Անգին Ավոյանի բոլոր հրապարակումները

Կորյունը

Հերոս, ով իր կյանքը չխնայեց Հայրենիքի սուրբ գործի համար, ով Հայրենիքն  ավելի բարձր գնահատեց, քան իր կյանքը։

Կորյուն Արմենի Հայրապետյանը ծնվել  է՝ 1997թ.դեկտեմբերի 18-ին՝ Թաթարստանի մայրաքաղաք Կազանում։ Ավարտել է Կազանի թիվ 3֊րդ դպրոցը, ավարտելուց հետո սովորել է Կազանի ավտոճանապարհային տեխնիկումում, որն ավարտել է գերազանցությամբ։ Չնայած դրան Կորյունը չի հրաժարվել Հայրենիքի հանդեպ իր պարտքը տալուց և տեղախոխվել է Հայաստան՝ զորակոչվել բանակ, ծառայել Արցախի Հանրապետության  Ասկերանի շրջանում։

Կորյունը շատ կատակասեր էր, հումորով, աշխույժ, կյանքով լեցուն տղա, ով ուներ շատ նպատակներ ու երազանքներ։ Նա տան միակ զավակն էր։ Ամեն անգամ տուն խոսելիս մորը միշտ ասել է. «Մամ ջան, ամեն ինչ շատ լավ է, ծառայություն է, էլի: Ծառայեմ` կգամ»:

Լավ ծառայության համար Կորյունը արժանացել է կրտսեր սերժանտի կոչման և եղել է հրետանու հրամանատար։ Վերջին անգամ խոսել է իր մայրիկի հետ  հոկտեմբերի 10-ին՝ ասելով, որ  իրեն տեղափոխում են Հադրութ՝ որտեղ իսկական կռիվ է։ Կորյունը անմահացավ հոկտեմբերի 12-ին՝ Հադրութում։ Ծնողներն ու հարազատները ոչ մի լուր չունեին նրանից: Փնտրում էին այն հույսով, որ կգտնեն իրենց որդուն։ Անգամ հուսահատված մայրը մտածում էր, որ իր որդին գերի է։

Մոտ երեք ամիս որոնողական աշխատանքներից հետո հունվարի 4-ին, նրան գտան, սակայն արդեն անմահացած։ Կորյունին հուղարկավորեցին հունվարի 7-ին՝ Կոտայքի մարզի Բալահովիտ գյուղի գերեզմանատանը։

Փառք ու պատիվ մեր հերոսներին, հավերժ խոնարհում:

Դու հաղթեցիր, մենք պարտվեցինք

81 դաժան օրեր` սպասումով ու աղոթքով: Հավատալով սպասում էինք քեզ: Սպասում էինք, որ կգաս: Հավատում էինք, որ ամեն ինչ լավ է լինելու, հավատում էինք, որ կգաս ու կկատարես մայրիկիդ տված խոստումը: Ասում էիր. «Մամ ջան, լաց չլինես: Կգամ ու քեզ թագուհու նման կպահեմ»:

81 օր, դաժան օրեր, որոնք խեղդում էինք հպարտությամբ ու կարոտով, որ քեզ նման հերոս տղա ունենք: Բայց մենք հերոս չենք ուզում ունենալ, մեզ դու էիր պետք: Քո հայրենասիրությանը, ընկերասիրությանը չկար սահման: Հպարտ էիր, որ ծառայում էիր, ու ավելի հպարտությամբ էիր խոսում, որ ծառայում ես Արցախում։ Դու էիր ասում. «Տղան Արցախում պետք է ծառայի»։ Դու ապացուցեցիր, թե ինչ է նշանակում ծառայել հայրենիքին ու զոհվել հանուն նրա։

Չհանձնեցիր դիրքդ… Քո ու ընկերներիդ կյանքով կանգուն մնաց: Դուք հաղթեցիք, մենք պարտվեցինք ձեր բոլորի առաջ, ձեր կամքի ու ուժի առաջ, Դավո ջան, անմահացած հերոս, Դավիթ Ավոյան… Դու ընդամենը 19 տարեկան էիր…

Քո ու բոլոր անմահացած հերոսների հոգիները հավերժ լույսերի մեջ մնան: