Ամեն լավ բան ունի սկիզբ և վերջ, քանզի ոչինչ հավերժ չէ: Ահա և վերջ, ավարտվեց մեր յոթնօրյա մեդիա ճամբարը: Մեզ մնացին միայն գիտելիքներ, վառ տպավորություններ և լիքը լիքը հիշողություններ թղթակից ընկերների վերաբերյալ: Կկարոտեմ Լյուբայի հավես հեռախոսի զանգը, Ժորայի պարը, Սոսեի` թոլըրա թո կյան, Մարթայի մարթայապարը, Եվայի ծիծաղը, Հռիփսիմեի ու Լեյլիի բարբառը, Աստղիկների մեջտեղում կանգնած երազանք պահելու պահերը, Խաչիկի վիդեոները, Դավոյի Բաղանիսյան պատմությունները, տիկին Ռուզանի խրատները, ընդունարանից եկած բողոքները, Շուշանի ու Մարիամի նյութեր գրելու հորդորները, Դիանայի ֆոտոյի խորհուրդները, Հովնանի ու պարոն Արայի հանգստությունը, Սիսակի հումորները, Աշոտի ու Անուշի ֆուտբոլը, էն մի Անուշի սեղանի հոկեյը: Կկարոտեմ Սերինեյենց սենյակի ուրվականների ու հոգիների պատմությունները, Նարեի հավես ժպիտը, Լիլիթի կազմակերպած խաղերը՝ մասնավորապես էն խաղը, որտեղ մենք հաշմանդամ էինք: Կկարոտեմ Նանեի բրեյք դանսը, Ռուզաննայի, Աննայի ու Հասմիկի կարմրոտ ակնոցները,Ասպրամի կանաչոտ ակնոցները ու լավ բնավորությունը, էդ ձեզ էլ ա վերաբերվում ակնոցավորներ, Լիլիթի կիսապրոֆեսիոնալ ապարատով արած պրոֆեսիոնալ նկարները, Անիի, Էլյանորայի ու Մարինեի համեստությունը: Կկարոտեմ Արմանի սպիտակոտ մազերը, Գայանեյենց շուտ արթնանալն ու տիկին Ռուզանի համար ծաղիկներ բերելը: Կկարոտեմ մեր «ջոկեր» Կարինեի «Այլ կերպյան» ռեկորդներն ու ակտիվությունը, Նարեկի ու Սերյոժի Մալիշկան, որպես ՀՀ մեծությամբ երկրորդ գյուղ հռչակված լինելու քարոզները, Լուսինեի հայելիով ակնոցներն ու խուճուճ մազերը: Կկարոտեմ մեզ նոր միացած Էլլադային: Կկարոտեմ բոլորին, կներեք ում անունն էլ չհիշեցի…
Ու եթե հանկարծ անցնեմ Օպերայի, Կասկադի մոտով, գնամ Մատենադարան կամ զբոսնեմ Հյուսիսային պողոտայով, խոստանում եմ, որ անպայման կայցելեմ «Մանանա» կենտրոն, վայր, որտեղ ես բացահայտեցի իմ լրագրողական, լուսանկարչական և օպերատորական հմտությունները: