Անի Բեգլարյանի բոլոր հրապարակումները

Ներուժ

Ողջույն, այսօր, մի կերպ կտրվելով տոնական խառնաշփոթից, խոսելու եմ Սփյուռքի նախարարության, FAST եւ IDEA հիմնադրամների, Դիլիջանի միջազգային դպրոցի (UWC) և Impact Hub Yerevan-ի հետ համատեղ իրականացված «ՆերՈւԺ» ծրագրից։ 4-օրյա այս ծրագրի նպատակն էր` հայազգի երիտասարդ ձեռներեցների համար Հայաստանում բիզնեսով զբաղվելու հնարավորություններ ստեղծել։

Մոտ մեկ ամիս առաջ տեսա հայտարարություն, որ կամավորներ են անհրաժեշտ ծրագրի իրականացման համար ու որոշեցի դիմել։ Այդ ժամանակ դեռ պատկերացում չունեի, թե ինձ ինչ է սպասվում։ Կամավորությունն ինձ համար մի ուրիշ աշխարհ է։ Չկա ավելի հաջող ձև նոր փորձ ձեռք բերելու ու գիտելիքներդ գործնականում փորձարկելու համար: Համ էլ, ընկերներիցս մեկը Իսպանիայից ժամանելու էր Հայաստան` ծրագրին մասնակցելու համար, ու իր ոգևորությունը ինձ էր փոխանցվել։ Ես այն երջանիկների ցանկում էի, ովքեր հաջողությամբ անցան հարցազրույցը ու որպես կամավոր մասնակցեցին ծրագրին։

Իսկ հետոն․․․ Հետոն արդեն լիքն էր նոր ու հավես ծանոթություններով, փորձություններով ու հաղթանակներով։ Դիլիջանի Միջազգային դպրոցը հյուրընկալել էր ՆերՈւժի բոլոր մասնակիցներին։ Մթնոլորտը չափից շատ ջերմ էր ու ընկերական։ Դպրոցի ուսանողները մեզ դիմավորեցին որպես իրենց համայնքի մի մասի։ Առավոտները միշտ խառն էին, միշտ ինչ-որ բան կար անելու, օգնելու։ Մասնակիցները անընդմեջ հետաքրքիր քննարկումների, հանդիպումների մեջ էին։

Իսկ երեկոները․․․ Ավելի խառն էին, քան առավոտները։ Ուշ երեկոյան, երբ արդեն օրվա ծրագիրը բարեհաջող ավարտված էր, տեղի էին ունենում մաֆիայի, թենիսի ու այլ խաղերի առաջնությունները։ Կարճ ասած՝ մաֆիան ելնում էր որսի։

Այս չորս օրերի ընթացքում մի ամբողջ կյանք ապրեցինք։ Վստահ եմ, անգամ այն սփյուռքահայ ստարտափերները, որոնք չհաղթեցին վերջնական մրցույթում, մեծ փորձառություն ու նոր ընկերներ ձեռք բերեցին։ Ունեցանք շատ պատվարժան հյուրեր։ Մեզ այցելեց նաև Նիկոլ Փաշինյանը, շրջեց մի քանի սենյակներով և ծանոթացավ նախագծի ընթացքին։ Հնարավորություն ունեցանք նաև իրեն հարցեր ուղղելու, ու դե իհարկե, սելֆիի․․․

Ամենամեծ ձեռքբերումս նոր ընկերներն էին, իսկ ամենալավ օրը՝ վերջինը։ Վերջնական մրցույթից հետո մեզ միացավ ազգագրական պարային խումբ։ Մի քանի րոպե անց ամբողջ սրահը ոգևորված պարում էր։

Ու էսպես լիքը, լիքը հավես բաներ` երեկոյան հոգի կանչելուց մինչև աշխատանքային խառը մթնոլորտ։

Կյանքում կան պահեր, որ չեն մոռացվում: Դե, կամ էլ մենք չենք ուզում մոռանալ:

Դրանք ստեղծվում են ինչ-որ փոքր որոշումներից ու դառնում մի մեծ պատմության սկիզբ․․.

ani beglaryan

Լուսին

Ողջույն, այսօր խոսելու եմ իմ կյանքի մշտական ուղեկիցներից մեկի՝ լուսնի մասին։ Ես դեռ փոքր տարիքից սիրել եմ լուսինը, հաճախ նայել նրան ու երազել, մեկ-մեկ էլ խոսել նրա հետ։

Կենդանակերպի նշանով խեցգետին եմ։ Մի քանի ամիս առաջ կարդացի, որ լուսինը խեցգետինների երկնային մարմինն է, երևի դրա համար եմ լուսնից այդքան մեծ էներգիա ստանում։ Իսկ դուք երբևէ լսե՞լ եք Լուսնի տոնի կամ նրա մասին հյուսված առասպելների մասին։

Ուրեմն պարզվում է, որ կա լուսնին նվիրված տոն, որ շատ մեծ շուքով է նշվում Չինաստանում և Վիետնամում սեպտեմբերի երկրորդ կեսին և համարվում է ամենատարածված տոնը՝ զիջելով միայն Նոր տարուն։ Տոնը հիմնականում նշվում է ջերմ, ընտանեկան միջավայրում, որի ընթացքում մարդիկ հիանում են լիալուսնի տպավորիչ տեսարանով և իրար են նվիրում «Լուսնի թխվածքաբլիթ»-ներ։ Լուսնի տոնի հետ կապված կա մի պատմություն։ 24 տառերը հավաքվում են` նշելու Լուսնի տոնը։ Խնջույքի ժամանակ սկսում են վիճել, թե իրենցից որ մեկն է ավելի նման լուսնի թխվածքաբլիթին․
O- Ես ամենանմանն եմ
C- Ես էլ թխվածքաբլիթ եմ, բայց ինչ-որ մեկը կծել է ինձ։
D- Ես էլ եմ նման թխվածքաբլիթին, բայց ինչ-որ մեկը դանակով կտրել է ինձ։
Q- Ես նման եմ լուսնային բլիթին, ուղղակի մի փոքր ավելցուկ ունեմ։

Լուսնի վերաբերյալ բազմաթիվ լեգենդներ կան։ Ոմանք համոզված են, որ երկնային լուսատուին երկար նայելիս կարելի է խելագարվել: Շտապեմ հիասթափեցնել` ես հաճախ եմ երկար նայում լուսնին ու դեռևս խելագարության նշաններ չեն հայտնաբերվել։ Չնայած՝ ասում են, որ լուսինն իսկապես ազդում է այն մարդկանց վրա, ովքեր հոգեպես անառողջ են:

Լուսնի տոնին վերաբերող կա մի շատ հետաքրքիր առասպել՝ Չան և Խոու ամուսինների մասին։ Համաձայն առասպելի` Խոու Ին արտակարգ աղեղնավոր է: Այդ ժամանակ երկնքում արևները տասն էին։ Արևները կրակի էին տվել Երկրի ամբողջ բուսական աշխարհը, և մարդիկ մեկը մյուսի հետևից մահանում էին։ Մի օր Խոու Ին, օգտագործելով իր նետն ու աղեղը, նետահարեց արևներից իննին՝ փրկելով բնակիչների կյանքը։ Արևմուտքի թագուհին, որպես պարգևատրում, Խոու Իին հանձնեց մեկ շիշ անմահության թուրմ, որը նախատեսված էր մեկ անձի համար։ Հերոս Խոու Ին տվեց թուրմն իր կնոջը, ով խոստացավ թաքցնել այն միայն իր համար։ Խոու Ին գնալով ավելի ու ավելի հայտնի էր դառնում՝ շնորհիվ իր հերոսության։
Խոու Ին շատ աշակերտներ ուներ։ Մի օր նա իր աշակերտների հետ գնում է որսորդության, բայց աշակերտներից մեկը` Փան Մենը, ձևանալով հիվանդ, մնում է տանը։ Վստահ լինելով, որ Խոու Ին լքել է տունը, նա շտապում է իր տուն և փորձում ուժով Չան Ըից խլել էլիքսիրը։ Չանը, հասկանալով, որ չի կարող դիմակայել, ամբողջությամբ խմում է թուրմը։ Այդ խմիչքը նրան բարձրացնում է շատ վեր՝ հասցնելով մինչև լուսին, և Չանը դառնում է անմահ։ Խոուն, ստանալով վերջին նորությունները, շտապում է տուն, սեղանը տեղափոխում լուսնի լույսի տակ՝ հավատալով, որ Չանը կվերադառնա իր մոտ։ Այդ օրվանից ի վեր, մարդիկ երկրպագում են լուսնին՝ պատրաստելով ամենահամեղ ուտելիքները:

Կան շատ-շատ այլ առասպելներ լուսնի ծագման հետ կապված։ Հաճախ լուսինը մեկնաբանվում է որպես մարդ, սովորաբար՝ լծակով ու դույլերով կին, որ կերպարանափոխվել է։ Ամեն դեպքում, դեռ վաղ ժամանակներից լուսինը գրավել է մարդկանց ուշադրությունն ու զարմանքը, գիշերները դարձել է նրանց լույսի աղբյուրը, իսկ լույսը ջերմություն է։

ani beglaryan

Գրքեր, գրքեր ու էլի գրքեր…

Որքան ինձ հիշում եմ, շատ եմ սիրել գրքերի հետ կապված ամեն-ամեն ինչը՝ գրքի հոտից մինչև նկարազարդումը։

Երբ ասում են` գիրք, առաջինը մտքիս է գալիս իմ գիրք գնելու արարողությունը։ Բավականին երկար տևող պրոցես է, հիմնականում ինձ հետ երկու անգամից ավելի չեն գալիս գիրք գնելու։ Ես միշտ գնում եմ ընդամենը մեկը գնելու մտադրությամբ: Մինչև գնալը արդեն ունեմ հատուկ «ցանկալի գրքերի» ցուցակ, չնայած միշտ չէ, որ գնված գրքերը նախապես գրված ցուցակի մաս են լինում։ Գրախանութում նախ ընտրում եմ 5-ից ոչ պակաս գիրք, հետո մանրամասն ուսումնասիրում ու համեմատում դրանք, փորձում եմ քանակը մի կերպ կրճատել։ Վերջում դուրս եմ գալիս մի քանի գրքով, բայց երբեք ոչ մի հատով։ Ախր, շա՜տ լավն են։ Ընկերներիս համար չափազանց հոգնեցուցիչ գործընթաց է։ Գրախանութ մտնելիս` գրքերի մեջ եմ խորանում, իսկ ժամանակը սահում է մի փոքր ավելի արագ, քան մտքերս։
Եթե կարծում եք, որ վերջ, արարողությունն ավարտված է, ապա ստիպված եմ հուսախաբ անել։ Ոչինչ չի փոխարինի նրան, ինչ զգում եմ գրախանութից նոր գրքերով դուրս գալիս։ Գնելուց հետո մոտիվացված վազում եմ տուն ու հիացած նայում գրքերիս, հետո ուսումնասիրում դրանք, ընտրում մեկը, բացում ու սկսում կարդալ…

Որքան հրաշալի են գրքերը։ Կյանքում հանդիպող բազմապիսի խնդիրների մասին նախապես տեղեկանում ես գրքերից, ու երբ առերեսվում ես դրանց, դու արդեն գիտես լուծման բանաձևը։
Գրքերի մի աշխարհ կա, որ ուզում եմ կարդալ։ Մի ժամանակ երազում էի կարդալ աշխարհի բոլոր գրքերը։ Իսկ հիմա դասերի ու քննությունների մեջ գտնվող Անին նույնիսկ չի կարողանում մեկը ավարտին հասցնել:

Դե լավ, քանի ազատ ժամանակ ունեմ, գնամ «Harry Potter and the Goblet of Fire» կարդամ։ Երևի ինչքան էլ մեծանամ, չեմ դադարի սիրել Ռոուլինգի կախարդական աշխարհը: