Բարև:

Եկել եմ, որ խոսեմ:

Քեզ սպասման ճանապարհի կեսը անցանք, առանց քեզ կամ քեզ հետ, միգուցե:

Մենք քեզ կարոտում ենք մեր միասին ապրած վայրկյաններից ավելի:

 

Գիտե՞ս, երբ ասում են` ընկերություն, գլխումս մանր տառերով անունդ է գրվում:

Իսկ քեզ հետ ունեցած պահերը հիշելիս

Էլ ապագայի մասին մտածելու կարիք էլ չենք զգում:

 

Ինչքան կարելի է գոռալ ողջ աշխարհին, որ դու այն ուրիշն էիր,

Այն մաքուրը, որ կարող էր երբևէ պատահել մեզ, այս կեղտոտ աշխարհում:

 

Ու գրկում ենք քեզ մտովի:

Գրկում ենք ոսկորներդ ջարդելու չափ ամուր:

Քեզ հետ ունեցած ընկերության չափ ամուր:

Հավատարմության չափ ամուր:

 

Աշխարհում չկան հավերժություններ:

Աշխարհում կան հավերժություն պարունակող մաքրություններ:

Ու ես,

Մենք գտել էինք

ՔԵԶ:

 

Գտել էինք, որ ունենայինք հավետ,

որ չկորցնեինք երբեք,

Որ չսպասեինք հավերժ:

 

Տարօրինակ ուրիշ ենք առանց քեզ,

Կամ տարօրինակ ուրիշ է առանց քեզ ամեն ինչ:

Օրը նորից բացվելու սովորություն ունի, իսկ ամեն բացվող օրվա հետ դու նորից չկաս, չկաս ու չես լինելու ոչ հիմա, ոչ հետո:

 

Բարև:

Վեց հազար հինգ հարյուր յոթանասուներորդ չասված բարևի,

կամ պարզապես երբեք չմեռնող կարոտի մասին`

ԱնՔեզ ու Քեզնով, կիսատ ենք…

 

Հ.Գ. Մխիթար Գրիգորյանին, զոհվել է Հադրութի Վանք գյուղի մոտակայքում` զինակից ընկերոջ կյանքը փրկելիս…