Չե՞ս եղել Գորիսում, կամ եղել ես, բայց չես գնացել Ակսել Բակունցի տուն-թանգարան, ուրեմն, շատ բան ես կորցրել, հույս ունեմ, այս հոդվածը կարդալուց հետո, կոգեշնչվես և անպայման կայցելես:

Երկար ժամանակ է` ապրում եմ Գորիսին մոտ, բայց ոչ մի անգամ չեմ կարողացել այցելել Ակսել Բակունցի տուն-թանգարան: Չնայած նրան, որ միշտ հետաքրքրությամբ եմ կարդացել Բակունցի ստեղծագործությունները և սկսել եմ մտածել, թե ի՞նչ պայմաններում է գրել, այնուամենայնիվ միշտ ինչ-որ խանգարող հանգամանք կար, որի հետ մեկտեղ էլ կար նպատակ:
Գրականության դասն էր, Բակունց էինք անցնում, մտածեցի. «Կարելի է դասարանով գնալ Ակսել Բակունցի տուն-թանգարան»: Մտածելս ու բարձրաձայնելս մեկ եղավ: Դե, դասընկերներս և ուսուցչուհիս համաձայն էին:
Մնում էր օր որոշել և գնալ, դա էլ որոշեցինք և գնացինք:
Մտանք տան բոլոր սենյակները, շատ հետաքրքիր և տպավորիչ էր: Մեզ ներկայացնող տիկինը այնպես էր ներկայացնում, որ անդադար ուզում էիր լսել:

Տեսանք Բակունցի անձնական իրերը, այն սենյակը, որտեղ նա ստեղծագործել էր: Կարելի է ասել, վերապրեցինք այդ շրջանը:

Ինձ համար տպավորիչ էր նաև Բակունցի մոր դիմանկարը, որը Մարտիրոս Սարյանն էր նկարել:

Կարճ ասած, ամեն ինչ հետաքրքիր էր, թե՛ տան յուրաքանչյուր անկյունը, թե՛ այգու ծառերը, և թե՛ աղբյուրը, որից հոսող սառը ջուրը երբեք չեմ մոռանա:

Որոշեցի հոդվածիս մեջ ներառել այցելուների կարծիքները ևս:

«Էքսկուրսվարը այնպես էր պատմում, ասես ինքն ականատես է եղել: Եվ երբ պատմում էր Բակունցի կենսագրությունը, ինձ հուզեց հատկապես այն, որ նրան, փաստորեն մատնել էր իր գործընկերը:
Նաիրի Զարյանը միջակ գրող էր, բայց այն տարիներին մեծ բարձունքների էր հասել, քանի որ իսկական տաղանդների գլուխը «կերել» էր կամ բանտ ուղարկել, շա՜տ ցավալի է, դրանից պետք է դասեր քաղել»:
Ժաննա Բարսեղյան (ուսուցչուհի)

«Թանգարանի աշխատակիցն այնպես էր պատմում Բակունցի կյանքի իրադարձությունները, որ ինձ թվում էր, թե Բակունցի հետ է ապրել»:

Արաքսյա Թևոսյան (աշակերտուհի)

«Ինձ համար տպավորիչ էր Բակունցի այգում ծառի վրա Արթին պապի քանդակը»:

Նոնա Կարապետյան (աշակերտուհի)