Արդեն մի ամիս մենք՝ դպրոցականներս ստիպված ենք դասերին մասնակցել հեռավար կերպով: Իհարկե, սա ամենալավ միջոցներից էր դասերը բաց չթողնելու համար:

Սկզբում, երբ իմացանք, որ դասերն օնլայն են անցկացվելու, իմ ու դասընկերներիս մոտ անհանգստություն առաջացավ: Առաջին խոչընդոտը Zoom հարթակից օգտվելիս առաջացավ: Մեծ մասի մոտ ձայնը միացնելու խնդիրներ էին առաջանում: Մի մասի մոտ էլ ընդհանրապես միանալ չէր հաջողվում: Բայց այս ամենը հաղթահարելի դարձավ մեկ-երկու օրվա ընթացքում: Սկսեցինք հեշտությամբ օգտվել ծրագրից:

Սպասվածից ավելի հետաքրքիր սկսեցին անցնել դասերը: Այս ամենը շատ զվարճալի դեպքերի տեղիք տվեց: Երևի բոլոր դասարանների մոտ էլ զվարճալի դեպքեր են տեղի ունեցել հեռավար դասերի ժամանակ։

Օրինակ՝ մի օր շատ լուրջ ու տրամադրված դաս էինք լսում, մեկ էլ դասարանցիներիցս մեկի փոքրիկ քույրիկը ծիծաղելով մտավ նրա սենյակ ու սկսեց էլ ավելի բարձր ծիծաղել: Ու դասարանցիս, չիմանալով՝ ինչ անել, ասաց.

-Ռուզանի՜կ, մե քիչմ կամաց խնդա էլի, դասի եմ…

Արդյունքում պարզ է, որ մենք ևս չկարողացանք զսպել մեզ ու ծիծաղեցինք:

Իսկ ձեզ հետ պատահե՞լ է, որ հենց հասնի ձեր դասը պատասխանելու հերթը, կապերը սկսեն վատանալ, ու դուք չլսեք ուսուցչի հարցը: Արդյունքում էլ ստացվի, որ հարցի պատասխանը չգիտեիք:

-Ընկեր Պողոսյա՜ն, չի լսվում: Չեմ հասկանում՝ ինչ եք ասում:

-Ախր, ինձ մոտ շատ լավ է լսվում:
-Բայց իրոք չի լսվում…

Ե՛վ ցավալի է, և՛ զվարճալի, չէ՞:

Ավելի զվարճալի են մեր դաս պատասխանելու պահերը: Կենտրոնացած էկրանի մի կետին ենք նայում, որ ուսուցիչը չկասկածի, որ գրքից ենք կարդում:

Այստեղ կարծիքս միանշանակ է, որ պետք է ինքդ քեզ հետ անկեղծ լինես: Չէ՞ որ ուսուցիչը դասարանում թույլ չէր տա գրքից օգտվել: Սրանից ելնելով՝ չպետք է խաբենք մեզ և մեր ուսուցիչներին:

Էլ չխոսենք դասարանցիների տանից եկող տարօրինակ ձայների մասին… Դաս ես պարապում, մեկ էլ մի կին տան անդամներին ճաշի է հրավիրում.

-Աննա՜, արի՜:

-Յա, կամա՜ց, երեխեն կողքի սենյակը նստած դաս կենե։

Իհարկե, սրանք միակ դեպքերը չեն, որոնց կարելի է առնչվել հեռավար կրթության շրջանակներում: Հետաքրքիր ու զվարճալի դեպքեր շատ են պատահում, իսկ մենք շարունակում ենք մնալ տանը ու կրթվել։