Սվետլանա Սիմոնյանի բոլոր հրապարակումները

svetlana simonyan

Բարություն, անունդ մարդ է

Եղբորս հետ հերթական անգամ դուրս էինք եկել քաղաքում զբոսնելու։ Զբոսանքը վերջացնելուց հետո որոշեցինք քայլելով գալ տուն։ Ճանապարհին հանդիպեցինք մի տատիկի, ով ծանր տոպրակները ձեռքին գնում էր։ Մոտեցանք, միանգամից տոպրակները վերցրինք ու տատիկին ուղեկցեցինք տուն։ Ու էդ տատիկը ինձնից հեռախոսահամար ուզեց։ Տվեցի, քանի որ մտածում էի՝ էլի կունենա օգնությանս կարիքը։ Մի քանի օր հետո տատիկից զանգ ստացա, պատասխանեցի զանգին։ Ասաց, որ Մոսկվայում տուն ունի, և եթե ես հանկարծ այցելեմ Մոսկվա, կարող եմ իր տանը մնալ։ Անկեղծ՝ շատ էինք ուրախացել, որ միանգամից գնահատվեց մեր արածը։ Լավ գործը միշտ էլ վերադառնում է։

Ես դաստիարակվել եմ բարի մարդկանց կողմից ու բարությունը իմ մեջ սերմանված է դեռևս մանկուց։ Բարություն պետք է անել ամենուր։ Պետք է բարություն տեսնել ու շնչել։ Բարությունն էլ է արվեստ։ Ամենուր և ամենքի մեջ պետք է փորձես սերմանել բարին։ Բարություն է, երբ փողոցում տեսնում ես անօգնական տատիկի և օգնում ես նրան փողոցն անցնել՝ իհարկե ձեռքից վերցնելով և ինքդ կրելով ծանր-ծանր պայուսակները, որ լցված են տարատեսակ ուտելիքներով՝ նախատեսված թոռնիկների համար։ Բարություն է, երբ տեսնում ես՝ փոքրիկը ընկած է ու միանգամից մոտենում ու վեր ես բարձրացնում նրան՝ շորերը թափ տալով և վերքը մշակելով։ Բարություն է, երբ վերջին պահին օգնում ես տնային աշխատանքը չհասցրած ընկերոջդ ու տալիս ես քո տետրը, որ արտագրի։ Բարություն է, երբ մոռանալով քո մասին՝ կերակրում ես փողոցում թափառող, անօթևան շնիկներին և հետո նոր միայն ինքդ ուտում։ Բարություն է, երբ մայրիկիդ աչքից վրիպած փոշին դու ես մաքրում՝ մտածելով ավելորդ չտանջել նրան։ Եվ ի վերջո բարություն է, երբ անտուն մարդուն ամեն օր քո նախաճաշից բաժին ես տալիս։ Ում սիրտը բարի է, նա ազնիվ է նաև աղքատիկ հագուստի մեջ։