goharpetrsoyanervn

Ապրելը դարձել է մի բաժակ օդ

Ապրելը դարձել է մի բաժակ օդ,
Հեշտ է ու դյուրին շնչելը միայն,
Խմել մի սափոր գինի ու հարբել,
Մոռանալ որ կա և՛ սեր, և՛ պատրանք։
Նայել հայելու մեջ ու հայելի դառնալ
Բոլորի համար, բոլորի նման,
Միայն նմանվել, սահմանափակել
Եվ զգո՜ւյշ կոտրվել բոլորի առաջ։
Շնչել-արտաշնչել, ծնվել ու մեռնել,
Կանգառից կանգառ մտովի վազել ու դոփել տեղում.
Կյանքը գնում է իր մեղմ ընթացքով,
Իսկ դու էլ շտապում դեպի ապագա
Ու դառնում անցյալ՝ ներկան չապրելով։
Ու դու էլ մի մարդ քո ողջ բնույթով,
Դատապարտված լոկ խամաճիկության,
Հեռանում ես քո ստեղծածից անգամ,
Դադարում լինել այն, ինչ ծնվել ես, կաս։
Եվ քո աստվածն էլ վախում է անգամ՝
Իջնի ու կանգնի քեզ դեմ հանդիման,
Նայի աչքերիդ ու չսարսափի,
Եվ չի էլ իջնի. կխաչեք նորից։
Փշրվում են հայելիները քո խոր աչքերի,
Որ տեսնես կյանքը՝ քեզանից այն կողմ,
Որ չնմանվես ու չստրկացնես քո նման մեկին,
Որ չկործանես ու խաչին չհանես
Քեզ, քո ստեղծողին ու քեզ խաբողին…

***

Ես չունեմ ոչինչ այլևս կորցնելու

Ես չունեմ թագ՝ թագավորելու
և չեմ էլ ուզում լինել թագավոր,
Բայց դուք էլ չունեք աստվածային ուժ՝
ինձնից իմ կյանքը խլել, տանելու:

Ես չունեմ զենքեր՝ մարմիններ խոցելու
և չեմ էլ ուզում լինել մարդասպան,
Բայց դուք էլ չունեք սուր խոսք ձեր լեզվում՝
հոգիս խոցելու, կոտրելու համար:

Ես չունեմ թևեր՝ երկինք ճախրելու
և չեմ էլ ուզում լինել հրեշտակ,
Բայց դուք էլ չունեք աղոթք ձեր հոգում՝
իմ ճամփան երկար կտրելու համար:

Ես չունեմ թմրանյութ՝ օդերում սավառնելու
և չեմ էլ ուզում լինել թմրամոլ,
Բայց դուք էլ չեք անցել փշոտ ճամփեքով
իմ անցած ուղին քննադատելու համար:

Ես չունեմ ոչինչ այլևս կորցնելու
և չեմ էլ ուզում կորցնել կրկին,
Բայց դուք էլ չունեք կարևորություն
և չեք էլ լինի կորուստ աշխարհին:

Ես ունեմ լուսին՝ երկնքում պահած
որ լուսացնում է մութ գիշերներն իմ,
Իսկ դուք գեթ մի աստղի ընկնել չտեսաք
և կարոտ դարձաք երազանքներին:

Ես ունեմ տիեզերք իմ հոգու խորքում
որ աստղաբույլերի թաքստոց է դարձել,
Իսկ դուք էլ հավերժ սև խոռոչներում
տիեզերք տեսնել եք անվերջ տենչացել: