Անքեզ օրեր են,
և առանց «մենք»ի։
Դատա՜րկ ժամեր են
ակնթարթներս՝
քանի դեռ չկաս։
Սոսկալի է, որ
օրս անգամ չի սոսկում
դեռ այն մտքից, որ
չե՜ս էլ լինելու…
Անքեզ օրեր են,
որ դեռ գնալով
դա՛ր են կոչվելու…
Բայց ես ուզում եմ,
որ ինձ վիճակվի
պահի արվեստը։
Գե՜թ մեկ անգամ…