Լուսանկարը՝ Լիլիթ Գրիգորյանի

Հայաստանում «Ստարտափ Արմենիա»-ն Սևանա լճի ափին իրականացնում է «Սևան Ստարտափ Սամիթ» ոչ ֆորմալ վրանային ճամբարը, որի ընթացքում ստարտափ ծրագրեր ունեցող խմբերը 7 օր համախմբվում են մի տանիքի տակ՝ հաճելի և ինտելեկտուալ միջավայրում, նոր բիզնես գիտելիքներ ստանում, փորձի փոխանակման և ծրագրերի ներկայացման շնորհիվ ձեռք բերում համախոհներ և ներդնողներ: Ծրագրի մեջ ընդգրկվում են կամավորներ, որոնք աջակցում են ճամբարի պատրաստմանն ու կազմակերպմանը և, իհարկե, լավ ժամանակ անցկացնում ճամբարի ընթացքում, լուսանկարիչներ և լրագրողներ, որոնք տարբեր ճանապարհներով հնարավորություն են ստանում ներսից լուսաբանելու ճամբարում տեղի ունեցող իրադարձությունները և ընդգրկվելու ճամբարի մասնակիցների շարքում: Ճամբարն իր մեջ ընդգրկում է առավոտյան նախավարժանք, բիզնեսի և ստարտափ դաշտի հետ կապված մի շարք վորքշոփեր, Սևանա լճի ափին տեղի ունեցող մի շարք ժամանցային ծրագրեր, «Campfire Talk»-եր, որոնց ժամանակ հայտնի գործիչները կիսվում են իրենց փորձով, պատասխանում մասնակիցների հարցերին և ուղղություն տալիս նրանց:

Լուսանկարը՝ Լիլիթ Գրիգորյանի

Յոթօրյա ճամբարը նոր դռներ է բացում մասնակիցների առաջ՝ հնարավորություն ընձեռելով նրանց շփվել 1000 և ավելի տարբեր բնավորությունների տեր տարբեր միջավայրերի մարդկանց հետ, ձեռք բերել նոր ընկերներ և ֆինանսական աջակցություն ստանալ` ստարտափ ծրագրերի իրականացման համար: Սա նոր և կարևորագույն հարթակ է Հայաստանում, որի գերնպատակը ոչ միայն ֆինանսական աջակցությունն է, այլև սեփական ուժերի գնահատումը: Այս տարի՝ 2017 թվականի հուլիսի 24-ին մեկնարկել է ճամբարը, որի ավարտը հուլիսի 31-ին է: Մասնակիցների թիվն անցած տարվա համեմատ աճել է 2 անգամ՝ դառնալով 1000 և ավելի: Այս տարի «Սևան Ստարտափ Սամմիթի» գործընկերն է Եվրոպական միության կողմից կազմակերպվող «SMEDA» ծրագիրը: Ստարտափ թիմերի թիվը 70 է, իսկ ծրագրավորողների թիվը հասնում է 30-ի: Մրցանակային ֆոնդը այս տարի 40000 դոլար է, սակայն այլ ներդնողների և հովանավորների շնորհիվ այն ընդլայնել է իր մասշտաբն ու դարձել 200000 դոլար: Ինչպես անցած տարի՝ այս տարի էլ ճամբարն իրականացվում է Սևանա լճի ափին՝ վրաններով, 20 ջոկատների կազմակերպմամբ: Մինչ ճամբարային փուլը բոլոր մասնակիցներն անցել են հայտագրման և հարցազրույցի փուլերը և գրանցած հաջողությունների արդյունքում հասել են վերջնական փուլ: Սամիթի շրջանակներում կազմակերպվում են հեքեթոններ, Seed Pitch (ստարտափ ծրագրերի ներկայացում 2 րոպեանոց pitch-ով և 4 րոպեանոց Q&A-ով), Big Battle (ստարտափերը ներկայացնում են իրենց խնդիրը, թե ովքեր կարող են իրենց խնդրին բախվել և ինչպիսի լուծում են տալիս իրենք այդ խնդրին, 3 րոպեանոց Pitch, 4 րոպեանոց Q&A), Yell Extreme Battle (տուրիզմի դաշտում պայքար ամենալավ ստարտափի համար), Art Lunch Battle (առողջության և սննդի դաշտում պայքար ամենալավ ստարտափի համար), Janfida Battle (պայքար գյուղատնտեսության հետ կապված ստարտափերի մեջ) և Science Battle (պայքար գիտության ասպարեզի ստարտափերի միջև): Հետևյալ battle-ներից բացի՝ կան հատուկ մրցանակներ լավագույն լուսանկարի, լրագրողական նյութի համար: Վորքշոփերը, թրեյնինգներն ու «Campfire Talk»-երը հնարավորություն են տալիս մասնակիցներին սովորել գտնել ճիշտ խնդիրներ, ուսումնասիրել դրանք, հասկանալ, թե ովքեր են բախվում այդ խնդրին և թե ինչպես կարելի է շահավետ, հարմար և ժամանակակից լուծում տալ այդ խնդրին: Սամիթն իր մեջ ընդգրկում է եզրափակիչ մեծ խնջույք լճի ափին՝ տոնելու համար մասնակիցների հաջողությունները և հաղթանակները:

Լուսանկարը՝ Լիլիթ Գրիգորյանի

Սամմիթի կազմակերպչական խումբը փորձում է առավելագույնս մոտիվացնել յուրաքանչյուր մասնակցին՝ նրանց լիովին ընդգրկելով ծրագրի մեջ, ապահովելով ժամանցը, անվտանգությունն ու հարմարավետությունը, տալով ընդհանուր և բիզնես ոլորտի գիտելիքներ, ստեղծելով գիտելիքները գործի դնելու լավագույն պրակտիկա: Սևան Ստարտափ Սամիթ-ը կարող է լավագույն հարթակ դառնալ պատանիների, երիտասարդների համար՝ հասնելու այն նպատակին, որը գուցե մի ժամանակ անհասանելի երազանք է եղել, բայց արդեն բարձր մակարդակով կազմակերպված ծրագիր է:

Լուսանկարը՝ Լիլիթ Գրիգորյանի

Հնարավորությունը կա, միջոցներն առկա են, մնում է միայն մեծ ցանկություն, հավատ նպատակի նկատմամբ և մեծ աշխատասիրություն:

Լոնդոնի հերթական անձրևոտ երեկոներից մեկն էր: Նստած իմ բազկաթոռի մեջ, ծխելով ծխամորճս՝ թերթում էի ֆեյսբուքիս նորությունների շարանը: Հավատարիմ ընկերս՝ բժիշկ Վաթսոնը, նստած էր իմ առջևում. իր բժշկական սերիալներից էր նայում: Վաղուց ոչ մի հետաքրքիր բան մեզ հետ չէր կատարվել, անհետաքրքիր, գորշ օրերից իմ օրգանիզմն արդեն զզվել էր: Ինձ գործ էր պետք: Վաթսոնն ուշադրություն չէր դարձնում վրաս, անգամ բուխարու վառ կրակը չէր շեղում նրա ուշադրությունն իր հեռախոսի էկրանից: Բայց շուտով ֆեյսբուքը կարողացավ ինձ օգտակար լինել, երբ տեսա այդ հայտարարությունը: Գրված էր, որ իմ մասին ինչ-որ նոր կայք է բացվել, ու էլի մի քանի տող բան, որը, ես իհարկե չկարդացի, այլ միանգամից բացեցի կայքը: Հայտնի պրոֆիլս դիմավորեց ինձ: Տրամադրությունս կտրուկ բարձրացավ, կայքի նկատմամբ հետաքրքրությունս ցրեց գործի պակասից առաջացած վատ մտքերը: Սկսեցի թերթել կայքի բոլոր բաժինները, երբ մի պահ քարացա: Այնտեղ իսկապես հետաքրքիր գործ կար: Բաժիններով առանձնացված էին գործերը, որոշները պարզից էլ պարզ էին, իհարկե, ոչ ձեզ համար, իսկ որոշներն իսկապես հրաշալի էին՝ իսկական ծննդյան նվեր: Շտապեցի pdf տարբերակով ներբեռնել գործը, որ երկար մտորեմ: Ամեն մի նոր գործ տեսնելիս արյունս եռում էր. մասնագիտական հետաքրքրասիրություն, ինչ արած:

-Իմ կյանքը նորից վերաիմաստավորվեց,- բացականչեցի ես, այս անգամ արդեն գրավելով Վաթսոնի ուշադրությունը:

-Գործ ես գտել, ի՞նչ է,- ծածուկ հետաքրքրությամբ հարցրեց նա: Վերջերս նրա կլինիկայի գործերը սարսափելի վատ էին գնում: Նա, իհարկե, չէր խոստովանում, բայց անդադար թերթերը փորփրելն ու իր հիվանդներից չխոսելը հենց դրա մասին էին վկայում:

-Այո, բարեկամս, և ոչ միայն մեկը,- տեղիցս վեր ցատկեցի ես ու նրան նետեցի իր վերարկուն,- չի կարելի նստել տանը, երբ Լոնդոնում այսպիսի բաներ են կատարվում:

Լոնդոնի անձրևներն ու մշտական խոնավ եղանակն այլևս ինձ չէր անհանգստացնում: Ես գործ ունեի: Խաղն սկսված է:

Հ. Գ. Ուզո՞ւմ ես հետևել իմ՝ անկրկնելի խուզարկու Շերլոկ Հոլմսի և իմ անբաժան ընկեր բժիշկ Վաթսոնի արկածներին արդեն հայերենով, այցելիր http://www.holmes.am կայքը, գտիր նոր գործեր, բարեկամս, ու անցիր գործի: Կայքում նույնիսկ աուդիոգործեր էլ կարող ես գտնել, եթե սիրում ես, որ գործը քեզ անձամբ են պատմում: Կարող ես սկսել բացահայտել քո շուրջը թաքնված առեղծվածները, իսկ երբ հայտնվես փակուղում, նամակ գրիր ինձ, ես անպայման կօգնեմ քեզ: Հասցեն անփոփոխ է՝ Բեյքր սթրիթ, 221 Բ, անունը՝ Շերլոկ Հոլմս:

Լուսանկարը` Սոսե Զաքարյանի

Ուզում եմ պատմել մի նախաձեռնության մասին, որը տեղի ունեցավ Վանաձոր քաղաքում: Հեծանիվների մրցարշավ, որին մասնակցում էին լեռնային հեծանվորդներ, քայլարշավի գնացողներ, յոգայով զբաղվողներ և այլք: Դե, ցանկացած նախաձեռնության համար աջակցողներ են պետք, այս ծրագրին էլ աջակցել է Երիտասարդական հիմնադրամը, իսկ գումարի մնացած մասը հավաքվել է անդամավճարներով:

Լուսանկարը` Սոսե Զաքարյանի

Ծրագրի ղեկավար Էմմա Պետրոսյանն ասում է, որ գաղափարն առաջացել է այն ժամանակ, երբ ինքը դարձավ «Eco Lab»-ի շրջանավարտ: «Eco Lab»-ից հետո ստացած փոքրիկ դրամաշնորհով Էմման ստեղծեց հեծանվային արահետ Վանաձորում: Արահետը կառուցելուց հետո երիտասարդների հետաքրքրվածությունը մեծ է եղել, և նա որոշել է հեծանվորդների ճամբար՝ «Boo Bike Camp» կազմակերպել, որտեղ կհավաքվեն հեծանվորդներ և կծանոթանան արահետին, կշփվեն իրար հետ, նոր գաղափարներ կծնվեն: Ճամբարի օրերը շատ հագեցած էին, և տղաներին հավասար՝ աղջիկները նույն պես լավ հեծանիվ էին վարում: Տարբեր մարդիկ՝ տարբեր տեղերից ու տարբեր մասնագիտությունների տեր, հավաքվել էին մեկ նպատակով՝ հեծանիվ վարելու:

Լուսանկարը` Սոսե Զաքարյանի

Արմինեն ուսուուցչուհի է և սկսնակ հեծանվորդ, նա ասում է.

-Ինձ առաջին հերթին գրավեց գաղափարը՝ ունենալ լեռնահեծանվային սպորտի այգի, իսկ վայրը շատ ճիշտ էր ընտրված: Ստեղծված էր միջավայր, որտեղ հեծանվորդները կարող էին հանգիստ շփվել իրար հետ, սովորել նոր հնարքներ: Ճամբարն ինձ հնարավորություն տվեց ինքս իմ ուժերը բացահայտելու՝ առանց վախենալու սլանալ լեռներում, քանի որ վստահ էի, որ մի բան լիներ՝ ինձ ամեն կերպ կօգնեին:

Լուսանկարը` Սոսե Զաքարյանի

Հնարավորություն տվեց տղաների հնարքները վայելելու, որոնցից տպավորված եմ: Եթե ինչ-որ բան ուզենամ, հանգիստ կարող եմ դիմել լավ հեծանվորդ տղաներին, որ օգնեն, կամ էլ հավաքվենք ու վարենք. նրանք մեզ՝ աղջիկներիս, ավելի լավ վարել կսովորեցնեն: Ամենակարևորը՝ ինքս իմ առջև նպատակ եմ դրել ամեն կերպ բարելավել իմ հեծանիվ վարելու հմտությունները, որ հաջորդ ճամբարին մասնակցեմ ու ավելի լավ արդյունք գրանցեմ: Տպավորված եմ և ուրախ, որ կա նման հնարավորություն և՛ սկսնակների, և՛ արդեն փորձառուների համար:

Լուսանկարը` Սոսե Զաքարյանի

Իսկ եթե դու դեռ չես կարողանում հեծանիվ վարել, ապա օգտագործիր ամառային արձակուրդներդ կամ էլ հանգստյան օրերդ, գտիր մեկին, ով քեզ քշել կսովորեցնի, որովհետև հաջորդ «Bike Campin»-ին շատ քիչ ժամանակ է մնացել: