Միջազգային համագործակցություն խորագրի արխիվներ

Հերթը մեզ էլ հասավ

Անգլերենի նկատմամբ հետաքրքրությունս առաջացավ ասմունքի մրցույթներից՝ poetry contests: Իսկ ամեն ինչ կրկնապատկվեց, երբ մեր դպրոց՝ Հրազդանի թիվ 5 հիմնական, դպրոց եկավ դասավանդելու պարոն Ջիմը, կամ ինչպես մենք էինք ասում՝ Միստր Ջիմը։ Նա ինձ համար եղավ առաջինը, ով անգլերեն լեզվի կրող էր (native speaker)։ Երբ հիմնական դպրոցս ավարտեցի ու գնացի ավագ դպրոց՝ պարզ դարձավ, որ «Խաղաղություն կորպուսի» ֆինանսավորմամբ դպրոցս կունենա առանձին անգլերենի դասարան։ Մի տեսակ «նախանձում» էի, որ չհասցրի։

Անկեղծ, մինչև հիմա էլ գերադասում եմ անգլերեն մուլտիմեդիան անգլերեն գրականությունից, բայց ինչպես նշեցի՝ ամեն ինչ սկսեց հենց դրանից։ Ինչու՞ ֆիքսվեցի անգլերեն գրականության վրա․ մի քանի ամիս առաջ «Մանանա» կենտրոնից նամակ ստացա, որ հնարավորություն կա մեր դպրոցներին տրամադրել անգերեն գրականություն։ Իսկ ծրագիրն իրականացվում էր Գլենդելի Կրթաշրջանի ՖԼԱԳ ծրագրի նախաձեռնությամբ և «Մանանա» կենտրոնի հետ համագործակցության շնորհիվ։

Թեև արդեն ուսանող եմ, սակայն շատ էի ուզում, որ իմ դպրոցն էլ ընդգրկվի այդ դպրոցների ցանկում: Դպրոցիս համար անակնկալ էր, իսկ ես անհամբեր սպասում էի, թե երբ զարմացած և ուրախացած ուսուցիչներս կստանան գրքերը:

Եվ ահա վերջապես սպասված զանգը: Ծանրոցը դպրոցում է: Ցավում եմ, որ լուսանկարներ չկարողացա անել, այսօր էի պայմանավորվել, սակայն երեկ երեկոյան հայտարարեցին, որ համաճարակի պատճառով մեկ շաբաթով փակ են Հայաստանի ուսումնական հաստատությունները:

Հուսամ երկար չի տևի: Շնորհակալ ենք բոլորիդ:

ՖԼԱԳ-ի նվերը Ջերմուկի կրթահամալիրին

Դպրոցում լավ էի սովորում միայն այն առարկաները, որոնք հետաքրքիր էին, կամ էլ հետաքրքիր ձևով էին մատուցվում, ու իմ բախտը բերել էր, քանի որ ոչ այնքան հետաքրքիր անգլերենը ուսուցչիս կողմից մատուցվում էր շատ հետաքրքիր ձևով:

Հետո իմացա, որ համալսարան ընդունվելու համար պետք է նաև անգլերեն քննություն տամ, և սկսեցի պարապել:

Բացի պարապմունքների գնալը, անգլերենս բարելավվելու համար սկսեցի կարդալ նաև անգլերեն գրականություն: Դպրոցի գրադարանում գրքերը շատ չէին, այնպես որ հասցրի կարդալ այն բոլորը, որոնց կազմերը կամ էլ նկարագիրը հետաքրքիր էր: Հետո գրքերով ոչ այնքան հետաքրքրվելու պատճառով դրանք փոխարինեցի ֆիլմերով:

Հիմա  Գլենդելի Կրթաշրջանի ՖԼԱԳ ծրագրի նախաձեռնությամբ և «Մանանա» կենտրոնի հետ համագործակցությամբ ու ջանքերով, իմ սիրելի դպրոցի` «Ջերմուկի կրթահամալիր»-ի գրադարանը համալրվել է նոր  անգլալեզու գրքերով, որոնք ավելի հետաքրքիր կդարձնեն անգլերեն լեզվի դասերն ու պարապմունքերը:

Երեխաները, իմանալով նոր գրքերի մասին, շատ ուրախացան, իսկ ուսուցիչները էլ ավելի շատ, քանի որ ավելացավ ևս մեկ միջոց առարկան ավելի հետաքրքիր մատուցելու համար, և այս ամենի համար շատ շնորհակալություն Գլենդելի ՖԼԱԳ ծրագրի աշակերտներին և ուսուցիչներին:

Շնորհակալ լինելու մասին

Էս անգամ է՛լ ավելի հետաքրքիր ստացվեց։ Հիմա՝ թռիչքիցս երկու ժամ առաջ, արդեն պատրաստ, դասավորված ճամպրուկիս դիմաց նստած, ուզում եմ գրել երախտագիտության մասին։

Օրեր առաջ հին դպրոցիս իմ ուսուցիչներից մեկն ինձ նամակ ուղարկեց․ իրար հարևանությամբ կոկիկ շարված անգլերեն գրքերի լուսանկարներ էին։ Արդեն հասկացա, գրքերը հասան նաև ի՛մ դպրոց։ Գլենդելի Կրթաշրջանի ՖԼԱԳ ծրագրի նախաձեռնությամբ և «Մանանա» կենտրոնի հետ համագործակցությամբ ու ջանքերով մեծ թվով անգլերեն գրքեր են հասել թե՛ իմ նախկին դպրոցին, թե՛ Սյունիքի մարզային գրադարանին, թե տարբեր մարզերի այլ դպրոցների:

Ընկերներս (ավելի պաշտոնական ասած՝ կոլեգաներս), որոնց դպրոցներ նույնպես հասել են գրքերը, գրել են իրենց զգացողությունների, տպավորությունների  մասին։ Ես էլ եմ ուզում իմով կիսվել։

Կապանից, դեռ ավելին՝ Հայաստանից հեռու ապրելով՝ էլ ավելի շատ եմ ուզում մտածել, որ քաղաքիս, երկրիս համար արժանի քաղաքացի եմ։ Ավելի հաճախ եմ ուզում զգալ, որ ինչ-որ բանով կարողանում եմ մի դրական փոփոխության առիթ հանդիսանալ։ Նախ՝ գրադարանավարների, հետո արդեն՝ ուսուցիչներիս ոգևորված ու անակնկալի եկած նամակները ստանալուց հետո ինչ-որ խառը, մի քիչ փշաքաղեցնող բան զգացի։ Էնքան ուրախ էին, էնքան շնորհակալ։ Եվս մի անգամ ուրախ ու հպարտ զգացի, որ 17-ի թղթակիցներից եմ, որ «Մանանայի» հետ համագործակցության հասուն պտուղերը քաղելու հնարավորություն են ստացել նաև ինձ համար շա՜տ կարևոր հաստատությունները։

Ես մեր մարզային գրադարանում եմ մեծացել։ Առաջին դասարանից մասնակցել եմ մեծ ու փոքր բոլոր միջոցառումներին, ասմունքել եմ, երգել, պարել, դաշնամուր եմ նվագել ու հետո արդեն սկսել եմ վարել այդ միջոցառումները։ Դպրոցս փոքր է, շա՜տ փոքր, երևի քաղաքի ամենափոքրը։ Թվով մոտ 30 աշակերտ կա, բայց թվանշանով նկարագրել չկարողանալու չափ ջերմություն, հոգատարություն, կարեկցանք ու հարգանք։

Էստեղ գալով, բնականաբար, ավելի քիչ եմ այցելում գրադարան, դպրոցս քաղաքից մի փոքր հեռու է, ձմռանը՝ բավականին դժվար հասանելի, իսկ ամռանը վերադառնալիս արդեն արձակուրդներ են։ Չեմ հասցնում «մարդավարի» կարոտս առնել, տեսնել, խոսել։ Բայց շնորհակալ եմ՝ ինձ տված ջերմության ու մտերմության համար, իմ հանդեպ դրսևորած հավատի, վստահության ու հպարտության համար։ Ու թող էս գրքերը լինեն էդ շնորհակալության գեղեցիկ դրսևորումը։

Իսկ մյուս, ամենամեծ շնորհակալությունս «Մանանայինն» է։ 17-ին թղթակցելու մեծաքանակ առավելություններից մեկն էր էս հնարավորությունը։ Հնարավորություն՝ էսքան հեռավորության վրա ինձ հարազատ հաստատություններին երախտիքս հայտնելու։

Իսկ հիմա, շնորհակալության ու գոհունակության էս գեղեցիկ նոտայի վրա, ճամպրուկս վերցնեմ ու գնամ կանգառ․․․ Ուշանալ չկա․․․ Տուն եմ գալիս․․․

Մենք էլ ծանրոց ստացանք

Գլենդելի կրթաշրջանի ՖԼԱԳ ծրագրի նախաձեռնությամբ Կոտայքի մարզի Նոր Երզնկայի միջնակարգ դպրոցի աշակերտները հնարավորություն ունեն սովորելու անգլերեն`   չսահմանափակվելով միայն դասագրքի տված տեղեկությամբ։ Համայնքը գրքերի մեծ ընտրանի է ուղարկել աշակերտներին, որոնց շնորհիվ կբարելավվի նրանց կրթության որակը, քանի որ գրքերը ընդգրկում են բոլոր այն բնագավառները, որոնք հետաքրքրում են 21-րդ դարի երեխային։

Դպրոցի անգլերենի ուսուցչուհին նշեց,որ գրքերը կարող են օգտագործվել տարրական և միջին դասարաններում ՝ դասապրոցեսի ժամանակ և արտադասարանական ընթերցանության համար:

Դպրոցի անձնակազմը և աշակերտները շնորհակալություն են հայտնում Գլենդելի  ամերիկահայ մեր հայրենակիցներին ծանրոցի համար։

Անգլերեն գրքեր՝ Հալիձորի միջնակարգ դպրոցին

Բարև, ես Աստղիկն եմ: Այո, մենք էլ անգլերեն նոր գրքեր ունեցանք ՝ շնորհիվ Գլենդելի Կրթաշրջանի ՖԼԱԳ ծրագրի պատասխանատուների և աշակերտության, ամերիկահայ երեխաների։

Այսուհետ Հալիձորի միջնակարգ դպրոցում ավելի հետաքրքիր կանցնեն անգլերենի դասերը, քանի որ երբևէ մեր դպրոցը չէր ստացել և չուներ նման որակով և հավեսին գրքեր: Մենք շա՜տ ուրախացանք, երբ ծանրոցը ստացանք։

Ծանրոցը հենց ես էի բացում, մի փոքր հուզմունք, մի փոքր ուրախություն։
Չգիտեմ, շատ ուրախ ենք, որ այսօր մեր դպրոցում բազմաթիվ հետաքրքիր գրքեր, ինտելեկտուալ խաղեր կան, որոնք անգլերեն են։
Վստահ եմ, որ մենք ավելի հաճախ կայցելեք գրադարան և կհարստացնենք մեր բառապաշարը՝ ձեր շնորհիվ։ Շնորհակալություն։

Ողջույն, ես Իննան եմ, Հալիձորից, ազատ ժամանակ շատ եմ սիրում հետաքրքրվել անգլիական գրականությամբ։ Կարծում եմ անգլերենը լավ իմանալու համար առաջնահերթ հարկավոր են որակյալ և ինֆորմացիայով լի գրքեր։ Այդ հնարավորությունը չկար նույնիսկ դպրոցի գրադարանում, սակայն այդ հարցը այլևս լուծված է։ Շնորհակալ ենք, որ մեզ նման հնարավորություն եք տվել, այսուհետ մենք ավելի ենք զարգացնելու անգլերեն լեզվի իմացությունը և մեր գիտելիքների պաշարը։

Աշակերտները շատ ոգևորված են, հուսամ առաջիկայում գրադարանում մեծ հերթեր կգոյանան, նոր գրքերն իրենց ընթերցողներին են սպասում։

Լուսանկարը՝ Ժաննա Բարսեղյանի

Լուսանկարը՝ Ժաննա Բարսեղյանի

2-րդ դպրոց (3)

Գրքերի ճամփորդությունը դեպի Գյումրի

Երևի գաղտնիք չեմ բացահայտի, եթե ասեմ, որ Հայաստանում հիմնականում ուշադրությունը կենտրոնացված է մայրաքաղաքի վրա։ Երևանում է կենտրոնացված Հայաստանի «պոտենցիալի» եթե ոչ ամբողջ, ապա մեծ մասը, և այս առումով կարծես անտեսվում կամ ավելի քիչ ուշադրության են արժանանում մյուս քաղաքները և առհասարակ մարզերը։ Երիտասարդները Երևանում ավելի մեծ հեռանկարներ ունեն ապագայի հետ կապված, քան, ասենք՝ Գյումրիում, Վանաձորում, Գորիսում կամ Ստեփանակերտում։ Դա է պատճառը, որ ընկերներիցս շատերը իրենց ապագան տեսնում են Երևանում։ Եվ այս առումով մարզերում, առավել ևս՝ գյուղերում ապրող երեխաները ավելի քիչ հնարավորություններ ունեն իրենց ամբողջ ներուժը ցույց տալու համար (որը, ի դեպ, շատ մեծ է), քան Երևանում ապրող երեխաները։ Դրա համար կարծում եմ, որ շատ լավ ու ճիշտ որոշում էր Ամերիկայի մեր ընկերների կողմից անգլերեն գրքեր ուղարկել Գյումրու N2 և N4 դպրոցներին, ինչպես նաև Շիրակի մարզային գրադարանին, որը հնարավորություն կտա մարզերի երեխաներին մեծացնել իրենց մտահորիզոնը, ինչպես նաև սովորել անգլերեն։ Ինքս գյումրեցի լինելով՝ իմ շնորհակալությունն եմ հայտնում դրա համար։ Դպրոցի երեխաներն ու ուսուցիչները նույնպես իրենց շնորհակալությունն են հայտնում ամերիկահայ այն երեխաներին, ովքեր մասնակից են եղել այս նախաձեռնությանը։

4-րդ դպրոց (7)

***

-Մենք հաճախ ենք գրքեր նվեր ստանում, բայց այս տիպի գրականություն Ամերիկայից նվեր ստանալը մի փոքր անակնկալ էր մեզ համար, ինչպես նաև ուրախացնող առիթ, ինչի շնորհիվ ավելի հարստացավ մեր գրադարանը, նմանատիպ գրքեր մենք չունեինք։ Մինչ այժմ մեր գրադարանից հիմնականում օգտվում էին 4-րդ, 5-րդ դասարաններից բարձր տարիքի երեխաները, իսկ հիմա ավելի փոքր տարիքի երեխաներն էլ կկարողանան օգտվել՝ անգլերեն գրքերի շնորհիվ,- նշում է Շիրակի մարզային գրադարանի փոխտնoրեն Գեղեցիկ Գևորգյանը։

Շիրակի Մարզային գրադարան (3)

-Ճիշտն ասած՝ չգիտեի, որ տեղափոխման գումարը երեխաներն են հավաքել։ Շատ պարտավորեցնող է, որ նման նախաձեռնություն են կատարել ամերիկահայ դպրոցական երեխաները ու օգնել են, որ Հայաստանի երեխաները կարողանան էսպիսի գրքերի օգնությամբ անգլերեն սովորել։ Ես շատ եմ ուրախանում, որ այդ տարիքի երեխան կարող է նման կամք ցուցաբերել ուրիշ երեխաների համար։ Կուզեի մեր խորին շնորհակալությունը հայտնել նրանց։ Երեխաների այս ներդրումը նպատակային  կօգտագործենք, այս գրքերը կտրամադրենք դպրոցականներին և դրանով կխրախուսենք նրանց այցելել գրադարան։

Շիրակի Մարզային գրադարան (2)

***

-Առավոտյան եկա աշխատանքի և տեսա, որ մեծ արկղով գրքեր ունենք նվեր ստացած, և շատ ուրախացա։ Գրեթե բոլոր գրքերը հատ-հատ ուսումնասիրել եմ, բոլորը շատ լավն են և շատ հետաքրքիր։ Հիմնականում գրքերը տվել եմ կարդալու միջին օղակի երեխաներին՝ 5, 6, 7-րդ դասարանցիներին։ Շատ շնորհակալ ենք, հատկապես, որ Գլենդելի երեխաներն են ձեռնարկել այս գործը։ Կարծում եմ՝ սա բարեգործության մի տեսակ է, ու կարևոր է, որ մեր դպրոցը ունենա նմանատիպ գրքեր, ինչի շնորհիվ մեր երեխաները կսովորեն անգլերեն, հատկապես, որ մեր օտար լեզվով գրականությունը շատ քիչ է,- ասաց 2-րդ դպրոցի անգլերենի ուսուցչուհի Սոնա Անատոմյանը։

2-րդ դպրոցի 7-րդ դասարանի աշակերտներ Իրինա Հարությունյան և Մանուկյան Լիլի։

2-րդ դպրոց

-Գիտեի՞ք, որ գրքեր եք նվեր ստանալու։

-Ոչ, շատ ուրախալի անակնկալ էր։

-Հետաքրքի՞ր գրքեր են։

-Շատ հետաքրքիր գրքեր են։ Արդեն հասցրել ենք ուսումնասիրել, կարդալ, շատ լավ գրքեր են։

Ձեզ նման գրքեր հարկավո՞ր են։

-Այո, անգլերեն գրքերի պակաս մեր դպրոցում շատ կար։

-Ի՞նչ կուզեիք ասել այս ամենը նախաձեռնողներին։

-Շատ շնորհակալ ենք գրքերի համար, քանի որ մեր դպրոցը հատկապես անգլերեն գրքերի կարիք ունի՝ թե՛ միջին, և թե՛ տարրական դասարանների։

***

-Մեզ համար նույնպես գրքերի նվիրատվությունը անակնկալ էր։ Հիմնականում փոքրիկ պատմվածքներ են՝ տարբեր թեմաներով, անգլերեն լեզվով։ Աշխատանքային գրքեր էլ կան։ Ամերիկյան դպրոցների դասագրքեր էլ կան, որոնց մեջ առաջադրանքներ կան, համապատասխան նյութի համաձայն՝ լրացուցիչ օգտվում ենք՝ որպես այլընտրանքային դասագիրք։ Բանավոր խոսքի զարգացման համար այս գրքերը շատ անհրաժեշտ են, որ երեխաները կարդան, եթե անծանոթ բառեր լինեն, կարող են բառարաններից օգտվել և բանավոր խոսքը, անգլերենի բառապաշարը կզարգանա։

4ռդ

Գրքեր կան, որ երեխաները արդեն տարել են կարդալու, ի միջիայլոց, փոքր պատմվածքներն են տանում, առաջադրանքները՝ չէ, առաջադրանքները մենք դպրոցում ենք անում։ Ամերիկահայ երեխաներին հայտնում ենք մեր խորին շնորհակալությունը,- թիվ 4 դպրոցի անգլերենի ուսուցչուհի Մանյա Պետրոսյան։

4-րդ դպրոց (11)

IMG_20191112_120046

Օրագիր Լեհաստանից։ PWIT-2019

Ինչո՞ւ է IT ոլորտում աղջիկների դերակատարությունը օր օրի ավելի աճում և ինչո՞ւ է կարևոր խրախուսել նրանց։

IT ոլորտը չունի սահմաններ, այս միտքը այլևս ապացույցի կարիք չունի։ Եվ դա է պատճառը, որ մենք՝ աղջիկներս,  ամեն օր հստակ և վստահ քայլերով դուրս ենք գալիս հասարակական կարծիքով ձևավորված կաղապարներից՝ ապացուցելով, որ լավ կին, մայր լինելու հետ մեկտեղ մենք ունակ ենք ստեղծագործ մտքի և աշխատասիրության շնորհիվ փոխելու աշխարհը։

IMG_20191112_114804

Մոտ 3 տարի շարունակ Լեհաստանի մայրաքաղաք Վարշավան, «Perspektywy women in tech summit»-ի շրջանականերում հյուրընկալում է IT ոլորտում աշխատող և սովորող աղջիկների, ովքեր 2 հագեցած օրերի ընթացքում կիսում են իրենց գիտելիքները և անձնական փորձը։

IMG_20191113_132339

Նոյեմբերի 11-ին 15 հոգուց բաղկացած աղջիկների մեր թիմը Երևանից մեկնեց Վարշավա։ Հասնելուն պես ծանոթացանք հարևան Վրաստանի թիմի հետ, քննարկեցինք IT ոլորտում աղջիկների ներգրավվածության հարցը։ Այն, որ երկու հարևան երկրներում էլ պատկերը գրեթե նույնն է, ոչ մեկի համար գաղտնիք չէր, բայց փաստորեն Լեհաստանի նման երկիրը, որի  մշակույթը, կենցաղը մեզանից զգալիորեն տարբերվում է, ունի նույն խնդիրները, ինչ մենք։ Կանանց թիվը IT-ում տարիներ շարունակ զիջում է տղամարդկանց թվին, բայց այն ամեն օր աճում է՝ ի  շնորհիվ այնպիսի ծրագրերի, ինչպիսիք են «Girls in Tech»-ը  Հայաստանում, «Geek Girls Carrots»-ը՝ Լեհաստանում,  և նման այլ նախաձեռնությունները աշխարհի տարբեր անկյուններում։

IMG_20191112_151410

Այս օրերի ընթացքում ծանոթացանք Լեհաստանում իրականացվող երկու կարևոր նախաձեռնությունների հետ։ Դրանցից առաջինի նպատակը երեխաներին նորագույն տեխնոլոգիաների հետ ծանոթացնելն է, այստեղ երեխաները սովորում են ինքնուրույն ռոբոտներ ստեղծել։ Իսկ երկրորդը՝ «Geek Girls Carrots»-ը, 25-35 տարեկան աղջիկների համար է, այն հնարավորություն է տալիս նրանց աշխատաշուկայում պահանջված մասնագետներ դառնալ։ «Geek Girls Carrots»- ում բացի գործնական, երկարաժամկետ դասընթացներից՝ կազմակերպվում են նաև հանդիպումներ ոլորտում աշխատող հաջողակ կանանց հետ, ովքեր ոչ միայն կիսվում են սեփական փորձով, այլ նաև ոգեշնչում են մասնակից աղջիկներին։

phot

Չնայած նրան, որ մեր գրաֆիկը բավականին հագեցած է, մենք, իհարկե, բաց չթողեցինք Վարշավայի ամեն նեղլիկ փողոցով շրջելու, համեղ ազգային ուտելիքի խոհանոցները բացահայտելու, լեհերի հետ հավասար Լեհաստանի անկախության օրը նշելու և նույնիսկ հին քաղաքի կենտրոնում պոլոնեզ պարելու հնարավորությունը։

IMG_20191112_141258_1

Դե ինչ, սպասեք հաջորդ օրագրին․․․

 

sona mkhitaryan

Ուղղակի շնորհակալություն

Ես Սոնան եմ, ապրում եմ Արմավիրի մարզի Ակնալիճ գյուղում և 12 տարի սովորել եմ տեղի Արա Հարությունյանի անվան միջնակարգ դպրոցում։ Սովորելուս միայն վերջին տարիներին անգլերեն դասավանդվեց դպրոցում։ Ես ֆրանսերեն եմ սովորել, իսկ անգլերեն սովորելուս ցանկությունը շատ մեծ էր, սակայն չունեի համապատասխան գրքեր ինքս սովորելու համար։ Հիմա դպրոցն ունի անգլերենի ուսուցչուհի, դպրոցն ունի հրաշք կադրեր մեր ապագայի համար, և ունի նաև անգլերենի ուսուցման համար նախատեսված բազմաթիվ գրքեր, որոնք Հայաստանի տարբեր մարզերի գյուղական համայնքներին են նվիրել «Մանանա» կենտրոնի Լոս Անջելեսի գործընկները։ Նրանց նախաձեռնությամբ տեղի ամերիկահայ երեխաները հավաքել են բազմաթիվ գրքեր, հավաքել են նաև ծանրոցները Հայաստան ուղարկելու գումարը։ image2

Ես և մեր դպրոցը շնորհակալություն ենք հայտնում բոլորին, ովքեր նախաձեռնել են այս ծրագիրը, քանի որ կարծում եմ՝ նման ուսուցանող գրքերը հատկապես գյուղական դպրոցների գրադարաններին պարզապես անհրաժեշտ են։ Դպրոցի աշակերտների համար դրանք կծառայեն իրենց նպատակին։ Աշակերտներից մեկը նույնիսկ անակնկալի էր եկել գրքերի շատ քանակից։ Հուսով ենք՝ այս բարեգործական նախաձեռնությունը շարունակական բնույթ կկրի, և գրքեր կուղարկվեն նաև այլ շրջաններ։image1

Մեր գրքերն էլ տեղ հասան

Մաթեմի ժամին էր: Աղմկոտ բեռնատարը կանգնեց Վ․ Սասնաշենի հիմնական դպրոցի մոտ: Մեծ փորով ու ավելի մեծ արկղով մի մարդ դուրս եկավ ու մտավ դպրոց:

Դասամիջոցին Գայանեն ասաց, որ Ամերիկայից էր եկել, բայց ոչ ոք չհավատաց. ամերիկացու տեսք չուներ: Մտածում էին, թե ինչ կլինի արկղի մեջ: Կարենն ասում էր, որ դպրոցի նոր գույքն է, բայց գույքի համար արկղը փոքր էր, հաստատ չէր տեղավորվի: 3-րդ դասարանցիները պնդում էին, որ տեսել են արկղի միջի քաղցրավենիքը, իսկ Դավիթը նույնիսկ հավաստիացնում էր, որ մեծ փորով մարդը իրեն դրանցից հյուրասիրել է ու ամերիկական քաղցրավենիքը հեչ էլ համով չէ: Իհարկե, Դավիթին ոչ ոք չհավատաց, դասի ժամին նրա աչքին ամեն ինչ էլ քաղցրավենիք է երևում:

Արկղի պարունակությունը գաղտնիք էր մնում, մինչև անգլերենի ժամին ուսուցչուհին չբերեց նոր ստացած գրքերը: Դավիթը մի քիչ հիասթափված էր: Բայց գրքերը շատ լավն էին` նկարներով ու լրիվ նոր:

Ուսուցչուհին պատմեց, որ ամերիկահայ աշակերտները տեղափոխման գումարը անձամբ են հավաքել ու դասարանում բոլորը  մի քիչ ամաչեցին, որովհետև  հենց նոր ամբողջ գումարը բուլկիների վրա էին ծախսել:

Տանը, երբ Աշոտը  կարդում էր անվասայլակով լրագրողի մասին, որը շատ-շատ պատերազմող երկրներում է եղել, մտածեց, որ արժի լրագրող դառնալ: Հիմիկվանից կարելի է գումար հավաքել, որ այդպիսի երկրներ այցելելիս երեխաներին գրքեր նվիրի:

 

WAKE UP EUROPE. ԵՐԵՒԱՆ, ՕՐ 5, վերջին

Փաստորեն հինգերորդ օրվա օրագիրն էլ ես գրեցի:

Հինգերորդը վերջինն էր մեր Wake up Europe-ի համար։

Թիմի տարբեր մասնակիցների համար օրը սկսվեց տարբեր կերպ։ Մարիամենց համար Ամալյա Եղոյանի հետ հարցազրույցով (անպայման կկարդաք), Վալենտինան խցանման մեջ էր, Սուրենը hard-drive էր վերականգնում, մնացածն էլ առավել խառը ու աշխատանքային, հա, դե հայ-եվրոպական «ինտեգրումը» զուգահեռ ամրապնդվում էր (բայց էլի ու էլի «շնորհակալություն» բառը չէին կարողանում արտասանել)։

Բոլորը զբաղված էին նախնական արդյունքի մշակմամբ։ Հինգ օրերի ընթացքում, ինչպես ասում է Ջուլին՝ սովորեցինք առհելի ծավալի աշխատանք կատարելով շատ բաներ ընկալել։ Կարևոր է նաև նշել, որ առաջին երկու օրերի տեսական դասերի կիրառումը մնացած օրերին օգնեց մասնակիցներին հետաքրքիր փորձ ձեռք բերել։ Մանանայի թղթակիցները աշխատեցին մեդիայի տարբեր դաշտերում ու հմտացան տարբեր ոլորտներում։

Վերջին օրվա հիմնական մասը անցավ iCare-ում, ուր թեժ աշխատանքային մթնոլորտ էր։ Բոլոր թիմերը պատրաստվում էին երեկոյան կայանալիք պրեզենտացիային ու ցանկանում էին մաքսիմալ կարճ ժամանակահատվածում ներկայացնելու նյութ ունենալ։

Կարճ ժամանակ ու այդքան շատ անելիք։ Հինգերորդ օրը վերջնականապես համոզվեցինք, որ մեր աշխատանքի կայացման հիմնական գաղտնիքը կայանում էր ժամանակի լավ կառավարման ու մեզանում տիրող ընկերական ու համախմբված մթնոլորտի մեջ: Տարբեր թիմերում աշխատող մենթորները, թիմերի անդամները փորձում էին ամեն կերպ օգնել իրար։

Երբ օգնում էինք Հանային թարգմանել ու մոնտաժել Մարիոյի թիմից Ռուբենի հարցազրույցը, հանկարծ անզգուշաբար hard drive-ը համակարգչից անջատեցի։ Ունեինք երկու տարբերակ՝ կամ պետք է երկու ժամվա աշխատանքը վերսկսել կամ փորձել վերականգնել ֆայլերը։ Միքը ձեռքից եկածը արեց ու՝ ստացվեց (հատուկ շնորհակալություն)։ Ու էսպես մի քանի ձախողումներ։

Օրվա ավարտին մեզ սպասում էին ծափահարությունները, ոգեւորված ու հպարտ դեմքերով մասնակիցները ու դե վերջնական արդյունքները։

Wake up Europe, ասել է, թե` արթնացիր:

Մենք հիմա ավելի միասնական ենք: