Շատերին թվում է՝ ամեն գիծ քաշող նկարիչ է, սակայն իրականում ստեղծագործելը դարեր շարունակ եղել և այսօր էլ մնում է ընտրյալների մենաշնորհը՝ հենված բնատուր կարողությունների և տարիների ընթացքում ձեռք բերած իմացության վրա:
-Պարույր Սևակը համբուրում էր Սարյանի ձեռքը, իսկ հիմա ո՞վ է գնահատում նկարչին,- ասում է Արագածոտնի մարզի Լուսագյուղ համայնքի բնակիչ Գոհար Սիմոնյանը, ով ևս զբաղվում է նկարչությամբ:
19-ամյա աղջիկը նկարչության նկատմամբ անտարբեր չի եղել դեռ մանկուց:
-Սիրում էի թաքուն հետևել, թե ինչպես էին հարազատներս նկարելիս շարժում վրձինը, ինչ գույներ էին խառնում: Իսկ երբ մի քանի րոպեով հեռանում էին նկարից, ինքս էի վերցնում վրձինը, մի քանի բան ավելացնում, իսկ հետո ինքնագոհ հայացք էի ընդունում, որ չեն նկատել իմ արած գծերը:
Կատարելագործվելու նպատակով յոթ տարեկանից հաճախել է նկարչության Ապարանի Արվեստի դպրոցում, իսկ 16-17 տարեկան հասակում մեծ ոգևորությամբ մասնակցել է մրցույթների ու ցուցահանդեսների:
-Նկարում էի ու անհամբեր սպասում մրցույթի օրվան, իսկ երբ հասնում էր օրը, մատներս խաչած սպասում էի՝ երբ են իմ անունը տալու հաղթողների շարքում:
Պարտություններ էլ են եղել, հիասթափություններ էլ, սակայն ուսուցչուհու՝ Թագուհի Հարությունյանի շնորհիվ ոգևորվել և առաջ է շարժվել:
Գոհարի մեկնաբանմամբ նկարչությունը աշխարհը տեսնելու և այլոց ցուցադրելու միակ պատուհանն է: Այնտեղ խառնվում են իրական ու անիրական սահմանները, ստեղծվում նոր շունչ կտավի վրա:
Կարևորելով գունային ճիշտ ընտրությունը, ստեղծում է գունային հատուկ և տարբերվող համադրություններ, օգտագործում վառ գույներ:
-Նկարներիս գույները հոգուս ու կյանքիս արտացոլումն են,- նշում է նա:
Ըստ Գոհարի նկարելու իմաստը կայանում է սեփական նկարը ստեղծելու և ինքնաարտահայտվելու մեջ, չնայած ինքն էլ զբաղվել է արտապատկերմամբ:
-Նկարելիս էլ մի քիչ «գողություն» եմ անում: Օրինակ՝ բնությունը նկարելիս գեղեցիկը վերցնում եմ գյուղս շրջապատող բնությունից, իսկ գույներն ու էմոցիաները մեկ-մեկ էլ իմ սիրելի նկարիչներից:
Նկարելով տարբեր թեմաներով՝ Գոհարն աշխատում է պատկերել այն, ինչ զգում է՝ նկարին փոխանցելով դրական հույզերը, իսկ բացասական հույզերի դեպքում շեղվել թեմայից, քանի որ յուրաքանչյուր նկար ունի հիշողություններ արթնացնելու հատկություն:
Ունենալով նկարչական տաղանդ և միևնույն ժամանակ հաճախելով նկարչության՝ աղջիկը կարևորում է մասնագետի, ուսուցչի դերը յուրաքանչյուր նկարչի կյանքում, քանի որ անհրաժեշտ են խորհուրդներ և ուղղումներ:
Հիմա պահում է թե՛ ստացված, թե՛ չստացված նկարները, իսկ ապագայում պատրաստվում է ունենալ իր արվեստանոցը, որտեղ էլ կշարունակի նկարել, կմասնակցի ցուցահանդեսների, իսկ վաճառել նկարներն ափսոսում է:
-Վստահ եմ՝ մի օր նկարներս ճանաչում կունենան. ասելիքս մեծ է, կյանքն էլ առջևում:
