Varduhi Vardanyan

Բարի եղեք, մարդիկ…

Հոգու համար բարությունը նույնն է, ինչ առողջությունը՝ մարմնի. այն չի երևում, երբ ունես, և ամեն դեպքում միշտ բերում է հաջողության։

Այս է բարությունն ըստ Տոլստոյի, ինչ խոսք, լավ համեմատություն է արված։ Իսկ թե ինչու խոսքս սկսեցի նրա խոսքերով, պատճառը մեկն է` պարզապես բարությունն է պակասում մեր մեջ: Ասում են մարդու մեջ ապրում են երկու կողմ՝ բարի և չար։ Ու որ կողմը  մենք ավելի սնուցենք, պահենք ու փայփայենք, դա էլ կգերակշռի մեր մեջ: Ամեն բան մեր ձեռքերում է:

Բարի եղեք, մարդիկ, և ամեն վատ արարք գործելուց առաջ հիշեք Ոսկե կանոնը. «Այն, ինչ կուզենայիք, որ մարդիկ ձեզ անեն, նույնն արեք նրանց նկատմամբ»: Մենք ենք պատասխանատու մեզ հետ կատարվածի համար: Եթե կանգնում ենք ինչ-որ դժվարին որոշման առաջ, ապա վանենք այն վատ մտքերը, որոնք գալիս են այդ պահին, մտածենք բարու մասին, մտածենք լավի մասին, մտածենք, թե ինչը կուրախացնի մեզ այդ որոշումը ընդունելուց հետո։ Մեզ մանկան անկեղծությունն ու բարությունն է պակասում:

Եվ ամենևին էլ բարությունը խեղճությունը չէ: Այն վկայում է մեր մեծ ու մաքուր ներքին աշխարհի մասին, որից զրկված են այն մարդիկ, ովքեր բռնել են չարության ուղին: Բարի լինելու համար մե՜ծ- շա՜տ մեծ ուժ է հարկավոր, հարկավոր է ունենալ ներելու կարողություն: Միայն մեծ սրտի տեր մարդն է ունակ ներելու։ Բարի մարդիկ ունակ են անկեղծ սրտով ուրախանալու, սիրելու:

Դու կարող ես լինել այն պատճառը, որի շնորհիվ մարդիկ կհավատան բարությանը, բարի մարդկանց գոյությանը: Եվ մի՞թե դա այդքան դժվար է: Ամեն ինչ կախված է մեզանից, կախված է մեր ներքին աշխարհից, մեր ուժեղ կամքից։ Եվ ինչո՞ւ չէ, հենց հիմա, հենց այս պահին գործիր մի բարի արարք և կզգաս, թե ինչ ներդաշնակություն է տիրում ներսումդ, և կտեսնես, թե որքան մեծ ուրախություն պատճառեցիր և դիմացինիդ, և ինքդ քեզ: Կզգաս ու կտեսնես, թե քո մի արարքից որքան մեծ բավականություն ես ստանում։

Մեծ բան չէ, ուղղակի բարի եղեք, մարդիկ: