Հասմիկ Ղազարյանի բոլոր հրապարակումները

Լինել հավասար

Լուսանկարը՝ Հռիփսիմե Եղիազարյանի

Ինձ շատ հարցեր են հուզում, հատկապես այն, որ քաղաքներում և գյուղերում նույն երկրի ժողովուրդը ապրում են շատ տարբեր պայմաններում: Օրինակ, եթե մայրաքաղաք Երևանում համեմատաբար ճանապարհները բարվոք վիճակում են, ապա հեռավոր գյուղերում ոչ միայն բարվոք չեն, այլ նաև անանցանելի են: Եթե քաղաքներում գոնե զբոսանքի համար նախատեսված վայրեր կան, ապա գյուղերում անգամ չգիտեն, թե դա ինչ է նշանակում: Եվ, ի վերջո, ինչու՞ պետք է փոքր երեխաներն իրենց ծնողների հետ գնան քաղաք, որպեսզի օգտվեն բոլորի համար նախատեսված բարիքներից: Եվ երբեմն հենց սա էլ պատճառ է դառնում, որ մեծամասամբ քաղաքի և գյուղի երեխաների միջև առաջանում են կոնֆլիկտային իրավիճակներ: Ասածս սխալ չհասկանաք. ոչ թե տուրուդմփոց է առաջանում, այլ գյուղի երեխաներն իրենց ավելի ցածր, ավելի նվազ են զգում քաղաքի երեխաների առաջ: Հենց սա է այն խնդիրը, որ ինձ շատ է հուզում: