Լուսանկարը՝ Էլզա Զոհրաբյանի
Մեր դպրոցում կա 2 բուֆետ: Երկուսն ել շատ հեռու են: Մեկը` փոքրերի բաժնում, իսկ մյուսը` նկուղում: Փոքրերի բաժնի բուֆետում ամեն ինչն ավելի էժան է, բուֆետն ավելի մեծ է, բայց մինչև այնտեղ անհնար է հասնել դասամիջոցին: Մեր բուֆետը ավելի փոքր է, և այնտեղ ամեն ինչ ավելի թանկ է, բայց շատ ավելի մոտ է: Երկու բուֆետներում ամեն ինչը հին է և ավելի թանկ, քան խանութներում, բայց չնայած դրան երեխաների մեծ մասը բուֆետից են ուտելիք գնում: Մեր դասամիջոցները կարճ են, և բուֆետ կարող ենք գնալ առաջին, երկրորդ կամ վերջին դասամիջոցներին: Ճիշտ է, բուֆետում կան սեղաններ, բայց այնտեղ կարելի է նստել միայն դասերից հետո, որովհետև մինչև ուտելիքը գնում ես, դասամիջոցը վերջանում է: Ես գնում եմ բուֆետ միայն դասընկերներիս հետ, բայց սովորաբար ուտելիքը իմ հետ տանից եմ բերում: Ես կուզեի, որ դասամիջոցները լինեին ավելի երկար, և բուֆետում ավելի թարմ ու էժան ուտելիք լիներ: Իսկ թե ինչքան հեռու կլինի, կապ չունի: Ի վերջո, մենք միշտ արագ ենք գնում բուֆետ և ուրիշ տեղեր: