Չարազը վերջացավ… Է, ասում եմ չարազը, Նոր տարին: Չնայած չարազի վերջանալն ուղիղ համեմատական է Նոր տարվա ավարտին: Հեռուստացույցով էլ վերսկսել են սերիալներն ու շոու-ծրագրերը:
Հարևանի փոքրիկ տղան անտարբերությամբ է արդեն նայում մեր տոնածառին ու լույսերին: «Բոնբոներկաները» արդեն հերթով շարվել են իրենց տեղերում, ամանորյա սփռոցն էլ անհամբերությամբ սպասում է կրկին իր մուտքին: Խեղճը չգիտի, որ դեռ մի տարի այդպես ծալված մնալու է դարակում: Իսկ այ, մակարոնեղենն ու կարտոֆիլը հաստատ մի լավ ուրախացել են ու վերջին հատիկ տոլմային ու բլինչիկին ամահրանքով են նայում: Իսկ հայելիները տեսնում են հաղթած կամ հաղթված դեմքեր, ավելի ճիշտ քաշեր:
Մանդարինը դադարում է հոգեվիճակ լինել և դառնում ուղղակի միրգ, իսկ եղջերուն ուղղակի կենդանի: Ձյունը դառնում է նյարդայնացնող, իսկ Ձմեռ պապիկները՝ գործազուրկ: Մի խոսքով, ավարտվում է Ամանորը…
Մի րոպե… Շտապեցի… Դուռը ծեծում են… Հայրիկի հորեղբոր թոռներն են: Լավ է, ոչինչ… Ուղղակի թեթև սեղան կդնենք: