Մենք պատրաստվում էինք մրցույթի: Այն մրցույթին, որի մասին մի անգամ արդեն պատմել եմ: Բայց եթե չեք հիշում, նորից կպատմեմ: Մեր դպրոցում անգլերենի մրցույթ էր լինելու երկու թիմերի միջև: Ես մեր թիմի ավագն էի: Մենք ամեն օր փորձ էինք անում: Արդեն գարուն էր, ու մենք որոշեցինք հերթական փորձն անել Գևորգենց տան բակում: Գևորգը Կոնդում է ապրում: Կոնդի ոլոր-մոլոր ճանապարհներով բարձրանալով, շնչակտուր տեղ հասանք:
-Երեխեք, հասանք,- ասաց Գևորգը,- կանգնեք, հիմա ես ձեզ ցույց կտամ իմ շանը:
-Մենակ գնացեք,- ասացի ես,- ես չեմ գա:
Եթե չգիտեք, ապա ասեմ, որ ես շներից շատ եմ վախենում:
-Ոչ,- ասացին բոլորը և սկսեցին ինձ հրել:
Հրելուց իրար վրա ընկանք: Ի վերջո հրելով ինձ ներս մտցրին: Շան բույնը տան կողքին էր, և դռնակը փակված էր ցախավելով: Սկսեցինք փորձը:
-Սամվել, I have got a brother: Սարքիր հարցական և ժխտական:
Այդ պահին ես ճչացի.
-Շունը:
Գևորգի չարաճճի եղբայրը բացել էր դռնակը և դուրս հանել շանը:
Թե ինչ եղավ հետո, ավելի լավ է չպատմեմ: Բայց դա մեր առաջին ու վերջին այցելությունն էր Գևորգենց տուն: Բա՞:
Նարինե Դանեղյան 11տ., 2002թ.