Կուրսանտ Սողոյան
Մինչ Վահեն մտածում է, թե ինչպես կարելի է վերնագրել նյութը, ես արագ-արագ վերհիշում ու գրում եմ այս մեկ ամսվա մեջ մեր տեսածը և զգացածը։ Կարծում եմ՝ Վահե զինվորը կհետաքրքրի բոլորին, դե, ես էլ մեծ սիրով կպատմեմ նրա մասին՝ իհարկե, հաշվի առնելով, որ չօգտագործվի ոչ մի ռազմական գաղտնիք։
Ես արդեն մի քանի օրվա զինվոր էի, երբ զորամասի անձնակազմը համալրվեց նոր զինվորներով, որոնց թվում էր նաև Վահեն։ Ինձ մոտ մինչ նրանց գալը սպասողական վիճակ էր․ մտածում էի՝ գոնե այս անգամ տղաների մեջ լինի հարազատ մեկը։ Մինչ այդ Վահեին մի անգամ էի տեսել, ու երբեք չէի կարող պատկերացնել, որ ես ու Վահեն կարող ենք ծառայակից ընկերներ դառնալ։ Անկեղծ եմ ասում՝ նրա հենց առաջին հայացքը հարազատ էր։ Ու հենց այդ պահին էլ հասկացա, որ նույնիսկ մեկ անգամ քեզ հանդիպած մարդը բանակում շատ հարազատ է թվում։
Հետաքրքիրն այն էր, որ այդքան մտամոլոր հայացքների մեջ միայն Վահեն էր ժպտում։ Նույն ժպիտով նա ամեն անգամ ինձ հանդիպում էր ֆեյսբուքիս պատին՝ իր նոր, հետաքրքիր ու մեկ-մեկ էլ ծիծաղելի նյութերով։
Որպեսզի չձանձրացնեմ ընթերցողին, կարճ կասեմ, որ 17-ցի Վահե Ստեփանյանը լավ զինվոր է։ Չգիտեմ՝ որքանով ստացված կլինի այս նյութը, որովհետև չգիտեմ՝ հիմա ինչ է գրում Վահեն, իսկ մտահղացումն այն է, որ ստացվի ամբողջական նյութ՝ 2 կտորից։ Բայց անկախ ամենից՝ կարծում եմ, որ երկուսիս պատկերացումներն էլ նույնն են բանակային կյանքի վերաբերյալ, և ոնց էլ չլինի՝ նման բաներ կգրենք։ Խոսելով տղաներից՝ կասեմ, որ բոլորն էլ լավ են, որովհետև բոլորիս ճակատագրերը մի քանի ամսով նույնն են։ Էստեղ կարոտում ենք հասարակ ամեն մի բան։ Բայց ժամանակը կորած էլ չենք համարում, որովհետև գիտակցում ենք, որ սրանք մեր կյանքի կայացման կարևոր տարիներ են։ Երևի թե էսքանը։ Վահեն գրում է, իսկ ես՝ երևի վերջ։
Կուրսանտ Ստեփանյան
Քանի որ ես ու Նարեկը պայմանավորվեցինք առանձին գրել, հետո միացնել գրածները, ես չգիտեմ՝ Նարեկն ինչի մասին է գրում։ Կարող է պատահի՝ մտածում ա, թե ինչ եմ ես մտածում ու գրում ա հենց դրա մասին։ Լավ, դա էական էլ չի։ Ես սկզբից էլ էս մտահղացմանը անփառունակ վախճան էի կանխատեսել։ Չեմ հիշում՝ որերորդ օրս էր բանակում, երբ Նարեկի հետ ծանոթացա 2-րդ անգամ։ Մի անգամ էլ ապրիլին Սուրոն էր ծանոթացրել (հատուկ շնորհակալություններ, համ էլ՝ բարլուս, ի՞նչ կա)։
Հա, ես բանակում եմ, Նարեկն էլ հետս։ Արա, դե փոքր ա էլի Հայաստանը։ 17-ցիներով նույն տեղում ենք ծառայում, էն էլ՝ ոչ հասարակ զորքերում։