Հարցազրույց տատիկիս` Գայանե Ղուկասյանի հետ

 

-Տատ, երբ փոքր էիր, ի՞նչ էիր ուզում դառնալ:

-Երբ փոքր էի, ուզում էի դառնալ բժիշկ, ուզում էի դառնալ ուսուցչուհի: Քո տարիքում արդեն ուզում էի դառնալ բուժքույր:

-Իսկ ինչո՞ւ որոշեցիր բուժքույր դառնալ:

- Սիրում էի մարդկանց օգնել:

-Փոքր ժամանակ ինչպե՞ս և որտե՞ղ էիր սովորում:

-Սովորում էի Դանիել Վարուժանի անվան համար 89 դպրոցում: Լավ էի սովորում:

-Ո՞ ր առարկաներն էիր սիրում:

-Պատմություն, աշխարհագրություն, հայոց լեզու:

-Որտե՞ղ շարունակեցիր քո կրթությունը:

-Շարունակեցի Բժշկական ուսումնարանում, բուժքույրական բաժնում:

-Ես գիտեմ, որ քո երկու քույրերն էլ են բուժքույր, իսկ դու ինչո՞ւ որոշեցիր բուժքույր դառնալ:

-Սիրում էի այդ մասնագիտությունը:

-Որտե՞ղ ես աշխատել:

-Սկզբում աշխատել եմ Մալաթիայի հիվանդանոցում՝ դիմածնոտային բաժնում, հետո 8-րդ բուժմիավորումում՝ տեղամասում, հետո աչքի կլինիկայում, դրանից հետո աշխատել եմ Աշոցքում, դրանից հետո աշխատել եմ Համալսարանական կլինիկայի աչքի բաժնում:

-Քեզ ավելի շատ ո՞ր աշխատանքը դուր եկավ` դիմածնոտայի՞ն բուժքույրի, թե՞ ակնաբուժական, և ինչո՞ւ:

-Ակնաբուժական: Երեխաների հետ եմ աշխատում, դրա համար էլ սիրեցի:

-Հիշո՞ւմ ես քո աշխատանքային առաջին օրը: Այդ ժամանակ քեզ ինչպե՞ս էիր զգում և քանի՞ տարեկան էիր:

-1968թ. հունիսն էր: Այդ ժամանակ 19 տարեկան էի: Ինձ ոչ շատ վստահ էի զգում: Հերթապահում էի, իմ առաջին հերթապահությունն էր, բայց ինձ օգնեց իմ ավագ բուժքույրը, որի հետ հերթապահ էի:

-Երկա՞ր ես աշխատել:

-48 տարի է` աշխատում եմ:

-Իսկ ինչպե՞ս ես սովորել օգտվել բժշկական սարքերից:

-Սարքերից օգտվել սովորեցրել են բժիշկը, մասնագետները:

-Ինչ-որ բան սովորե՞լ ես քեզնից ավելի փորձառու աշխատողներից:

-Նրանք ինձ սովորեցրին խնամքով վերաբերվել հիվանդին: Միշտ հիվանդը ճիշտ է, եթե սխալ էլ լինի, պետք է չհակաճառել:

-Մի հետաքրքիր դեպք պատմիր, որ պատահել է քո աշխատանքի տարիներին:

-Տնտեսական ճգնաժամի տարիներն էին: Մի երեխայի տեսողությունը ստուգում էի, ասացի` նկարները ասա: Ինքը չէր ասում, վատ էր ասում, հետո ինձ ասաց. «Մի բարկացի: Որ գնամ գյուղ, քեզ համար հաց կբերեմ»: Հաց չկար այդ տարիներին…

-Դու թոշակի ես անցել, բայց դեռ աշխատում ես: Պատկերացնո՞ւմ ես քո կյանքը առանց աշխատանքի, սիրո՞ւմ ես քո աշխատանքը:

-Առանց աշխատանքի չեմ պատկերացնում իմ կյանքը, բայց ստիպված եմ լինելու պատկերացնել: