Լուսանկարը` Հովնան Բաղդասարյանի

Բեռլինում երկրորդ, բայց կարծես թե առաջին օրը, սկսվեց բավականին շուտ․ ժամը 8-ին նախաճաշի էինք։ Քանի որ ճանապարհից շատ հոգնած էի, մյուս մասնակիցների պես չէի կարողանա ասել՝ դե, առաջին օրն է, իմ մահճակալում չէի, լավ չեմ քնել։ Քնել էի մեռածի պես, նույնիսկ սենյակի լույսն էի վառ թողել, առավոտն էլ իսկապես չգիտեի, թե ինչու են սենյակակիցներս ինձնից ներողություն խնդրում շատ աղմկելու համար։

Լուսանկարը` Հովնան Բաղդասարյանի

Նախաճաշից հետո սկսեցինք մեր դասընթացի «նախաբանը», որն էր` ծանոթանալ միմյանց հետ, և իհարկե, քննարկել մեդիան, մեդիա գրագիտությունը։ Ներածական մասից հետո ծանոթացանք մեր այսօրվա հյուրի՝ Յուլյա Ալեքսեեվայի հետ, որը Deutsche Welle կազմակեպությունն էր ներկայացնում։ Այս կազմակերպությունը, ինչպես և ենթադրվում էր, իրականացնում է մեդիա ծրագրեր Եվրոպայում, Ասիայում, Աֆրիկայում։ Կայքում կարող եք գտնել նաև նորություններ և գերմաներեն սովորելու հեշտ դասընթացներ։ Շնորհիվ այս ծրագրերի՝ Կամբոջայում և Մոլդովայում դպրոցական առարկաների շարքում արդեն հայտնվել է մեդիա գրագիտությունը։ Այս նպատակին հասնելու համար կազմակերպությունը բավականին դժվար ճանապարհ է անցել՝ գործ ունենալով արդեն կրթության նախարարության հետ։ Գերմանիայում նույնպես կհանդիպեք մեդիա գրագիտությանը՝ որպես դպրոցական առարկայի, բայց շատ քիչ (ենթադրում եմ՝ ոչ պետական) դպրոցներում։

Լուսանկարը` Հովնան Բաղդասարյանի

Օրը շարունակվեց քննարկելով մեդիա-պատկանելությունը։ Էս անունը ես մտածեցի, իրականում քննարկում էինք որևէ գաղափար կրող մեդիան։ Ֆատիման ներկայացնում էր իրավիճակը Բելգիայում։ Պարզվեց, գրեթե բոլոր երկրներում էլ կա այդ պրոբլեմը, երբ որևէ լրատվական պատկանում է որևէ քաղաքական կուսակցության, կամ ինչպես Բոսնիա և Հերցեգովինայում է, որևէ էթնիկ խմբի։ Իսկ ֆրանսիայում լրատվականները պատկանում են նույնիսկ անձանց, բնականաբար, շատ հարուստ անձանց (դե, դժվար թե հիշեք՝ երբ եք վերջին անգամ լրատվական գնել)։ Հետևաբար, պետք է ավելի ու ավելի շատ մտածել մեդիա գրագիտության և քննադատական մտածողության մասին, քանի որ կարդալով որևէ կուսակցության կամ գաղափարախոսություն կրող անձանց պատկանող մեդիան, չեք կարող վստահ լինել, որ հենց այդ պահին մանիպուլյացիայի չեք ենթարկվում, կամ չեք կարող վստահ լինել ձեր կարդացած ինֆորմացիայի հավաստիության մեջ։ Բոլոր երկրներից մասնակիցներն էլ պատմեցին իրենց երկրում մեդիայի պատկանելության, օբյեկտիվ կամ սուբյեկտիվ լինելու մասին։

Լուսանկարը` Հովնան Բաղդասարյանի

Մեր օրակարգով ներքև շարժվելով՝ սկսեցինք քննարկումը այն թեմաների շուրջ, որոնց վրա պետք է աշխատենք։ Ունենք չորս թեմա՝ մեդիա պատկանելություն (դե, արդեն բացատրեցի ինչ նկատի ունեմ), սոցիալապես պատասխանատու մեդիա, մեդիա գրագիտություն և մեդիայի լեզուն։ Ես արդեն շուտվանից զգացել էի, որ վերջինը ինձ շատ է հետաքրքրում, գնացի այդ խումբ։ Հետո քննարկում անելիս Սիրանը մի լավ բան ասաց, հասկացա՝ ինչու էր էդպես հետաքրքիր։ Մեդիայի լեզուն, ասել է թե այն հնարքները, որոնց միջոցով կարող ենք այս կամ այն կերպ փոփոխել իրականում եղածը, հոգեբանական որոշ ազդեցություն ունենալ մարդու վրա, ամբողջովին նույն դեպքը ներկայացնել և լավ, և վատ ձևով, հիմնականում օգտագործում են մարքեթինգի մեջ՝ գովազդներում։ Դե, գովազդը ինքնին մեդիա է ու չէր կարող գոյություն ունենալ առանց դրա։ Որպես օրինակ կարող ենք դիտարկել հենց որևէ գովազդ։

Լուսանկարը` Հովնան Բաղդասարյանի

Դե, այս գաղափարը Սիրանինն էր, իմը չէր, զգացվում է՝ ով է ավարտել մարքեթինգի ֆակուլտետը, իսկ ով է դեռ երրորդ կուրսը ցեխից հանում։ Հենց Սիրանի ասածի վրա էլ միանգամից հիշեցի, որ վերջին հասարակայնության հետ կապերի դասին հենց դա էինք անում։ Հետևաբար՝ ես բավականին ոգևորված եմ իմ ընտրած թեմայով, ու հենց հիմա՝ նյութս վերջացնելուն պես, կիջնեմ առաջին հարկ, որպեսզի ինտերնետին միանամ ու հետազոտություն կատարեմ մեդիայի լեզվի մասին վաղվա մեր քննարկման ու խմբային աշխատանքի համար։

Մինչ վաղը։