Նելլի Չիբուխչյանի բոլոր հրապարակումները

Հաղթանակի բերկրանքը

Լուսանկարը՝ Սոնա Մխիթարյանի

Լուսանկարը՝ Սոնա Մխիթարյանի

Եկեք անկեղծ լինենք, երբ «Իմ Քայլը» շարժումը մեկնարկեց, սակավաթիվ մարդիկ էին հավատում այս շարժման հաղթանակին: Իսկ այսօր, սպիտակ վերնաշապիկներով, ես, իմ ընկերները և ավելի քան երկու հարյուր հազար մարդ Հայաստանի Հանրապետության Հրապարակում տոնում էինք իմ, քո, Հայաստանի հպարտ քաղաքացու հաղթանակը:

Այսօր համոզվեցի, որ յուրաքանչյուր երազանք միանշանակ իրականանում է հավատի և աշխատանքի շնորհիվ: Շարժումը մեկնարկողները հավատում էին իրենց հաղթանակին, չնայած «20 հոգով որոշել են հեղափոխությո՞ւն անել», «Բան ու գործ չունե՞ք», «Երկար ժամանակ ոչ մեկ չի կարողացել ոչինչ փոխել, դո՞ւք պետք է փոխեք» և նմանատիպ մեկնաբանություններին:

Գիտեք, պետք է հսկայական կամքի ուժ, նպատակին հասնելու ահռելի մեծ ցանկություն և սեփական ուժերին հավատալու կարողություն: Շարժման առաջնորդները միանշանակ ունեին բոլոր նշածներս և նույնիսկ ավելին: 10 օր ևս, և մենք բոլորս դուրս էինք գալիս փողոց պայքարելու մեր ապագայի համար: 20 հոգին դարձել էր 200000: Վերը նշված մեկնաբանությունները վերածվել էին օրհնանքների: Իսկ Գյումրիից Երևան քայլարշավին փոխարինում էր փողոցի մի ծայրից մյուսը ձգվող ավանդական քոչարին:

Լուսանկարը՝ Սոնա Մխիթարյանի

Լուսանկարը՝ Սոնա Մխիթարյանի

Ո՞րն է ձեր համար հաղթանակի բերկրանքը: Անկեղծ ասած, այդ զգացողությունը առաջին անգամ ապրեցի հենց Թավշյա հեղափոխության ժամանակ: Երբ դուրս ես գալիս փողոց և տեսնում ես քեզ ժպտացող դեմքեր: Անծանոթը մոտենում է քեզ և հյուրասիրում քաղցրավենիք, լսվում է դհոլի ձայնը, իսկ փողոցի անկյունում մի խումբ երիտասարդներ վանկարկում են «Ազատ,անկախ Հա-յա-ստան»: Երկիրս լցված է սիրով ու ջերմությամբ: Բոլորը, անկախ տարիքից, միմյանց համարում են հարազատ: Միասին կազմում ենք մի մեծ ընտանիք: Մի՞թե սա չէ հաղթանակը:

Համարում եմ ինձ ամենահաջողակ մարդկանցից մեկը, որովհետև ականատես եղա բացառիկ երևույթի `Թավշյա հեղափոխությանը: Եվ, որ ամենակարևորն է, զգացի հաղթանակի բերկրանքը ու հասկացա դրան հասնելու բանաձևը:

nelly chibukhchyan

Ծանոթացեք. ՀԱՊՀ ավագ դպրոց

Զրուցակիցս Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարանի ավագ դպրոցի տնօրենի տեղակալ Նելլի Համբարձումյանն է։ 

-Ինչքա՞ն ժամանակ է, որ ՀԱՊՀ ավագ դպրոցը կազմում է Հայաստանի կրթական համակարգի մի մասնիկը։ 

-1994 թ.-ից դպրոցը սկսել է իր գործունեությունը։ Սկզբից այն այն կցված է եղել ՀՊՃՀ-ին և կոչվել է վարժարան։ 2002 թ.-ին այն միացել է Պոլիտեխնիկական համալսարանին։ Այսինքն՝ գրեթե 24 տարի է, ինչ դպրոցը կազմում է ՀՀ կրթական համակարգի մի մասնիկը։

-Ինչո՞վ է տարբերվում ՀԱՊՀ ավագ դպրոցը այլ կրթական հաստատություններից։ 

-Ըստ իս՝ ՀԱՊՀ ավագ դպրոցը տարբերվում է այլ դպրոցներից ուսման որակով։ Բոլոր առարկաները դասավանդվում են բարձր որակով, ինչն օգնում է աշակերտներին բուհ ընդունվելիս։ Մեզ մոտ անցկացվում են խորացված մաթեմատիկայի և ֆիզիկայի դասընթացներ։ Մեր դպրոցը տարբերվում է նաև իր խստությամբ, ինչը կփաստեն մեր աշակերտերը։

-Կազմակերպվո՞ւմ են ներդպրոցական կամ արտադպրոցական ծրագրեր և միջոցառումներ։ 

-Այո, կազմակերպվում են։ Մեզ համար մեծ նշանակություն ունեն օլիմպիադաները։ Այս ոլորտում մենք ունենք մեծ ձեռքբերում։ Արդեն 2 տարի շարունակ մեր դպրոցը կազմակերպում է ներվարժարանային օլիմպիադա մաթեմատիկա, ֆիզիկա առարկաներից։ Մասնակցում են հանրապետության լավագույն ֆիզմաթ թեքումով դպրոցների աշակերտները։ Մեր դպրոցը համագործակցում է «ՄԻՖԻ» (Ռուսաստանի ազգային հետազոտական միջուկային համալսարան) համալսարանի հետ։ Այս համագործակցության շնորհիվ մեր աշակերտները հնարավորություն են ստանում ուսումը շարունակելու ՌԴ-ի լավագույն բուհերից մեկում։

-Տարբեր հանրապետական մասշտաբով մրցույթներին կամ օլիմպիադաներին ՀԱՊՀ ավագ դպրոցի աշակերտներն ունենում են իրենց մասնակցությունը։ Կա՞ն լուրջ հաջողություններ։ 

-Գրեթե բոլոր առարկաներից կան քաղաքային փուլ անցած աշակերտներ։ Ամենալուրջ հաջողությունները մաթեմատիկա և ֆիզիկա առարկաներից են։ Մեծ քանակով մասնակիցներ այս տարի մաթեմատիկա առարկայից անցել են հանրապետական փուլ։ Այժմ սպասում ենք ֆիզիկայի և աստղագիտության արդյունքներին։

-ՀԱՊՀ ավագ դպրոցում կա՞ն մասնագիտական հոսքեր։ 

-Մեր դպրոցի հոսքը բնագիտամաթեմատիկական է։ Ունենք մասնագիտական ենթահոսքեր՝ ֆիզմաթ, ինժեներական, տնտեսագիտական և դիզայնի։ Այս տարանջատման շնորհիվ աշակերտները պատկերացում են կազմում պոլիտեխնիկական գիտությունների մասին։

-Ի՞նչ քննություններ են պահանջվում ընդունելության համար։ 

-Դպրոցն անվճար է, բայց ընդունելության համար պետք է հանձնել քննություններ մաթեմատիկա և ֆիզիկա առարկաներից։

-Ե՞րբ կսկսվի 2018-2019 ուսումնական տարվա ընդունելությունը։ 

-Նախապատրաստական աշխատանքներն արդեն սկսվել են։ Շուտով կկազմվի աշակերտների կամավորական խումբը, որը իր մասնակցությունը կունենա ընդունելության պրոցեսում։ Նախնական տվյալներով՝ ընդունելությունը կսկսվի հունիսի 20-ին, կավարտվի հուլիսի 15-ին։

nelli chibuxchyan yerevan

Իմ 2017-ը

Մի քանի օր ևս, և գրեթե յուրաքանչյուրը մշակելու է մի մեծ պլան նոր 2018 թ.-ին իրագործելու համար: Ես էլ, ինչպես բոլորը, կազմել եմ հստակ գործողությունների ցուցակ, որոնք պետք է իրագործեմ գալիք տարում:

Դե այդ ցուցակը կազմում էի ամեն տարի, սակայն դա մնում էր թղթի վրա: Ինքս ինձ համոզում էի, որ դրանք կիրագործեմ մի ուրիշ անգամ:

Մի քանի օր առաջ բացեցի 2017թ-ի համար գրված ցուցակը, և հաճելիորեն զարմացա, որովհետև գրեթե բոլոր մտահղացումներս իրականացված էին: Դե պարզ է, որ ինձ զգացի բավարարված, բայց այս ամենը ինձ մտածելու տեղիք տվեց:

Չէ որ այս տարի ես ոչ մի յուրահատուկ ապրելակերպ չեմ վարել: Գուցե այս փոքրիկ հաջողությունը կապված է տարիքի՞ս հետ: Ո՜չ, միանշանակ հաջողություններս պետք է կապել միջավայրիս փոփոխության հետ:

Այս տարի ես սկսեցի զբաղվել կամավորական աշխատանքներով, ավելի ակտիվ գործունեություն վարեցի տարբեր միջոցառումների կազմակերպման հարցում, և դե իհարկե, փոքրիկ քայլեր կատարեցի լրագողուղական ասպարեզում : Այս երեք` ձեզ համար գուցե աննշան և փոքր, սակայն ինձ համար մեծ և կարևոր քայլերը, լիովին փոխեցին իմ կյանքը:

Առաջինը՝ ես ձեռք բերեցի բազմաթիվ ընկերներ, որոնցից շատերը, չնայած իրենց երիտասարդ տարիքին, հասել են շատ մեծ հաջողությունների, և վստահաբար կարող եմ ասել, որ նրանք են հանդիսացել իմ մոտիվացիան տարբեր մտահղացումներ իրականացնելու համար:

Հաջորդը փորձն է, և ինքդ քեզ տարբեր ասպարեզներում բացահայտելը :

Դե վերջին կետն էլ, թերևս ամենահաճելին է` կատարածդ աշխատանքի արդյունքը:

Գուցե իմ պատմությունը օգնի ձեզ ավելի արդյունավետ դարձնել տարին: Փնտրեք ձեր ուժերին հավատող անձանց, շփվեք հաջողակ մարդկանց հետ և ձգտեք հասնել ավելիին:

nelli chibuxchyan yerevan

Մեկ ամիս դեռ միասին

Հորաքույրս իր ընտանիքի հետ բնակվում է ԱՄՆ-ում: Վերջին անգամ նրան տեսել էի հինգ տարի առաջ: Չնայած ամեն օր շփվում էինք համացանցով, բայց շատ անգամ երազել եմ նրան կրկին տեսնել համակարգչի էկրանից այս կողմ:

Սեպտեմբերի 26-ն էր: Օրս սկսվեց սովորականի նման՝ դպրոց, տուն, դասեր: Բավականին ուշ էր, պատրաստվում էի քնելու: Դուռը թակեցին: Հայրիկս բացեց, և այնպես բղավեց, որ բոլորս վազեցինք դռան մոտ:

Հորաքույրս էր եկել: Լինում է, չէ՞, որ չես կարողանում տարբերել երազն իրականությունից: Ուզում էի հասկանալ, արդյոք ես քնա՞ծ եմ, թե՞ հենց նոր կատարվեց իմ երազանքներից մեկը: Բայց երբ փոքր քույրս ճիչեր արձակելով մոտեցավ հորաքրոջս, գրկեց նրան, ամեն ինչ հաստատվեց:

Բոլորս ապշել էինք, որովհետև ընդհանրապես չէիք սպասում այսպիսի անակնկալի: Այժմ մենք վայելում ենք այս հրաշալի օրերը միասին, անում այն ամենը, ինչ պլանավորել էինք դեռևս համացանցով՝ հետագայի համար: Ավաղ, մեկ ամսից նա հետ է գնալու: Միանշանակ կարոտն ավելի է ուժեղ է լինելու, որովհետև հիշելու ավելի շատ բան է լինելու: Բայց մինչ այդ մենք փորձում ենք ինչքան հնարավոր է շատ ժամանակ անցկացնել միասին:

 

nelli chibuxchyan yerevan

Երիտասարդները

Արագ-արագ քայլում էի, որ դասից չուշանամ: Կանգնեցի. լուսակրի կանաչ լույսին էի սպասում: Կողքիս կանգնած երկու մեծահասակ կին զրուցում էին: Անկախ ինձնից՝ ականջ դրեցի նրանց խոսակցությանը: Չնայած՝ այնքան բարձր էին խոսում, երևի լսում էին բոլորը:

-Այս դարի երիտասարդության վիճակն ահավոր է: Ամբողջ օրն անցկացնում են միայն համակարգիչների և հեռախոսների մեջ:

-Համաձայն եմ: Շատերն ապրում են վիրտուալ աշխարհում: Խաղում են անիմաստ համակարգչային խաղեր:

-Իսկ հիշիր մեզ այդ տարիքում: Մենք աշխատում էինք, սովորում, որպեսզի ծաղկեցնենք մեր երկիրը: Եվ հավատա՝ վիճակն ավելի է վատանալու:

-Միանշանակ:

Անկեղծ ասած՝ այդ պահին կարևորություն չտվեցի երկխոսությանը: Երեկոյան համակարգչով ֆիլմ էի դիտում: Հիշեցի առավոտյան տեղի ունեցած պատահարը: Արդյոք վա՞տ է տեղեկացված լինելը: Եվ արդյո՞ք այժմյան երիտասարդությունը ոչինչ չի անում երկիրը շենացնելու համար: Երիտասարդները նույնպես ուզում են ապրել ավելի լավ և բարեկեցիկ երկրում: Եվ հավատացած եղեք, որ մենք, թեկուզ փոքր, բայց քայլեր ենք կատարում երկրի բարելավման համար: Գուցե այն աղջիկը, որը կլանված նայում է համակարգչի էկրանին, նյութ է պատրաստում Հայաստանի մասին միջազգային հարթակում ներկայացնելու համար: Կամ մյուսը, որն օրվա մեծ մասն անցկացնում է համակարգչի առաջ, պատրաստվում է դառնալ ծրագրավորող և ավելի հայտնի դարձնել մեր երկիրը:

Մենք կարող ենք բարելավել մեր երկրի վիճակը: Պարզապես պետք է աջակցեք և հավատաք մեզ՝ նոր սերնդին: