Գրիգոր Հակոբյանի բոլոր հրապարակումները

grigor hakobyan

Չեմպիոնի ճանապարհը

Հարցազրույց Դավիթ Մադոյանի հետ

Ինձ համար մեծ պատիվ է մարզվել և շփվել բազկամարտիկ Դավիթ Մադոյանի հետ: Նա ոչ միայն շատ ուժեղ է, այլ նաև շատ լավ մարդ, որի հետ շփվելիս միայն հաճույք կարող ես ստանալ: Կհամոզվեք, երբ այս հարցազրույցը կարդաք:

-Դավիթ ինչպե՞ս եղավ, որ ընտրեցիր այս սպորտաձևը:

-Դեռ մանկուց, երբ դպրոցական էի, շատ էի փորձում բազկիս ուժը դասընկերներիս հետ: Այն ժամանակվանից զգացել եմ, որ ինձ դուր է գալիս այդ սպորտաձևը, բայց մեր մարզում չկար այդպիսի խմբակ, որտեղ ես կարողանամ բազկամարտով զբաղվել:-Որքա՞ն ժամանակ է, որ զբաղվում ես սպորտով 

-13 տարեկանից զբաղվում եմ: Արդեն 16 տարեկանում հաճախեցի բազկամարտի և զգացի, որ այդ սպորտաձևում եմ ինձ ամբողջական զգում: 3 տարի 8 ամիս է, որ զբաղվում եմ բազկամարտով:

Նշեմ, որ նա մասնակցել է մայիսի 20-28 –ին Եվրոպայի առաջնությանը՝ Ռումինիայում և նվաճել ոսկե մեդալ:

-Ի՞նչ զգացիր, երբ նվաճեցիր ոսկե մեդալ: 

-Սկսեմ նրանից, որ ես նախ գնացել էի թուրք մարզիկին հաղթելու, և նոր արդեն մտածելու մնացածի մասին: Հաջողությամբ հաղթեցի թուրք մարզիկին, և կարծես մի բոց վառվեց մեջս, և շարժվեցի առաջ, հաղթեցի 6 մարզիկի և նոր դուրս եկա բուլղարացի մարզիկի հետ եզրափակիչ:

Եզրափակիչում միայն ոսկու մասին էի մտածում: Դուրս եկա, մեծ վստահությամբ արեցի գործս և իջա բեմից: Չէի հասկանում` ինչ եմ արել, մինչ այն ժամանակ, երբ կանգնեցի պատվո հարթակի առաջին հորիզոնականում, և հնչեց օրհներգը, նայեցի` թուրք մարզիկները և ողջ տրիբունան ոտքի կանգնած էր, չեմ կարող բացատրել այդ զգացողությունները: Հույզեր, ուրախություն, հպարտություն և անհասկանալի շատ զգացումներ: Երբ իջանք «Զվարթնոց» օդանավակայանում, մեզ մեծ ոգևորությամբ դիմավորեցին: Այդ ժամանակ էլ ես զգում` դու ինչ ես արել քո ազգի համար:

-Դու նաև այս տարի հոկտեմբերի 1-ից 11-ը մասնակցեցիր աշխարհի առաջնությանը՝ Բուլղարիայում, որտեղ գրավեցիր 3-րդ տեղը: Մի փոքր պատմիր այդ մասին:

-Այս տարի մասնակցեցի աշխարհի առաջնությանը: Ասեմ, որ 72 երկրից 1200 մասնակից կար, և ես նվաճեցի բրոնզե մեդալ ոսկու փոխարեն: Ինչո՞ւ, որովհետև երբեմն լինում են թուրք մրցավարներ և ստիպում են պարտվել: Ծիծաղելին այն է, որ ես պարտվել եմ այն մարզիկին, ում Եվրոպայում հաղթել եմ, և նա գրավել էր 3-րդ հորիզոնականը: 

Ես չեմ ընկճվում այդ անարդարությունից, ավելին, ես շատ ջանք եմ թափելու, որպեսզի 2017 թվականի Եվրոպայի և աշխարհի առաջնությանը ոչ մի անարդարություն չկարողանան իմ դեմ օգտագործել:

Մենք միշտ քո կողքին ենք, Դավիթ ջան, և ցանկանում ենք նորանոր հաղթանակներ:

Կարևորը` չնահանջել

Ես Գրիգորն եմ: Զբաղվել եմ ըմբշամարտով հինգ տարի: Ինձ սպասվում էր փայլուն ապագա: Ցավոք, ես ծնկի վնասվածք ստացա, բայց այնքան շատ էի սիրում այդ սպորտաձևը, որ որոշ ժամանակ ծնողներիս չէի ասում այդ վնասվածքի մասին: Սկզբում այդ մասին միայն մարզիչս գիտեր: Մեզ սպասվում էր լուրջ մրցույթ: Մարզիչս ցանկանում էր, որ ես այդ մրցմանը մասնակցեի: Ստիպված հայրիկիս ասացի այդ վնասվածքի մասին: Շատ մտորելուց հետո հայրիկս ինձ ասաց.

-Տղաս, ցանկանո՞ւմ ես այդ մրցմանը մասնակցես:

Դե, ես էլ շատ էի սպասել այդ լուրջ մրցմանը և պատասխանեցի.

-Այո, պապ, շատ եմ ուզում մասնակցել: Ախր, շատ եմ սպասել, է՜:

Եվ հայրիկը ասաց.

-Գնա՛, բայց զգույշ կլինես:

Իմ քաշային կարգում էր նաև ընկերս՝ Արթուրը: Ես Արթուրի հետ էի մարզվում: Եվ ստացվեց այնպես, որ ես ու Արթուրը պետք է իրար հետ մրցեինք, և հաղթողը կմտներ եզրափակիչ: Ծունկս շատ էր խանգարում ինձ: Եվ ես ասացի մարզիչիս, որ չեմ կարող այդ գոտեմարտում մրցել: Դե, մարզիչս ինձ համոզում էր, որ մրցեի, բայց եղբայրասիրությունս ավելի ուժեղ գտնվեց, և ասացի, որ թող հաղթանակը նվիրեն Արթուրին: Անցավ մի քանի ժամ, և պետք էր արդեն գոտեմարտեին երրորդ և առաջին տեղերի համար: Ես պայքարելու էի երրորդ տեղի համար: Ցավը մի փոքր թուլացել էր: Ուժերս կենտրոնացրի այդ գոտեմարտում և շատ արագ հաղթանակ տարա, որով էլ գրավեցի երրորդ տեղը: Ծնողներս իմանալուն պես անչափ ուրախացան: Երբ եկա տուն, հաղթանակս տոնեցի ընտանիքիս հետ:

Այդ մրցույթը ինձ համար վերջինը եղավ: Բժիշկները թույլ չտվեցին շարունակել այդ սպորտաձևով զբաղվել: Փորձեցի շարունակել, բայց չկարողացա:

Տխրեցի շատ, բայց որոշ ժամանակ անց ինձ առաջարկեցին զբաղվել բազկամարտով:Այժմ մարզվում եմ, բազկամարտը նույնպես ինձ դուր է գալիս: Պատրաստվում եմ հոկտեմբերի 16-ին կայանալիք մրցումներին: Հուսամ այս անգամ ոչ մի բան չի խանգարի: