Լուսանկարը` Աննա Մելքոնյանի

Ինչպես ժամանակին Թոմաս Էդիսոնն էր «լուսավորել» աշխարհը, այնպես էլ այսօր Canyon park-ը` Վանաձորը: Հայքի հրապարակը շատ մարդաշատ էր, ծանոթ-անծանոթ հավաքվել էին, զբոսնում էին, զրուցում, լսում բարձր ու հաճելի երաժշտություն: Շատերի ձեռքին կարելի էր նկատել թռչող լապտերներ, և դեռ առաջին իսկ րոպեից նրանք պատրաստ սպասում էին, թե երբ պետք է լուսավորեն քաղաքը «իրենց ձեռքով»: Եվ ահա սկսվեց:

Լուսանկարը` Աննա Մելքոնյանի

Հրապարակի տարբեր մասերում կարելի էր տեսնել մարդկանց խմբեր, ովքեր փորձում էին լապտերները վեր բարձրացնել: Մի մասին հաջողվեց, մյուս մասինն էլ այրվեց: Բայց կարևորն այն էր, որ դրանից մարդկանց բարձր տրամադրությունը չընկավ, բոլորը ուրախ էին և ժպիտով: Հետաքրքիր էր, որ կային մարդիկ, ովքեր ջրով կանգնել էին լապտերների կողքին, որպեսզի վառվելու դեպքում միանգամից հանգցնեն: Վանաձորում կյանքը իսկապես որ հետաքրքիր է անցնում:

Արդեն ամառ է, և իմ քաղաքը՝ Վանաձորը, շուտով կլցվի հովեկներով: Վանաձորում հրաշալի է անցնում ամառը, և ոչ միայն զով կլիմայի, բնության, երիտասարդական հավաքատեղիների շնորհիվ: Վանաձորն ունի նաև կերպարվեստի թանգարան: Թանգարանը հիմնադրվել է 1974 թվականին: Ունի շուրջ 1800 թանգարանային նմուշ՝ գեղանկարներ, գրաֆիկա, քանդակ, դեկորատիվ-կիրառական արվեստի նմուշներ:

Իսկապես որ, հրաշք վայր է,երբ չորս կողմդ գույներ են: Թանգարանում առկա են տարբեր նկարիչների աշխատանքներ, բայց ինձ առավել գրավում են Լևոն Կոջոյանի, Արմինե Կալենցի և Հովհաննես Զարդարյանի նկարները: Դրանք այնքան ինքնատիպ են, մեկը մյուսից տարբերվող: Թվում է, թե մեզ հայտնի են բոլոր գույները, սակայն տեսնելով կտավներում առկա գույները, հասկանում ենք, որ մենք գույներից ոչինչ էլ չենք հասկանում: Ամենից յուրահատուկը նկարներում տիրող տրամադրություններն են, երբ առաջին նկարում ամեն բան տխուր է, իսկ հաջորդում էլ՝ ամեն բան ուրախ: Կերպարվեստի թանգարանում իր յուրահատուկ տեղն ունեն նաև վանաձորցի արվեստագետները: Եթե ուզում ես հասկանալ, թե ինչու են Վանաձորն անվանում արվեստների քաղաք, ուրեմն անպայման այցելիր թանգարան և ամեն ինչ կհասկանաս: Ամառն սկսել է: Սպասում ենք:

Լուսանկարը՝ Աննա Մելիքյանի

Վանաձորյան առավոտն սկսվեց  տոնական տրամադրությամբ՝ փոքրիկների  մի ձեռքին  փուչիկներ էին, իսկ մյուսին՝  քաղցր բամբակ: Առաջին միջոցառումը Վանաձորի կերպարվեստի թանգարանի դիմաց էր, որտեղ պարային համարներով հանդես եկան տարբեր պարային խմբեր:  Այնուհետև տոնը շարունակվեց Շառլ Ազնավուրի անվան  մշակույթի պալատում, որտեղ տոնական համերգ էր, ինչպես նաև Հովհաննես Աբելյանի անվան դրամատիկական  թատրոնում: Այստեղ այցելած  փոքրիկները դիտեցին «Մոխրոտը» հեքիաթ-ներկայացումը:

Դե ինչ, մեծահասակներն արեցին ամեն ինչ, մեր օրը իսկական տոն դարձնելու համար, և դա նրանց հաջողվեց:

Վանաձորը  միշտ էլ աչքի է ընկել իր  յուրահատուկ մոտիվներով ու գաղափարներով: Այս անգամ էլ  վանաձորցի  հինգ երիտասարդներ հավաքվել և գունազարդել են մեր  քաղաքի աղբարկղերը:

«Հավաքիր քո հետևից» ծրագրի  շրջանակներում «Ջինիշյան» հիշատակի հիմնադրամի  կողմից պարգևատրվել են 40 հազար  դրամով: Նրանք հիմնականում գունազարդում են այն աղբարկղերը, որոնք գտնվում են մարդաշատ վայրերում: Ծրագրի իրականացման մեջ  մեծ ներդրում ունեն կամավորները: Կազմակերպիչները ցանկանում են գունազարդել քաղաքի շատ աղբարկղեր, բայց ժամանակի սուղ լինելու պատճառով  առաջիկայում պլանավորում են  նկարազարդել կենտրոնական վայրերում գտնվողները: Նկարներին զուգահեռ կարելի է նաև նկատել գրառումներ, որոնք մարդկանց էլ ավելի են գրավում:

Ծրագրի  անդամները արել են իրենց առաջին քայլը, իսկ մենք կարող ենք  նրանց օգնել  երկու բանով. կա՛մ  դառնալ կամավոր, կա՛մ էլ պահպանել այն, ինչ արդեն իսկ ունենք:

Լուսանկարը՝ Աննա Մելիքյանի

Ամեն տարի Լոռու մարզում նշվում է բերքի տոնը: Այս տարի այն անցկացվեց Վանաձորում, որտեղ հավաքվել էին Լոռու մարզի տարբեր գյուղերի բնակիչները:

Այդպիսի իրարանցում դեռ չէի տեսել: Գյուղացիները այնպիսի ոգևորությամբ էին պատրաստվում, որ անկախ ինձնից՝ ես էլ էի ուզում մասնակցել: Սեղաններին կարելի էր տեսնել զանազան ուտեստներ՝ միրգ, բանջարեղեն, թխվածք, հաց, պանիր՝ ձևավորված յուրահատուկ մոտիվներով:

Վանաձորի Հայքի հրապարակը մի տեսակ գյուղի էր վերածվել, նույնիսկ կովեր ու հորթեր կային: Բայց իսկական իրարանցումը սկսվեց այն ժամանակ, երբ մարդիկ սկսեցին օգտվել սեղանների ուտելիքներից: Մարդկանց մի ձեռքում փուչիկներ էին, մյուսում՝ ուտելիք: Ես էլ հետ չմնացի, անցնում էի սեղանների կողքով և հյուրասիրվում:

Լուսանկարը՝ Աննա Մելիքյանի

Չնայած իրարանցմանը՝ ամեն ինչ գեղեցիկ էր ու հաճելի, և դրան նպաստում էին նաև երգն ու գեղեցիկ պարային համարները: Տոնին ներկա էին նաև Լոռու մարզպետ Արթուր Նալբանդյանը, Վանաձորի քաղաքապետ Մամիկոն Ասլանյանը, Տեր Սեպուհ արքեպիսկոպոս Չուլջյանը:

Բերքի տոնն իսկապես յուրահատուկ է, այնքան շատ մարդիկ ու գույներ կան, այնպիսի թարմություն, որ այլևս ոչնչի մասին չես մտածում: Առաջին անգամ էի մասնակցում Բերքի տոնին և այնպիսի հաճույք ստացա, որ մյուս անգամ անպայման նորից մասնակցելու եմ: