Սոնա Սարգսյանի բոլոր հրապարակումները

sona sargsyan

Մշակույթի խոնարհ ծառան

Նույնը մնացիր դու ամբողջ կյանքում,
Նույն պարզ ու շիտակ լոռեցի տղան…

Ապրիլի 10-ին Հայաստանի գրողների միության մեծ դահլիճում տեղի ունցավ հայ բանաստեղծ, արձակագիր Լիպարիտ Սարգսյանի ծննդյան 80-ամյակին նվիրված գրական հանդիսությունը, որին ներկա էին սիրելի բանաստեղծի հարազատները, ընկերները, մարդիկ, ովքեր ծանոթ էին բանաստեղծի անցած ճանապարհին:

Հայաստանի գրողների միության նախագահ, բանաստեղծ Էդուարդ Միլիտոնյանն իր խոսքը սկսեց այսպես. «Բարև ձեզ, սիրելի մեծեր և փոքրեր, ինչո՞ւ ասացի՝ մեծեր և փոքրեր, որովհետև Լիպարիտ Սարգսյանն ինքն իր գրական ժանրի կեցվածքով, կերպարով համ մեծ է, համ փոքր, գրում է և՛ մեծերի, և՛ փոքրերի համար»:

Պարոն Միլիտոնյանը վարպետին հանձնեց «Լոռվա ձոր» հայրենակցական միության և Հայաստանի գրողների միության համատեղ ուժերով վերականգնված Հովհաննես Թումանյանի անվան մրցանակը և ՀԳՄ կողմից երկու գրիչ՝ մեկը՝ արձակ, մյուսը պոեզիա գրելու համար, իսկ երբ երկուսը խառնվում են, ստացվում են մանկական բանաստեղծությունները:

Ավ. Իսահակյանի անվան կենտրոնական գրադարանի տնօրեն Հասմիկ Կարապետյանը Լիպարիտ Սարգսյանին կոչեց «մշակույթի խոնարհ ծառա»:

Յուրաքանչյուրը յուրովի ներկայացրեց բանաստեղծի մեծ աշխատանքը, Լիպարիտ Սարգսյանին համեմատեցին Հովհաննես Թումանյանի հետ` ասելով, որ նրա գրիչը կարծես թումանյանական լինի:

Իսկ «Զատիկ» մանկատան երգչախմբի շնորհաշատ սաները կատարեցին Լիպարիտ Սարգսյանի արդեն երգ դարձած բանաստեղծությունները, ինչով նոր երանգ տվեցին հանդիսությանը:

Ցերեկույթը կազմակերպվել էր Հայաստանի գրողների միության, ՀՀ մշակույթի նախարարության և Ավ. Իսահակյանի անվան կենտրոնական գրադարանի ջանքերով:

Բասկետբոլն Արթիկում

Իմ զրուցակիցն այսօր սպորտսմեն, մարզիչ Յուրա Նահապետյանն է, որի մարզիկներից մեկն էլ տարիներ շարունակ ես եմ։

-Ընկեր Նահապետյան, որքա՞ն ժամանակ եք զբաղվել սպորտով։

-Սպորտով զբաղվել եմ դեռևս չորրորդ դասարանից։ Զբաղվել եմ բասկետբոլով, ֆուտբոլով, այնուհետև ընտրել եմ բասկետբոլը։ Եղել եմ Արթիկի պատանիների և մեծահասակների խմբում։ 1966-67 թթ․-ին՝ դպրոցն ավարտելուց երկու տարի անց, ընդունվել եմ Ֆիզիկական կուլտուրայի ինստիտուտ։

-Ի՞նչը մղեց Ձեզ դեպի բասկետբոլը:

-Սերը, նվիրվածությունը դեպի սպորտը. զբաղվել եմ շատ սպորտաձևերով, բայց սերը մղեց ինձ դեպի բասկետբոլը։ Ֆիզկուլտուրայիս ուսուցիչ Աղանիկ Սարգսյանը՝ Արթիկում բասկետբոլի հիմնադիրներից մեկը, ինձ ընդգրկեց իր խմբում, և ես սկսեցի խաղալ ինձնից 3-4 տարի մեծերի հետ։

-Մանկո՞ւց եք ցանկացել դառնալ բասկետբոլի մարզիչ:

-Այո, քանի որ սիրել և սիրում եմ իմ աշխատանքը։ Նպատակ է եղել մարզիչ դառնալը, առաջատար խումբ և լավ մարզիկներ ունենալը, ինչն էլ իրականություն է դարձել։

-Իսկ եթե կյանքի բերումով չլինեիք բասկետբոլի մարզիչ, ապա ո՞ր սպորտաձևը կընտրեիք։

-Կընտրեի ֆուտբոլը։ Դպրոցական հասակում՝ 8-րդ դասարանում, խաղացել եմ մեծահասակների Արթիկի ֆուտբոլի Ա խմբում։

-Ո՞ր թվականին եք դարձել Արթիկի սպորտդպրոցի տնօրեն: Պատմեք Ձեր ունեցած հաջողություններից։

-1976թ.-ի սեպտեմբերին Արթիկի կոմունիստական կուսակցության բյուրոյի որոշմամբ ինձ նշանակեցին Արթիկի սպորտդպրոցի տնօրեն։ Եղել եմ այդ պաշտոնին 1976-1987 թվականներին։ Նույն պաշտոնին եղել եմ նաև 2009-2013 թվականներին։

Երբ ես անցա աշխատանքի, վիճակը վատ էր, անգամ 1-ին կարգի մարզիկ չկար: Հայաստանի մրցումներին մասնակցել ենք Բ խմբով, իսկ արդեն 1976-ից մասնակցել ենք Ա խմբով՝ թե՛ պատանիները, թե՛ մեծահասակները, նաև զուգահեռ ունեցել եմ իմ խումբը, գրանցել ենք բազում հաղթանակներ։

Այդ տարիների հաջողություններից է նաև այն, որ մենք խաղացել ենք բարձրագույն խմբում՝ և՛ տղաները, և՛ աղջիկները, տասնյակում եղել ենք յոթերորդ տեղում, պատանիներով՝ երկրորդ, երրորդ տեղերում։

Արթիկի տղամարդկանց թիմը 1991թ.-ին դարձել է Երրորդ Հանրապետության բարձրագույն խմբի առաջին չեմպիոնը։ 1992թ.-ին կրկին հաղթել ենք բարձրագույն խմբի առաջնությունում։ Նույն թվականին՝ ՀՀ բասկետբոլի ֆեդերացիայի որոշմամբ, նշանակվել եմ բասկետբոլի տղամարդկանց 2-րդ հավաքականի գլխավոր մարզիչ, և Թեհրանում մասնակցել ենք 25-րդ Համահայկական խաղերին, որտեղ գրավել ենք 3-րդ մրցանակային տեղը։

Վերջին 10-12 տարիների ընթացքում մոտ 15 անգամ և՛տղաները, և՛աղջիկները տարբեր տարիքային խմբերում գրավել են 1-ին հորիզոնականներ, երկու տասնյակից ավելի 2-րդ և 3-րդ տեղեր։

Իսկ այժմ 2017-2018թթ.-ի տղամարդկանց թիմը մասնակցում է բարձրագույն խմբի խաղերին: Մեր տղաներն առայժմ յոթ թիմերի միջև պայքարում երկրորդ տեղում են։

2004-2005թթ.-ին ծնված պատանիների խումբը 2017թ.-ին դարձավ Երևանի բաց առաջնության հաղթող և 16 թիմերից դուրս եկավ եզրափակիչ, որը տեղի ունեցավ սույն թվականի փետրվարի 16-ից 18-ը Երևանում։ Մեր պատանիները գրավեցին երկրորդ մրցանակային տեղը։

-Իսկ տղաների՞ հետ է հեշտ աշխատելը, թե՞ աղջիկների:

-Համեմատաբար դժվար է աշխատել աղջիկների հետ, քանի որ նրանք ունեն «կապրիզներ», շուտ են հիասթափվում, նաև դժվար է նրանց ծնողների հետ. մրցումներին չեն թույլատրում մասնակցել, երբ քաղաքից դուրս է։ Մեծ ջանքեր և մեծ աշխատանք է անհրաժեշտ հաջողության հասնելու համար։

-Արթիկի մարզադպրոցն ունի՞ բոլոր անհրաժեշտ պայմանները լավ սպորստմեններ մարզելու համար։

-Մեր մարզադպրոցը ոչ մի բանով չի զիջում մայրաքաղաքի մարզադահլիճներին։ Մեզ միայն պակասում է ֆիզիկական պատրաստության համար նախատեսված դահլիճը։

Սարգսյան Սոնա 18 տարեկան

Շիրակի մարզ քաղաք Արթիկ

Հեռ․077086898