Սիրում եք, չէ՞, որ հասկացվում եք շրջապատի կողմից: Ինչ խոսք, հաճելի պահ է: Բայց այ, մեկ-մեկ լինում են պահեր, որ վախենում ես չհասկացված լինելուց: Վախենում ես, որ մտքերդ արտահայտես` որոշները բացասական արձագանք կտան, մի քանիսը կհակառակվեն, իսկ մեկ այլ, լրիվ ուրիշները, կբարձրացնեն քեզ քո գաղափարներին, կօգնեն աճել, հասնել էն սիրուն կետին, որտեղ դու քո ափսեում ես: Ամեն դեպքում պետք է բարձրաձայնել էն հարցերի մասին, որոնք ներսից պատասխան են պահանջում: Պետք է չվախենալ էդ «չհասկացվել» կոչվելուց: Բոլորս էլ ընկնում ենք, նոր ենք վերև ելնում, հասկացվում այնպես, ոնց ուզում ենք:
Ինձ ինքնավստահություն ներշնչեք, որ ես էլ կարողանամ հասնել իմ հասկացվելու կետին:
Հաճախ ասեք դիմացինին, որ իր մի գաղափարը կարող է լիքը մարդկանց ներսը շարժել: Իրենք էլ կսկսեն հասկանալ քո տեսակը ու կբարձրացնեն էդ ընկնող, բայց աճող տեսակին: