Վայոց Ձորի մարզի Գողթանիկ գյուղի ուսուցչուհի Լուսինե Հակոբյանն է մեզ գրել: Նա մեզ է ուղարկել Գողթանիկի հիմնական դպրոցի 8-10 տարեկան աշակերտների նամակները Ձմեռ պապիկին: Հուսանք, Ձմեռ պապիկը կարդում է, և առաջին նվերը ուսուցչուհուն է բերելու, որ այսպես սիրով իր աշակերտների նամակները տեղ հասցրեց:

Բարև՛, սիրելի Ձմեռ պապ: Ես Վոլոդյա Սիմոնյանն եմ և սովորում եմ Գողթանիկի հիմնական դպրոցում: Ես ցանկանում եմ Ձեզ խնդրել, որ այս տարի ինձ արթուն պահեք, որպեսզի ես Ձեզ վերջապես տեսնեմ:

Ձեզ սպասող՝
Վոլոդյա Սիմոնյան, 8 տարեկան

***

Բարև, սիրելի Ձմեռ պապ: Ձեզ գրում է Աստղիկ Հովսեփյանը: Ես արդեն 9-ը տարեկան եմ, բայց ոչ մի անգամ չեմ տեսել Ձյունանուշին: Շա՜տ եմ խնդրում, որ այս տարի Ձյունանուշի հետ մեր տուն գաք: Հակառակ դեպքում ես մի թակարդ կպատրաստեմ ձեզ բռնելու համար: Այդ ժամանակ Ձյունանուշը կգա ձեզ փրկելու, և ես նրան կտեսնեմ:

Ձեզ անհամբեր սպասող՝
Աստղիկ Հովսեփյան, 9 տարեկան

***

Բարև՛, Ձմեռ պապ: Ես Վահանն եմ: Ձմեռ պապ, ես շատ եմ տխրել և վիրավորված եմ Ձեզնից, որովհետև ես ընկերներ ունեմ, ում Դուք նվերներ չեք բերում: Խնդրում եմ, Ձմեռ պապ, որ այս տարի բոլորիս նվերներ բերեք:

Սիրով՝
Վահան Օհանյան, 8 տարեկան

***

Բարև, իմ շատ սիրելի Ձմեռ պապ: Ես Ձեզ շատ եմ սիրում և սպասում եմ, որ գաք և ուրախացնեք բոլոր երեխաներին: Եվ ուզում եմ Ձեզ խնդրել ինձ օգնեք, որ ես դառնամ նկարիչ: Շատ եմ ուզում հասնել իմ նպատակին:

Քո սիրելի Սիլվա

Սիլվա Իսկանդարյան, 10 տարեկան

***

Բարև՛, իմ շատ սիրելի Ձմեռ պապ: Ես շատ ուրախ եմ, որ Դուք կաք: Ես միշտ սպասում եմ, թե երբ կլսվի Նոր տարվա հրավառությունը, և ներս կմտնեք Դուք ու կուրախացնեք մեզ:

Ձեր Արուսիկ Իսկանդարյան, 9 տարեկան

***

Բարև՛, իմ սիրելի Ձմեռ պապիկ: Ձեզ է գրում Մերին: Ես միշտ մտածել եմ՝ Դուք իրականում գոյություն ունե՞ք, թե՞ ոչ: Եվ որոշել եմ այդ ստուգել:

Ես մայրիկիս խնդրել եմ, որ Ձեզ նամակ գրի, և այդ մասին ոչ ոքի չեմ ասել: Եթե Դուք պատասխանեք նաև մայրիկիս նամակին, ես կշարունակեմ հավատալ Ձեզ: Անհամբեր կսպասեմ Ձեր պատասխանին:

Ձեր Մերի Թումանյան, 8 տարեկան

***

Սիրելի Ձմեռ պապ, քանի որ մինչ Նոր տարի դեռ հաստատ ազատ ժամանակ ունես, շատ ենք խնդրում, ընթերցիր նաև Մերիի գրած առակը:

Գայլը

Գործը վաղվան որ մնաց, իմացիր՝ կորավ գնաց: Այս ասացվածքը հիշելով գայլը որոշում է գործ գտնել և աշխատել:

Նա շատ է քայլում թե քիչ, հանկարծ հանդիպում է աղվեսին:

-Բարև՛, խորամա՛նկ աղվես:

-Բարև՛:

-Խնդրում եմ, ինձ օգնի՛ր գործ գտնել, թե չէ ստիպված եմ գողություն անել և արժանանալ մարդկանց հալածանքին, – ասաց գայլը:

-Դժվար է, նույնիսկ ես գործ չունեմ, ուր մնաց քեզ օգնեմ, – ասաց աղվեսը և հեռացավ:

Գայլը մտածեց արջին դիմի, բայց հիշեց, որ արջը երկարատև քուն է մտել:

Գայլը մտամոլոր շարունակում է իր ճանապարհը, երբ սկյուռիկը ձայն է տալիս.

-Ի՞նչ է պատահել գա՛յլ, ինչո՞ւ ես տխուր:

-Գործ եմ փնտրում, բայց չեմ գտնում: Դու կարո՞ղ ես ինձ օգնել:

-Իհարկե, կօգնեմ: Վաղը առավոտյան կգաս, և ես քեզ կասեմ, թե ի՛նչ պետք է անես:

Առավոտյան եկավ գայլը և հարցրեց.

-Ի՞նչ պետք է անեմ, սկյուռիկ, ես երեկվանից սոված եմ:

- Դու պետք է գնաս անտառի խորքը, այնտեղ մի ծերուկ է ապրում: Նրա համար փայտ կկոտրես, իսկ նա քեզ կկերակրի:

-Շատ լավ է,- ուրախացավ գայլը և ճանապարհ ընկավ:

-Ճանապարհին գայլը հանդիպեց մի նապաստակի և վազեց նրա հետևից ասելով՝ «Գործը գայլ չի, անտառ չի փախչի»…

Մերի Թումանյան, 8 տարեկան