Որոշեցի հարցազրույց վերցնել քրոջիցս, ով արդեն երեք տարի է` ուսանող է, սովորում է Վանաձորի պետական մանկավարժական համալսարանի հայոց լեզու և գրականության բաժնում։
-Թագուհի, ինչո՞ւ ես ընտրել այս մասնագիտությունը։
-Ամենասկզբից ցանկանում էի դառնալ լրագրող, սակայն ինչ-ինչ հանգամանքներ ստիպեցին ինձ փոխել ծրագրերս։ Այդ իսկ պատճառով ընտրեցի ներկայիս մասնագիտությունը, քանի որ կա հնարավոր աշխատատեղ։
-Իսկ ի՞նչ հանգամանքներ փոխեցին ծրագրերդ։
-Ի դժբախտություն ինձ, այն ուսումնական տարում, երբ ես դիմորդ էի, Վանաձորի պետական համալսարանում փակվեց լրագրության բաժինը, իսկ ես չցանկացա ուսումս շարունակել Երևանի բուհերում, քանի որ գյուղական ոչ մի ընտանիք չի կարող իրեն թույլ տալ ուսանող պահել Երևանում։
-Փաստորեն պատճառները միայն ֆինանսակա՞ն էին։
-Ոչ միայն, ես որպես լոռեցի երիտասարդ ինձ չէի տեսնում և հիմա էլ չեմ տեսնում երևանյան միջավայրում, որտեղ ըստ իս, մարդկային որակները բավականին այլ են։
-Քաղաքում ապրելը, նոր միջավայրը արդյո՞ք առաջացրին դժվարություններ կամ խնդիրներ, մի փոքր պատմիր այդ մասին։
-Հիմնականում լուրջ խնդիրներ չեմ ունեցել, քանի որ դպրոցական տարիներին եղել եմ ակտիվ, շփվող և հաճախ եմ դուրս եկել գյուղից, շփվել տարբեր մարդկանց հետ։ Դա ինձ հետագայում շատ օգնեց` հեշտ ծանոթանալ կուրսընկերներիս հետ, հարմարվել նոր միջավայրին ու պայմաններին։
-Կհիշե՞ս որևէ դեպք, երբ ասենք, խառնել ես երթուղայինը կամ իջել սխալ կանգառում։
-Դժվարն առաջին մեկ ամիսն էր։ Մի անգամ (ծիծաղում է) նստել էի սխալ երթուղային և անիմաստ ծախսեցի հարյուր դրամ։ Մի անգամ էլ դասից ուշացա լսարանի փնտրտուքի պատճառով, սրանք դեռ ոչինչ: Երբեմն լինում են այնպիսի դեպքեր, երբ քեզ վատ ես զգում՝ օրինակ, երբ դաս պատմելդ ընդհատում են սխալ շեշտադրությամբ (լոռեցու շեշտադրությամբ) խոսելու պատճառով։
-Ասում են, որ ուսանողական կյանքն ամենահետաքրքիր ժամանակահատվածն է, ի՞նչ կասես այս մասին։
-Իմ բախտը շատ է բերել։ Հայտնվել եմ մի կուրսում, որի ներկայացուցիչների մեծ մասի մտածելակերպը համընկնում է իմի հետ։ Յուրաքանչյուրս մի առանձին անհատականություն ենք, սակայն միևնույն ժամանակ, մի մեծ և ուժեղ թիմ։ Բացի այն, որ ապրելով քաղաքում, ազատ ժամանակս անցնում է բավական հագեցած, ուսանողական կյանք կոչվածի շնորհիվ ես ձեռք եմ բերել ոչ թե կուրսընկերներ, այլ իրական ու լավ ընկերներ։
-Որպես ապագա ուսանող, ի՞նչ խորհուրդ կտաս ինձ։
-Խորհուրդ կտամ լինես ակտիվ, երբեք չընկճվես,մտածես որ վաղն ամեն ինչ լավ կլինի, ու ամեն ինչ անես այդ լավի համար, և ամենակարևորը, առաջին անգամ դաս պատասխանելիս աշխատես խոսել ճիշտ շեշտադրությամբ։