Հարցազրոյց հայրիկիս` Ռոբերտ Ալեքսանյանի հետ:
-Հայրիկ, ի՞նչ կրթություն ես ստացել:
-Սովորել եմ բժշկական ինստիտուտում, ավարտել եմ այն, որից հետո գնացել եմ վերապատրաստման հոգեբույժի մասնագիտությամբ, որը տևել է 2 տարի։
-Որտե՞ղ ես աշխատում։
-Աշխատում եմ Արմավիրի բժշկական կենտրոնում որպես հոգեբույժ արդեն 16 տարի:
-Ինչո՞ւ որոշեցիր հոգեբուժությունը ընտրել։
-Միշտ հետաքրքրել է մարդկանց գիտակցությունը, գործելու օրենքները, մարդու ուղեղի աշխատանքը, շարժառիթները, գործողությունների դրդապատճառը, առողջ և հիվանդ մարդու հոգեբանությունը։
-Ինչպիսի՞ հատկանիշներ ու գիտելիքներ են պետք հոգեբույժ դառնալու համար։
-Հոգեբույժը առաջնահերթ պետք է ունենա ամուր կամք, անվախ լինի, միշտ տիրապետի իրեն։ Պետք է ունենա հատուկ բժշկական կրթություն: Բացի բուն հոգեբուժությանը տիրապետելուց պետք է ունենա ընդհանուր բժշկական լավ կրթություն, որպեսզի հարկ եղած դեպքում հասկանա, թե իր հիվանդը ինչ այլ հիվանդություններով է տառապում, և այլ մասնագետների մոտ էլ կարողանա ուղարկել հետազոտման։
-Հոգեկան հիվանդությունը ձեռքբերովի՞ է, թե՞ ժառանգական։
-Հոգեկան հիվանդությունների պատճառագիտությունը մինչև վերջ ուսումնասիրված չէ: Կան բազում տեսություններ` ինֆեկցիոն, ժառանգական տեսություններ։ Մարդը կարող է սթրես ապրի և ձեռք բերի հոգեկան հիվանդություն։
-Հոգեբուժությունը ի՞նչ ճյուղեր ունի։
-Հոգեթերապիա, հոգեբանություն, նարկոլոգիա, հոգեբուժություն։ Հոգեբանությունը իր հերթին տրոհվում է ընդհանուր եւ կլինիկական հոգեբանության։
-Ի՞նչ դեպք է եղել քո պրակտիկայում, որը տպավորել է։
-Հետաքրքիր դեպքեր շատ են եղել։ Մի անգամ լուսաբացին ժամը 3-ից 4-ը գնացել էի կանչի: Հիվանդը մի մեծ դանակ ձեռքին ասում էր. «Վայ, բժիշկ ջան, դու մի կողմ։ Պապա, մտել ես հայաթ` ես քեզ կմորթեմ»։
Նաև հիստերիկ կուրության դեպք է եղել։ Մարդը զայրանալուց կորցրել էր տեսողությունը, երբ նա երբևէ չէր ունեցել աչքերի հետ կապված խնդիր։ Դեղ ներարկեցինք, տեսողությունը վերականգնվեց։
-Եթե հնարավորություն ունենայիր մասնագիտությունդ նորից ընտրելու, ի՞նչ կընտրեիր։
-Իհարկե, նորից կընտրեի հոգեբուժությունը։