Ռուբիկ Ալեքսանյանը ծնվել է 2002թ ապրիլի 3-ին Արտենի գյուղում, սովորել Արտենիի հիմնական դպրոցում, դպրոցն ավարտելուց հետո կրթությունը շարունակել է Արմավիրի Եվգենյան քոլեջում: 2020 թվականի հուլիսին զորակոչվել է բանակ, ծառայել է Ջաբրայիլում, մասնակցել Արցախի համար մղվող մարտերին: Վերջին անգամ ծնողների հետ խոսել է հոկտեմբերի 28-ին, որից հետո երկու ամիս տեղեկություն չի եղել: Հոկտեմբերի 28-ի լույս 29-ի գիշերը զոհվել է ԱԹՍ-ի հարվածից:
Նրա մասին բոլոր հիշողությունները բարի են, հաճախում էր ռոբոտաշինության խմբակ: Ռոբոտաշինության խմբակի ընկերներն էլ պատմում են Ռուբիկի մասին:
- Ռուբիկն ասում էր մաթեմատիկայից զրո եմ, բայց ծրագրավորման հանդեպ հետաքրքրված էր, խմբակի ամենալավ ու աշխատասեր մասնակիցն է եղել,-պատմում է խմբակի ղեկավար Հայարփի Այվազյանը,- Բոլորի հետ ընկերական էր: Մեկը, որ մի բան չգիտեր, հանգիստ ասում էր իրեն, ինքը բացատրում էր: Հենց սկսվում էր խմբակի պարապմունքը, սկսում էր պրինտերի վրա աշխատել մինչև ժամը վերջանար:
Խմբակի մասնակիցներից մեկն էլ ավելացրեց.
- Ռուբիկի հետ խմբակում ենք ընկերացել: Շատ արագ ընկերացանք: Իր հետ շատ հեշտ էր ընկերանալը: Ընկերների կողմից սիրված էր: Մի անգամ պարապմունքից դուրս եկանք, տուն էինք գնում: Տղաներից մեկն ասաց` շուտ հասնեմ տուն, հաց ուտեմ` սոված եմ: Ռուբիկը կատակով ասաց. «Բոլորդ մտածում եք գնաք տուն, հաց ուտեք, իսկ իմ մտքի մեջ էն ա, որ տուն հասնեմ, մի նոր բան սարքեմ»:
Նորից պամում է ուսուցչուհին.
- Լավ էր տիրապետում Arduino ծրագրին: Դրանով էր հետաքրքրված: Մի օր հետաքրքիր բան էր տեսել, եկավ փորձեց ռոբոտաշինության ժամանակ ու ստացվեց: Էնքան էինք ուրախացել:
Ընկերը` Ավետիսը, պատմում է.
- Ես ուրախ եմ, որ իրեն ճանաչել եմ: Ինքը իր տեսակով լավ մարդ էր, ընկերասեր, բարի, եթե մի բան որոշում էր աներ, ու չէր ստացվում, էնքան էր խորանում, փորձում, մինչև հասկանար ինչից է…
Արմենը` մտերիմ ընկերը, ասում է.
- Ես հպարտ եմ, որ ճանաչել եմ Ռուբիկին… Ինքը իմ հերոս ընկերն է, ով հանուն բոլորիս ապագայի անմահացավ… Երբեք չէինք պատկերացնի, որ հետո իր ամեն բառը էս առիթով ենք հիշելու:
Եվ այո, հպարտ ենք, որ նման հերոս ունենք: Ես էլ երբեք չէի պատկերացնի, որ մի օր կգրեմ հերոս դարձած Ռուբիկի մասին: Հավերժ փառք քեզ, անմահ ՀԵՐՈՍ` ՌՈւԲԻԿ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ: Քո սխրանքն անմահ է, քո անունը` մեր սրտերում: Հազար փառք և խոնարհում պատերազմում ընկած մեր քաջ հայորդի զինվորներին:
