Լուսանկարը` Վիոլետա Մկրտչյանի
Երբ գալիս է ամառը, բոլոր տներում սկսվում է եռուզեռը: Մաքրություն, գորգեր լվալ, կոմպոտներ փակել, ջեմ, մուրաբա եփել և, իհարկե, չրեր պատրաստել: Մայրիկիս հետ ես էլ եմ փորձում խառնվել այդ գործերին, ինձ զգում եմ «չրերի վարպետ» և սկսում եմ աշխատանքս: Մայրս ոսկի ձեռքեր ունի, ամեն բան գալիս է նրա ձեռքից, բայց, իհարկե, տատիկիս նման հմուտ չի ստացվում: Երկար տարիներ է, ինչ տատս չրեր է պատրաստում, բոլոր գյուղերում էլ տատիկները անմահական չրեր ունեն պատրաստած:
Լուսանկարը` Վիոլետա Մկրտչյանի
Կան ուտեստներ, որոնք տեսքից շատ գեղեցիկ են, իսկ իրականում այնքան էլ համեղ չեն, բայց մեր չրերը և՛ տեսքից են շատ գեղեցիկ, և՛ համն է հոյակապ: Դեռ մրգերը չհասած՝ տատս խառնվում է.
-Ըհը, արդեն կեռասը հասնում է, կարող ենք չիր պատրաստել:
-Տատ, բայց դեռ բավականաչափ չի հասել, ո՞նց ես սարքելու:
-Դու չես հասկանա, ես կանեմ՝ նոր կտեսնես:
-Լավ-լավ, դե քեզ տեսնեմ:
Ամեն տարի դա է ասում, ու իսկապես այսպես է. եթե ուզում եք չիր պատրաստել, պետք է միրգը փոքր-ինչ խակ վիճակում քաղել:
Լուսանկարը` Վիոլետա Մկրտչյանի
Արդեն վերջացրել ենք կարմիր կեռասի չիրը, սկսել ենք դեղինը պատրաստել, մինչև դա էլ վերջացնենք՝ ծիրանը կհասնի, ու հերթով կանենք: Միայն մեզ համար չենք անում, այլ նաև վաճառքի: Այնքան շատ է, որ չեմ հասցնում բոլորից փորձել: Դե, ես օգնելու փոխարեն կողքից արագ-արագ ուտում եմ, որ իմ գնահատականը տամ: Հենց հասկանում եմ, որ մերոնք ասելու են՝ գնա կեռաս կամ ծիրան քաղիր, միանգամից ինչ-որ պատրվակ եմ գտնում և վազում տուն: Ի՞նչ անեմ՝ ես էլ այդ գործը չեմ սիրում: Ինչքան ասեք՝ մրգերը կկեղևազրկեմ և միջուկը կհանեմ, բայց չեմ քաղի: Մեծ սիրով բոլորին հրավիրում եմ փորձելու մայրիկիս և տատիկիս չրերը, դուք չեք փոշմանի, և կօգնեք մեզ ի վերջո հավաքել մրգերը: