Գայանե Մարտիրոսյանի բոլոր հրապարակումները

Սեւ ու սպիտակ օրս

Էլի նույն երգը։ Էլի էս աղջիկը վեր կացավ անկողնուց ու գժի նման սկսեց այս ու այն կողմ գնալ։ Տեսնես հիմա ի՞նչ է փնտրում։ Յա, կամաց, աղջիկ ջան, գրքերը գլխիս ես թափում։ Էլ ո՞ւր ես շոյում, մեկ ա, արդեն ցավացել է։

Վերջապես արթնացավ իմ նկատմամբ ամենաուշադիր մարդը։ Շուտով թարմ նախաճաշ ու ջուր կունենամ։ Վայ, ինչ լավ է, այս անգամ ճաշս այնքան տաք չի, որ չկարողանամ ուտել։ Համով ճաշից հետո սառը ջուրը շատ հաճելի է։ Էս աղջիկը ամեն օրվա պես այսօր էլ գնաց կանգնեց այն դռան առաջ, որի մյուս կողմում ինձանից մի հատ էլ կա։ Հենց ես այդ դռան առաջ կանգնած հաչում, դռան մյուս կողմինն էլ է ինձ հետ հավասար հաչում։ Ֆու, էս հոտից ինչքան կարելի է փռշտալ, քիչ օգտագործի, էլի, վայ։ Գոնե այս անգամ հասցնի ինձ դուրս տանի, թե չէ հոգնել եմ մենակս բակում շրջելուց։ Չէ, այս անգամ էլ առավոտյան դուրս չեկա, երևի էլի ուշանում էր այնտեղից, ուր շտապում էր։ Էլի տանը գրեթե մենակ մնացի, չկա էնպիսի մեկը, ում հետ հիմա կկարողանամ խաղալ, ում կկարողանամ գժվեցնել կամ հաց ուտելը խանգարել։ Դե որ մենակ եմ, ես էլ կգնամ ու իմ փափուկ աթոռին կպառկեմ։ Վեց ժամ էլ չկա, ինչ պառկել եմ, հիմա էլ սկսվեց մի նոր աղմուկ։ Այս անգամ այնտեղից, որտեղից ինձ ճաշ են տալիս, ու որտեղ իմ ամաններն են։ Այս աղմուկից արդեն զգում եմ, որ ընկերներիս գալու ժամանակն է։ Մեկ էլ հանկարծ այդ նույն ծլնգոցը։ Դե արի տեղիցդ վեր կաց ու առաջինը հասիր դռան մոտ: Չնայած դա էլ իմ պարտականությունն է։ Ահա և եկավ իմ խաղի ընկերը։ Մենք միշտ իրար հետ թավալ ենք գալիս գետնին կամ խաղում ենք գնդակով, բայց տանը։ Ինչպես ամեն անգամ, այս անգամ էլ դիմավորեցի ընկերոջս ու էլի գնացի պառկեցի իմ տեղը։ Հազիվ էի տեղավորվել ու տաքացրել տեղս, երբ հնչեց երկրորդ ծլնգոցը։ Էլի ես անցա իմ պարտականությանը։ Վեր կացա տեղիցս, գնացի դռան մոտ, շարժեցի պոչիկս այնքան, մինչև եկավ ամենահոգատար մարդն ու բացեց դուռը։ Հիմա էլ եկավ իմ զբոսանքի ընկերը։ Միայն նա է ինձ հետ զբոսանքի համար տրամադրում այնքան ժամանակ, որքան ես եմ ուզում։ Նա կարող է ժամերով կանգնել այնտեղ, որտեղ ես հոտոտում եմ, թավալ եմ գալիս։ Իսկ երբ ցուրտ է լինում միայն նա է ինձ գրկած տուն բերում, չնայած, որ ես իրեն կեղտոտում եմ։

Հիմա բոլորը հավաքվեցին սեղանի շուրջ, որ ընթրեն։ Տեսնես, որ ընթրեն, մեկը կլինի, ով ինձ դուրս կտանի։ Երբ նրանք ընթրում են, ես էլ սովորաբար իմ ճաշիկն եմ ուտում։ Ընթրիքը ավարտելուց հետո հնչեց ինձ համար սպասված բառակապակցությունը.

-Լաքի, դու՛րս։

Այս լսելուց հետո ես միանգամից հասնում եմ դռան մոտ, շարժում պոչիկս ու սպասում, թե երբ ինձ կկապեն ու կտանեն դուրս։ Կապելուց հետո ես իմ զբոսանքի ընկերոջ հետ գնում եմ զբոսնելու։ Զբոսանքից հետո շատ ծարաված եմ լինում, տուն մտնելուն պես ջուր եմ խմում ու սպասում եմ, տեսնեմ, թե ով է առաջինն անկողին մտնում, որ ես Էլ գնամ ու իր կողքին տեղավորվեմ։ Իմ գիշերվա քնի տեղը շատ փոփոխական է։ Քնում եմ այնտեղ, որտեղ շատ տաք ու փափուկ է ինձ այդ պահին թվում։

Ես շատ եմ սիրում իմ ընտանիքի անդամներին, չնայած ամենքին յուրովի, ինչպես, որ իրենք են ինձ սիրում։