-Վայ, չէ էլի, խնդրում եմ, ինձ մի ջրեք, ապարատս կփչանա…

Վարդավառ, օր երբ օրվա մեջ մոտավորապես հիսուն անգամ նույն արտահայտությունը ասում ես, բայց չի աշխատում, մեկ է՝ ջրում են: Ու տեղը տեղին ջրված գնում եմ, մեկ էլ մի քեռի, լավ ջրված բարկացած խոսելով գնում է.

-էս ինչ բազմաթիվ խուժանություններ են, իյա…

Լավ, ասեմ՝ ինչում է կայանում այս տարվա Վարդավառի առանձնահատկությունը:

Արմավիրում ոչ մի տարի նման բան չէր եղել: Նախկին քաղաքապետը ոչինչ չէր կազմակերպում, իսկ այս տարի կազմակերպվել էր բարձր մակարդակով: Ընտիր երաժշտություն, բարի վարորդներով ջրցան մեքենաներ՝ զարդարված ժպտացող փուչիկներով, ջրային հրացաններ, «օյ, ինձ մի ջրեք, էլի»-ներ:

Ու չնայած ես տանել չեմ կարողանում այս տոնը, միևնույն է, ֆոտոխցիկս վերցրի, չնայած մեծ ռիսկ էր անվնաս տուն հասցնելը, բայց ես ամեն ինչ արեցի քաղաքիս տոնը լուսաբանելու ու ձեզ ներկայացնելու համար: