-Հե~յ, ես քեզ ճանաչում եմ:

-Որտեղի՞ց, ես քո դեմքը չեմ հիշում:

-Կարդացել եմ քո նյութերը 17.am- ում:

-Շատ ուրախ եմ:

Եվ այսպես ես ունենում եմ բազմաթիվ ծանոթներ: Դա մի անբացատրելի զգացում է, երբ կարողանում ես սեփական նյութերիդ շնորհիվ ծանոթներ ձեռք բերել:

Կամ այսպիսի մի դեպք:

-Ես քեզ գիտեմ:

-Հա, ես էլ քեզ, քո բոլոր նյութերը կարդացել եմ, էս վերջին նյութդ շատ լավն էր:

-Հա, ապրես…

Այսպես ծանոթանում ենք երկու թղթակիցներով` իրար ոչ մի անգամ չտեսած: Պատկերացրեք, որ շատ մարդկանց հետ ծանոթությունը գրեթե անհնար կլիներ, եթե չլիներ «Մանանան»:

Եթե այն ժամանակ ես մտածում էի` ինչ հետաքրքիր մարդ է, այնքան կուզեի նրա բարեկամը լինել, երկար զրուցեի հետը, այժմ կարող եմ մոտենալ ցանկացածին` որպես պատանի լրագրող, զրուցել, ինչքան ուզեմ և կիսվեմ:

Թերևս ինձ համար ամենակարևորներից մեկը` ես արդեն սիրում եմ դպրոցական շարադրությունները: Այն ժամանակ մտածում էի, որ շարադրություն գրելը ձանձրալի ու անօգուտ աշխատանք է, բայց հիմա սիրով եմ գրում: Անգամ ուսուցչուհիս է սպասում իմ նյութերին:

17-ը օգնում է քեզ անտարբեր չանցնել փողոցում կատարվող իրադարձությունների կողքով, նայել շուրջդ, տեսնել գեղեցիկը և դրանով կիսվել մարդկանց հետ:

Դու դրանով վարակում ես նաև ընկերներիդ ու ծնողներիդ: Անգամ նրանք են սկսում քեզ համար նյութի գաղափար մտածել ու մոտիվացնել քեզ:

Վերջապես դու դառնում ես «Մանանայի» մի մասնիկը:

Հ.Գ. Շնորհակալ եմ «Մանանային»` մեզ հիշարժան պահեր նվիրելու համար: