Դիմակայություն

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

Լուսանկարը՝ Միլենա Խաչիկյանի

Սա մի շարժում էր, որ արթնացրեց բոլորին: Բոլոր հասարակական խմբերին, երիտասարդից մինչև տարեց մարդկանց, զարթնեցին նույնիսկ ամենահուսահատներն ու անտարբերները:

Ավաղ, ավելի քան տասը ժամ Հանրապետության հրապարակում կանգնած, և այդ ընթացքում ականջս, սիրտս և բարոյականության բոլոր պատկերացումներս ծակող խոսքեր լսելուց հետո, շատ բան չի մնում ասելու…

Նախանձի և վախի չորս փոքրիկ պատերում ապրող 55 ոչ հայ։ Բա իհարկե, նախանձի մեջ կապրեք… Քանի որ ձեզնից որևէ մեկի համար 200.000 մարդ դուրս չի գա հրապարակ, ձեզնից որևէ մեկի համար մարդիկ չեն աղոթի, ձեզնից որևէ մեկի համար չեն զոհաբերի առողջություն, ժամանակ, էներգիա: Ձեզնից որևէ մեկի հետ մարդիկ ցանկություն չեն ունենա պարծանքով նկար ունենալ, կամ նույնիսկ ձեր ձեռքը սեղմել, ձեզնից որևէ մեկի անունով երիտասարդ ծնողներն իրենց երեխաներին չեն անվանի, ու ձեզնից որևէ մեկին մենք Նիկոլ Փաշինյանի պես չենք սիրի…

Սեփական ժողովրդին՝ ձեր երեխաներին, ծնողներին, քույրերին և եղբայրներին, պատերազմ հայտարարելը հանցագործություն է։ Դուք խորհրդարանում գտնվելու և հանդես գալու իրավասություն չունեք:

Ընտրեք..

Եվ արդյո՞ք խորհրդարանում է սկսվում և ավարտվում ձեր գործունեությունը: Արդյո՞ք չունեք ընկերներ, շրջապատ, որոնց աչքերին պիտի նայեք, վերջիններիս հիասթափեցնելուց հետո: