Ես մի կարճահասակ աղջիկ եմ: Մայրս մտածում է, որ շատ փոփոխական եմ բնավորությանս մեջ: Ւրականում նա ճիշտ է մտածում: Բայց ոչ միայն փոփոխական եմ, այլ նաև տարօրինակ: Այո, շատ զարմանալի է դա կարդալ: Երբ ինչ-որ մեկին գրում կամ պատմում եմ իմ մասին, միշտ մտածում եմ, որ նա իմ մասին սխալ կարծիք կկազմի: Իհարկե, բոլորս էլ գիտենք, որ առաջին տպավորությունը խաբուսիկ է, սակայն իմ ասածը դա չէ: Երբ ինչ-որ մեկը ասում է, որ նա բարի է, մենք մտածում ենք, որ նա բարի է: Սակայն երբ ես իմ մասին ինչ-որ փաստ եմ ասում, մտածում եմ որ դիմացինս դա չի ընկալում այնպես, ինչպես ես եմ դա ուզում, այսինքն՝ ինչպես որ դա կա: Երևի դուք արդեն համոզվեցիք, որ տարօրինակ եմ: Հաճախ եմ ունենում տարօրինակ մտքեր, ցանկություններ և զգացողություններ: Ես նաև շատ նյարդային եմ, շուտ եմ հունից դուրս գալիս: Մայրս և շատերը մտածում են, որ նման մարդիկ էությամբ թույլ են: Սակայն ես համակարծիք չեմ: Իմ կարծիքով պետք չէ մեկը մյուսի հետ կապել: Անկեղծ ասած շատ վատ եմ զգում, երբ լսում եմ, որ նյարդային մարդիկ թույլ են, քանզի մտածում եմ, որ ինքս այդպիսին չեմ:
Բացի նյարդային և տարօրինակ լինելուց՝ ես ռեալիստ եմ: Երևի դա է պատճառը, որ շատ չեմ երազում: Ես լավատես ու վատատես չեմ, մտածում եմ հնարավորինս հեռուն, որը շատ է նյարդայնացնում գործընկերներիս: Իրականում ռեալիստ լինելը ինձ դուր է գալիս:
Ինչպես բոլորը, այնպես էլ ես՝ ունեմ երազանքներ: Երազանքներիցս գրեթե բոլորը անիրականանալի են: Իմ կարծիքով մարդ պետք է միշտ երազի անհնարինի մասին, որպեսզի երազանքը հետաքրքրություն ունենա:
Ես շատ եմ սիրում գիշերը, կցանականայի միշտ գիշեր լիներ: Սիրում եմ լուսին, աստղեր, դրանց հակառակ սիրում եմ նաև արև: Իմ երազանքներից մեկը կապված է աստղերի հետ: Ես երազում եմ, որ ինչ-եր մեկը ինձ նայի այն հայացքով, որով ես նայում եմ աստղերին: Հուսով եմ երազանքս կիրականանա: Շատերը ինձ լավ չեն ճանաչում, շատերը վատ կարծիքի են, շատերը լավ կարծիքի, իսկ իմ տատիկը ճանաչում է մի մարդու որն ընդհանրապես ես չեմ: Սակայն դրանք ինձ չեն խանգարում լինել իսկական, լինել այնպիսին, ինչպիսին ինձ է դուր գալիս…