Իմ երկրում Նուռ է հասնում,
Արյանս պես` կարմիր-կարմիր…
Ու ես գիտեմ, թե ինչու է հենց այդ գույնը տրվել նրան…
Պատճառն այն է որ նռնենու` թագապտուղ մեր այդ ծառի…
Արմատները խառնվել են, հանուն իրեն թափված արյանն ու ճյուղերով
Հիշողության բարձրացել են դեպի պտուղ,
Կարմրացրել հատիկները, բյուրեղները արցունքատես…
Բայց որքան էլ նուռը հատես,
Սերմը նրա մաքուր-մաքուր…
Սպիտակ է դեռ, անբիծ է դեռ..
Ժողովրդիս սուրբ սրտի պես…