Մեր դպրոցի շենքը քանդում են, մենք դասերն անում ենք մեկ ուրիշ դպրոցի ազատ մասնաշենքերում:
Արդեն մեկ շաբաթ է, ինչ տեղափոխվել ենք, իսկ ես դեռ չգիտեմ, թե որտեղ է բուֆետը, ուսուցչանոցը, զուգարանը, բուժկետը, նիստերի դահլիճը (եթե կա), կենսաբանության կաբինետը (ինչքան հիշում եմ, կա): Թեկուզ ինձ այդ հարցը այդքան էլ չի հուզում (ես բուֆետ չեմ գնում), այնուամենայնիվ, պետք է իմանալ:
Նոր տեղում դասի գնալը ունի դրական ու բացասական կողմեր:
Լավն այն է, որ նոր դպրոցը ավելի մոտ է մեր տանը:
Նոր դպրոցը մեծ է: Ես արդեն հասցրել եմ մոլորվել:
Հին դպրոցը ուներ 2 մասնաշենք, նորը ունի 7 մասնաշենք:
Հին դպրոցը երեքհարկանի էր, նորը՝ երկու:
Նոր դասարանում ավելի լուսավոր է: Արևի լույսը ընկնում է դասարան: Բայց չկան վարագույրներ: Այդ պատճառով համարյա ոչ ոք չի նստում պատուհանի մոտ: Իսկ ես նստում եմ…
Մեր նոր դասարանում խոնավության տհաճ հոտ է գալիս:
Նոր դպրոցի ֆիզկուլտուրայի դահլիճը ավելի մեծ է, բայց մենք այնտեղ ենք լինում շաբաթը մեկ անգամ:
Հին դպրոցում կար ֆուտբոլի դահլիճ, իսկ նորում չկա:
Նոր դպրոցում կավիճների սով է: Տեղափոխությունից հետո մենք ամեն օր գնում ենք կավիճի որոնումների: Բայց խոստանում են, որ որոշ ժամանակ անց այդ խնդիրը կլուծվի:
Ասեմ, որ մեր դպրոցն ընդհանրապես կապված չէ այն դպրոցի հետ, որտեղ տեղափոխվել ենք: Նույնիսկ դարպասներն են տարբեր: