մերն ես, իսկ մենք՝ քոնը։ Չէ՞ որ հենց մեծապես ուսանողների շնորհիվ է համալսարանը ավելի լավը դառնում։
Մեզնից յուրաքանչյուրը առնվազն չորս տարով մի մեծ, համերաշխ, ներդաշնակ ընտանիքի մասն է դառնում և կարևոր է, որ այդ ընթացքում մենք մեր ներդրումը ունենանք համալսարանի կյանքում։ Բրյուսովը մենք ենք՝ բրյուսովցիներս՝ ուսանողից մինչև դասախոս ու ռեկտոր։
Շնորհակալ եմ քեզ ինձ ընդունելու, սովորեցնելու, երջանկացնելու, հուզելու, կարոտել ստիպելու, աննկարագրելի հուշեր տալու համար։ Շնորհակալ եմ գոյությանդ համար։ Հպարտ եմ, որ կարող եմ պատմությանդ մի մասնիկը դառնալ։
Վերջում ուղղակի ուզում եմ ասել, որ միշտ ձգտելու եմ բարձր պահել պատիվդ։ Չէ՞ որ, ես բրյուսովական եմ։