Ամեն մարզ գնալիս, ամեն քաղաք ու գյուղ, ամեն բակ մտնելիս, նրանք առաջինն են մեզ դիմավորում.

-Բարև, բալիկ ջան, բարով ես եկել… Ի՞նչ կա-չկա աշխարհում…Ի՞նչ գործով ես եկել…,- ողջունում են մեզ մեր ազգի մեծերը` մեր տատիկները և պապիկները: Թվում է, միշտ նստած են իրենց տեղում, ոչ մի տեղ չեն գնում և ոչ մի տեղից չեն գալիս, սակայն գիտեն աշխարհի բոլոր նորությունները, բոլոր հոգսերը, և թե ինչ է սպասվում առջևում: Այսպիսին են նրանք` մեր կյանքի պահապանները: