Հարցազրույց «Ներսես» ՍՊԸ-ի տնօրեն Ռաֆիկ Ղարիբյանի հետ:

-Պարո՛ն Ղարիբյան, գիտեմ, որ «Ներսես» ՍՊԸ-ի տնօրենն եք. ե՞րբ է հիմնադրվել գործարանը և ո՞վ է հիմնադիրը։

-Գործարանը հիմնադրվել է 2008 թ.-ին, 2010 թ․-ին առաջին արտադրանքն է թողարկել: Գործարանի հիմնադիրները Ներսես և Արամ Ստեփանյաններն են։

-Ինչո՞ւ է անունը «Տատնի»։

-Նախ ասեմ, որ գործարանը արտադրում է հանքային ջրեր և զովացուցիչ ըմպելիքներ։ Հանքային ջրերը անվանվել են «Տատնի», իսկ զովացուցիչ ըմպելիքները՝ «Դարբաս»։ Հանքային ջրերը անվանվել են Տատնի գյուղի անունով, որը մեր տարածաշրջանում է՝ Սյունիքի մարզի Շենաթաղ գյուղից դեպի հյուսիս։ Երկու հարյուր տարի առաջ գյուղի բնակիչները լքել են գյուղը, և հիմա Տատնին լքված բնակավայր է։ Տատնի անունը հիշատակվել է Սիսիանի գրող Մորուս Հասրաթյանի գրքում։ Նշեմ, որ Մորուս Հասրաթյանը պատմաբան և աշխարհագրագետ էր։ Զովացուցիչ ըմպելիքները անվանվել են մեր գյուղի` Սյունիքի մարզի Դարբաս գյուղի պատվին։

-Ինչո՞ւ է պարոն Ստեփանյանը գործարանը բացել հենց այստեղ։

-Նախ այստեղ լավն են կոմունիկացիաները` այսինքն, կա ճանապարհ, ջուր, էլեկտրականություն և այլն։ Բայց նաև, պարոն Ստեփանյանը գործարանը բացել է իր գյուղի բնակիչների համար։

-Որտե՞ղ է արտադրանքը հիմնականում սպառվում։

-Արտադրանքը մոտ քսան տոկոսով սպառվում է Հայաստանում, իսկ մյուս մասը արտերկրում, հիմնականում ՌԴ-ում, մոտ տասը տոկոսը արտահանում ենք ԱՄՆ, Բելգիա։ Պատրաստվում ենք նաև պայմանագիր կնքել Քուվեյթի հետ, հետագայում միգուցե` Իրաք, Արաբական Էմիրություններ։

-Քանի՞ աշխատող ունի գործարանը։

-Մոտ հիսուն մարդ աշխատում է թե՛ արտադրությունում, և թե՛ սպասարկման ոլորտում։

-Պարո՛ն Ղարիբյան, իսկ դուք ինչպե՞ս ընդունվեցիք աշխատանքի։

-Պարզապես Ստեփանյանները ցանկացել են անպայման տեղի կադրերը զբաղվեն աշխատանքներով։ Ուղարկել են մեզ Բուլղարիա, և մեք մոտ մեկ ամիս վերապատրաստվել ենք, այնտեղ ծանոթացել ենք աշխատանքի հետ։

-Որտեղի՞ց են գալիս աշխատողները։

-Աշխատողները հիմնականում գալիս են Դարբասից, Շամբից և Վաղատինից։

-Մի այսպիսի հետաքրքիր հարց. արդյո՞ք գործարանը բարեգործական ծրագրեր իրականացնում է:

-Այո, շատ։ Գործարանը հոգացել է Շամբի և Դարբասի մանկապարտեզների սննդի հարցը, Դարբաս գյուղի ճանապարհային լուսավորության հարցը, ինչպես նաև գործարանը օգնություն է տրամադրել ազատամարտիկներին և հիվանդ երեխաներին։

-Իսկ ի՞նչ պլաններ ունեք ապագայի համար։

-Եթե գործարանի գործերը բարեհաջող ընթացք ունենան, հնարավոր է, որ շուտով նոր արտադրանք թողարկենք։

-Իսկ ի՞նչ արտադրանք։

-Միգուցե Ստեփանյանները որոշեն արտադրել գարեջուր կամ տեղական հումքից գինի:

-Իսկ ունե՞ք ինչ-որ բան ավելացնելու։

-Այսօր մենք ունենք կադրային խնդիրներ։ Սեփականատերերը շեշտը դրել են մեր գյուղի երեխաների ուսման վրա, որ սովորեն, բարձրագույն կրթություն ստանան, վերադառնան և աշխատեն այստեղ։ Ցավալին այն է, որ երեխաները հիմնականում դառնում են հաշվապահ, թարգմանիչ կամ լրագրող, իսկ արտադրության համար մեզ պետք է քիմիկոս և ինժեներ։ Ես խնդրում եմ մեր գյուղի երեխաներին, որ նրանք սովորեն ֆիզիկա, քիմիա, որպեսզի հետագայում աշխատեն մեր գործարանում։ Նաև, եթե ցանկանում եք ավելին իմանալ մեր գործարանի մասին, այցելեք Darbas.am կայքը: