Ես ապրում եմ Գեղարքունիքի մարզի Կարմիրգյուղում: Գյուղն ունի շատ հին պատմություն: Այն նախկինում անվանվել է Ղուլալի: Այդպես են անվանել գյուղում նախկինում բնակվող թուրքական ցեղերը: Այնուհետև այն վերանվանվել է Կարմիրգյուղ: Գյուղը Հայրենական և Արցախյան պատերազմի տարիներին մեծ մասնակցություն է ունեցել: Հայրենականի տարիներին շատերը գնացին, բայց քչերը վերադարձան: Սակայն այն փաստը, որ գյուղը մասնակցել է ժողովրդի ազատության համար մղված պայքարներին, մեծ հպարտության առիթ է տալիս: Դա է վկայում գյուղի սկզբնամասում կառուցված Հայրենական և Արցախյան պատերազմներին մասնակցած, զոհված կամ անհայտ կորած ազատամարտիկների հիշատակին նվիրված հուշակոթողը:
Գյուղում գործում է 2 դպրոց, 1 մանկապարտեզ և 1 արվեստի դպրոց: Գյուղի ոչ մի երեխա առանց կրթության չի մնում: Շատերը, ստանալով բարձրագույն ուսում, հասնում են մեծ հաջողությունների: Գյուղում գործում է նաև բռնցքամարտի խմբակ: Գյուղը շատ հայտնի բռնցքամարտիկներ է տվել:
Չնայած նրան, որ գյուղի երիտասարդները աշխատանք չլինելու պատճառով լքել են երկիրը, բայց չեն մոռանում նաև վերադառնալ: Գյուղի մեծամասնությունը տարվա 3 եղանակներին կազմում են մեծահասակները:
Գյուղում կա նաև համայնքային գրադարան, որը գործում է արվեստի դպրոցում: Այն ունի 40 000 կտոր գիրք:
Գյուղում գործում է նաև նախակրթարան: Այն գտնվում է թիվ 2 դպրոցի մասնաշենքում: Նախակրթարան հաճախած երեխաները, արդեն մասամբ գրաճանաչ դարձած, հաճախում են դպրոց:
Գյուղի հիմնական զբաղմունքը անասնապահությունն ու հողագործությունն է: Հիմնական մշակաբույսերն են ցորենը, գարին, կարտոֆիլը: Մասամբ զարգացած է նաև մեղվապահությունը: Մեղուներին հիմնականում ամռանը տեղափոխում են «Դուրան» կոչվող տարածք, որտեղ հարուստ բուսականություն կա:
Գյուղում առկա են բազմաթիվ խնդիրներ, բայց հույս ունենք, որ այդ խնդիրները կստանան իրենց դրական լուծումները: